Ik ben gisteren dus naar de hoefsmid geweest met mijn shettenbeesten.

Toen hij de shetten zag, dacht hij in de eerste instantie, net als de DA en de bekapster (die er gisteren overigens bij was) aan hoefbevangenheid.
Maar symptomen als warmte, pols, brede witte rand ed. ontbraken.

Hij heeft de hoeven goed onderzocht en geconstateerd dat het hoefbeen was gezakt. Dat was ook de reden van de plotselinge vreemde vorm van de hoeven/slechte stand
Aan de hand van een duplicaathoef, wat je kon openklappen en waarin de strukturen dus levensecht waren nagemaakt, liet hij zien wat hij voelde en waarom hij die conclusie trok.
Dat verklaarde meteen het slechte lopen. Want met pijnstillers liepen ze goed, dus moest er iets anders aan de hand zijn, naast hun te lange hoeven.

Het zinken van het hoefbeen (vlgs hem echter niet gekanteld) veroorzaakte de pijnklachten.
Oorzaak... toch bevangenheid of het aangeboren gewrichtsprobleem wat hen al parten speelde... onmogelijk te zeggen.
Het enige wat hij wel kon zeggen was dat de zeer lange en strenge winter hier (heel wat heftiger dan in nl met temp van -30 en 1 meter sneeuw, 3 maanden aan een stuk door) ervoor had gezorgd dat problemen bij paarden die slechts in aanleg aanwezig waren, nu aan de oppervlakte kwamen en dat ze meer dan ooit te maken hadden met ernstige problemen. DA had dat eerder ook al genoemd.

Hij heeft een flink stuk van de hielen gehaald en een stuk van de toon (maar van de hielen het meeste) om het draagoppervlak te vergroten. Hij heeft goede adviezen gegeven voor het onderhoud, dieet aanbevolen (maar daar stonden ze al op) en advies tot bewegen, bewegen en nog een beetje meer bewegen gegeven. Ook als het in het begin wellicht niet zo makkelijk ging voor de shetten. Langzaam opvoeren en elke dag wandelen. Van levensbelang voor hen (maar eigenlijk voor alle paarden, vond hij. En hij heeft natuurlijk gelijk)

Verder is het een kwestie van de vingers gekruisd houden en het beste ervan hopen.

Overigens was het wel een prettige man, zowel in de zeer vriendelijke omgang met mijn shetters, als ook in zijn houding naar mij toe en naar de bekapster toe. Hij legde alles goed uit, vertelde precies wat hij deed en waarom en hoe het verder bij gehouden moest worden.

Kortom... vanaf vandaag wordt het weer wandelen (was daar al een tijd mee bezig, totdat de shetten zo slecht ter been waren). Gezond voor mij en mijn shetters.

De pijn wordt dus waarschijnlijk veroorzaakt door de druk van het hoefbeen op de interne weefsels, de bovenkant van de zool (van binnenuit gezien dan). En daar zou de vorstperiode mee te maken gehad hebben? Langdurig strompelen over bevroren ondergrond? Daar kan ik me wel wat bij voorstellen. Of daardoor het hoefbeen zakt c.q. de hoefcapsule omhoog gaat, weet ik niet. Ik ben in elk geval benieuwd hoe dit verder gaat.
Goed dat je bekapster mee was!

Hallo,
Op welke manier heeft de winter invloed gehad, minder beweging?
Monique

Dat klinkt niet heel mooi, maar het is wel prettig dat je nu weet wat er aan de hand is, al is het moeilijk de oorzaak te achterhalen.
Naar wat ik hier op het forum las, raakten ook in nl best wel veel paarden/pony´s aan het eind van de winter bevangen, ook voor nl was de winter best wel extreem.

