> Arabesk was 1,5 dat hij de moeder van Safino dekte, de eigenaar dacht dat
> Arabesk dat nog niet kon en lachte hem uit als hij pogingen deed en dwars
> op de merrie zat. Maar Arabesk lachte nog veel harder 11 maanden later
>
Onze Victor (de pony van mijn dochter) is "uit samenweiding geboren": 2 veulens van 16 maanden waarvan de eigenaar dacht dat ze een beetje aan het spelen / ontdekken waren, want "dát" konden ze toch nog niet..... De veulens kwamen bovendien uit dezelfde hengst en de moeders waren volle zussen van elkaar. Genetisch is onze Victor dus een 100% kopie!
Voor de liefhebbers ook nog de rest van het verhaal van Victor:
Een week na wat later dus een dekking bleek, trapte de merrie haar been vast in een schot. Het been was zo kapot dat de veearts haar wilde laten inslapen, maar de (koeien-)boer duwde er een koeienantibiotica-kuur in en zette haar in een stal. De merrie overleefde het (bleef wel altijd zwaar kreupel) en bleek toen ook nog drachtig.
"Dat veulen zal wel afkomen" zei iedereen (gezien de leeftijd van de merrie en de koeienantibiotica-kuur), maar het veulen kwam pas 11 maanden later.
"Hij zal het wel niet redden" dacht de boer, maar de kleine bleek gezond.
"Dan laten we hem opgroeien voor de slacht" zei de boer, en gooide hem in het achterste weiland....
3 jaar later werden de "bewust gefokte" pony's keuringsklaar gemaakt. Victor scharrelde ook daar in de buurt rond. Toen er vrij gesprongen werd ging hij uit zichzelf meedoen en iedereen werd stil....wat kon dat misbaksel fantastisch springen!!!
Maar ja, 3 jaar niet echt bij mensen geweest en als ze er waren werd hij hardhandig behandeld: hartstikke schuw en niet berijdbaar dus.... 3 jaar later kon je hem berijden, maar mensen waren voor hem nog steeds het meest angstaanjagende wat er is.
Hij kwam toen bij ons en het heeft maaaaanden geduurd voordat hij bv een voetje durfde geven, z'n oren aanraken heeft meer dan een jaar geduurd. Hij raakte van alles in paniek.
Mijn dochter (toen 8, net begonnen met ponyrijden) is veel met hem aan het "prutsen" geweest, niet gehinderd door enige kennis, maar puur haar gevoel volgen. Ze is er ook ontelbare keren vanaf gevlogen omdat hij paniekeerde.
Nu zijn we 2 jaar verder en de pony is een droom op 4 beentjes: hij volgt haar (vrij-lopend) overal, ze kan alles met hem doen: tussen z'n benen door oversteken, via z'n kont afglijden, zonder zadel en hoofdstel in de bak rijden en daarbij overal gaan zitten/liggen tussen oren en staart (soort voltige op een vrij lopende pony). Ze leert hem grappige dingen, zoals fleemen als ze naar de hemel wijst. En daarnaast natuurlijk het "gewone" rijden, wat ze samen ook elke dag beter afgaat (veelal in het bos/heide, maar ook op de ponyclub en recent hebben ze zelfs in hun 1e wedstrijd gelijk een winstpunt gehaald).
Dus.....als ik een pony zou moeten kiezen om te kloonen, dan wist ik het wel!
Warboel