Er is dus sprake van een sinker, zoiets als hier staat beschreven (zie animatie)?
http://www.cabcalor.be/cgi-bin/index.pl?lang=nl&nav=laminitis

Nu dacht ik begrepen te hebben dat je shets alleen hooi kregen, maar nog wel op een kale wei liepen? Dat kan ook link zijn, met het fructaan in het gras. Vooral als het gras straks net weer gaat groeien en de nachten nog te koud zijn. Het zou het beste voor de shetten zijn als ze echt helemaal van het gras afgehaald worden, dus in een paddock met deels verharding bijvoorbeeld!
Ik heb Willem (fjord van 9) sinds september/oktober vorig jaar helemaal van het gras af. Hoewel hij er maar heel beperkt op stond (3x een uur per dag), raakte hij daar toch telkens weer gevoelig door. Hij krijgt nu hooi met een liksteen en staat op een stuk beton, een stuk klei (vaak modder, nu keihard) en een zandbak van ruim 20x40 m.
Zijn hoeven werden heel snel beter met dit strenge regime, ze zijn mooi hol en ook de witte lijn wordt steviger. En het belangrijkste; hij dendert weer overal over heen! Ook toen de grond bevroren en hobbelig was.

(En zo slecht heeft je bekapster het dus toch nog niet gedaan. Maar goed dat ze niet aan de zool bij de toon is gaan raspen of snijden!)

Els.

Monique Meijer schreef op vrijdag 9 april 2010, 9:14:


Combi van harde, ongelijke ondergrond met zeer diepe sneeuw.
Mijn shetters zijn 80 cm en we hadden 3 maanden aan een stuk sneeuw, een tijdlang ong 1 meter. Soms keihard vanwege de zeer lage temp en soms zacht.
Tuurlijk maken de grote paarden gangen, maar de ondergrond is alles behalve makkelijk begaanbaar (hard, glad, onregelmatig)
Dat betekent dat paarden (ook grote paarden) veel meer van hun lichaam vergen dan normaal om evenwicht te houden en te lopen en dat betekent dat de paarden dan niet rennen of spelen, omdat het te gevaarlijk is.
Daarnaast zorgt het ervoor dat ze het ene moment boven op de bevroren sneeuw lopen, om een stukje verder opeens 1 meter erin te zakken.
Bovendien eist strenge kou toch al veel.

Overigens was ook onze hond na de winter erg slecht ter been (hij is nu alweer opgeknapt) en is 40 % van het wild gestorven en dat had niet alleen met voer tekort te maken.
Alleen de sterken overleven.

Dat zijn inderdaad erg extreme omstandigheden. Kan me goed voorstellen dat dan een en ander aan het licht komt qua problemen! Ik dacht in eerste instantie aan te weinig beweging, mijn vorige paard stond graag in de stal als het weer niet zo geweldig was. De hoeven gingen dan snel in kwaliteit achteruit.

Wat een verrassing als je ineens 1 m in de sneeuw zakt en zelf maar 80cm hoog bent.

Monique

Iemand hier op het forum (4bozza, meen ik) stelde eens een vraag over ¨shunts¨ die de bloedtoevoer naar de hoeven zouden kunnen verminderen en waardoor dan laminitis kon ontstaan. Ik ben daar toen naar aan het zoeken geweest, maar kreeg het verhaal niet helemaal helder.

Nu spelen in de bloedvoorziening van de menselijk huid arterioveneuze anastamosen (voor mijn gevoel ook een soort shunts) een belangrijke rol. Zij zorgen ervoor dat er weinig tot zelfs geen bloed naar de huid gaat als die koud wordt (de huid wordt wit).
Misschien gaat dat ook wel een beetje zo bij hoeven als die ¨te¨ koud worden, dat er dan weinig bloed meer heen gaat. Gevolg: zuurstoftekort in de hoef en laminitis?
Mensen lossen dit koude probleem op door te gaan bewegen (of naar binnen te gaan). Kunnen ze dit niet of blijven ze te lang in de kou, ontstaat bevriezing.

Het is maar een idee, hoor, en ik weet niet of ik het juist heb.

Els.

Els Kleverlaan schreef op vrijdag 9 april 2010, 9:42:


Je zou toch mogen aannemen dat de natuur het paard zodanig geconstrueerd heeft dat de hoeven niet kunnen bevriezen?
Je theorie klinkt overigens plausibel. Het zou wellicht ook verklaren waarom hb op het eind van de winter lijkt op te spelen. Isabel attendeerde daar een keer op.