Karen Koomans schreef op vrijdag 2 april 2010, 13:40:


Na alle smoezen die ik al heb gehoord van mensen waarom sommige paarden teugels en/of bitten NODIG hebben is dit wel een topsmoes. Geen enkel paard heeft dit nodig, mensen hebben het nodig.

Coralie schreef op vrijdag 2 april 2010, 22:13:


Zo ken ik ook vele top basketballers die als een zoutzak rond lopen, in een absoluut slechte houding. Eenmaal op het veld weet je niet hoe super ze bewegen. Waarom energiek en correct als je met rondsloffen er ook komt, álles kan namelijk een gewoonte worden. Zonder de juiste mentale prikkel kunnen dat ook slechte gewoontes zijn. Hoe zou dat met een kudde wilde paarden zijn? En speelt de mogelijke kans op gevaar ook een rol in de juiste mentale prikkel voor goed bewegen?
Carolyn Resnick zegt dat (verwilderde) paarden ook (evolutionair aangeboren) de ruiter op hun rug willen hebben. Ook een voor mij nieuwe gedachtegang. Als ik naar Luna kijk dan zou dit verklaren dat ze zichtbaar tevreden is met bereden worden, vanaf de allereerste kaar af aan. Carolyn heeft 3 zomers opgetrokken met wilde paarden, die ook nog eens mensenschuw waren, doordat ze regelmatig opgedreven werden. Verschillende paarden boden de 3de zomer haar aan om plaats te nemen op hun rug. Bij een paard heeft ze dit ook gedaan. De leidmerrie van een groepje paarden, ook de leidmerrie van de verzamelde groepjes wilde paarden die soms allemaal bijeen door elkaar lopen. Die leidmerrie droeg haar naar de kudde toe en showde duidelijk dit bijzondere moment en bracht ook weer voorzichtig terug naar de heuvel van waaruit ze opgestegen was. Alle paarden waren zeer betrokken bij deze gebeurtenis, en in de de tijd daarna kreeg ze meer verzoeken van andere paarden om op te stijgen. Dit bevestigde haar idee dat berijden evolutionair ingeprent geraakt kan zijn bij de soort paard. Ik denk dat dit zou kunnen, er zijn wel veel meer verklaringen en ervaringen met andere diersoorten, waarbij vreemd gedrag soortwijd ingeprent is geraakt. Al of niet via genen dan wel via een collectief geheugen, dan wel omdat simpel het zien van de mogelijkheid de ervaring al toegankelijk maakt.

Michiel schreef op zaterdag 3 april 2010, 12:23:


nee he, deze goeroe heeft echt weer iets nieuws bedacht, evolutionair ingeprent paardrijden. Nu weet ik dat dit niet als grap bedoeld is maar ik val toch weer van mijn stoel van het lachen. Wat is de natuur toch mooi, zij bedeelt ons met paarden die gewoon niet anders willen dan mensen op hun rug.


Deze laatste zin snap ik helemaal niet. Maar ik begrijp uit bovenstaand verhaal dat het eigenlijk zo is: zoek een kudde wilde paarden, je neemt er 1 bij de kladden en je gaat er op zitten en: rijden maar. Gewoon, natuurlijk, romantisch, of kan dat alleen als je Resnick heet en je helemaal alleen een zomer met wilde paarden uithangt.

joop schreef op zaterdag 3 april 2010, 13:33:


De lach van ongeloof is je gegund
Daar begint elk nieuw idee mee, bij 30 procent van de mensen.
Ik weet het niet en hou 't open, dat heb ik gemeen met 10 procent ongeveer.


Dat zijn 3 mogelijke verklaringen van spontaan aangeleerd (voorheen soort vreemd) gedrag. Enerzijds genetisch doorgegeven, anderzijds opgepikt doordat een soort met elkaar verbonden lijkt (als miljoenen paarden bereden worden, pikken wilde paarden die mogelijkheid gemakkelijker op) en als laatste (meest nuchtere) verklaring is dat het zien van ruiters te paard, een onbereden paard voorbereid op het het zelf dragen van een ruiter.


Dat het mogelijk is, ja. Zoals ik eerder al zei, of CR liegt alles aan elkaar of ze heeft een heel stel bijzondere ervaringen opgedaan in haar leven.

Groet, Michiel

joop schreef :


'Controle' van een paard zit tussen de oren (van de mens).
Zolang mensen in termen van controle blijven denken/handelen en niet in termen van 'communicatie' zullen bitten gebruikt worden als een vals gevoel van veiligheid.

Ik ben nog geen enkel paard tegengekomen dat langer dan twee minuten nodig had voor de overgang van bit naar bitloos. De rijders hadden meestal langer nodig want die waren bang het gevoel van veiligheid en controle kwijt te zijn.

Groet, Pien

Michiel schreef :


Komop Michiel, dat geloof je toch zeker zelf niet?
Creëer je eigen sprookjeswereld, mensen kunnen zichzelf erg goed voor de gek houden....

Groet, Pien

Spirithorses schreef op zaterdag 3 april 2010, 17:35:


Als er iemand is die niets voor waarheid aan neemt dan ben ik het wel.
"Ik weet het niet", is mijn favoriete positie met alles,
dat houd me open en nieuwsgierig.
Die sprookjeswereld zit bij alle gelovigen, zowel bij de "dat kan niet" als de "dat is zo".
En ja mensen kunnen zich erg goed voor de gek houden, vertel mij wat

Michiel schreef op zaterdag 3 april 2010, 20:47:


Niet persoonlijk Pien maar wel wel meer uitleg over mijn "ik weet het niet" houding.
"Dat zal een knap onzeker gevoel zijn" hoor ik mensen denken.
Wel het tegen over gestelde is mijn ervaring. Iets geloven of iets niet geloven,
is juist het onzekere, het vast houden aan een mentale droom.
Ik weet niets zeker, en dan blijft over de dingen die er gebeuren, die realiteit daar kan ik heel zeker van zijn, dat er iets gebeurd
Dat CR op een wild paard gereden heeft zou best kunnen, het was niet in mijn realiteit om dat voor waar/onwaar aan te nemen. Hoe dit dan verklaard zou kunnen worden, is een andere zaak, dat is het domein van de meningen. Zien we zulk gedrag vaker dan worden de verklaringen ook gelóófwaardiger, altijd trikie dat geloven

Michiel schreef op zaterdag 3 april 2010, 12:23:


Hé LEUK Michiel!
Ik heb zelf ook het idee dat mijn paard het fijn vindt om bereden te worden (mits op een voor haar plezierige manier).
Ik denk dat het voordelen biedt aan het paard, bereden worden door een 'goede' ruiter.
Ben het dan ook niet eens met de mening die hier wel eens geventileerd wordt, dat paarden het liefst met soortgenoten in een wei staan en verder met rust gelaten willen worden.

Karen Koomans schreef op vrijdag 2 april 2010, 13:40:


Nog even een reactie op dat menselijk fokbeleid.
Ik weet dat veel jonge paarden het grootste deel van hun jonge leven in een stal doorbrengen.
Zou hier het probleem niet liggen: dat jonge paarden niet meer de kans krijgen om hun spieren op een gezonde manier te ontwikkelen?
Hoeveel jonge paarden worden in een kudde gezet waarin ze zich optimaal kunnen ontwikkelen door te spelen met leeftijdsgenootjes?
Ik schat weinig...!
(Nog afgezien van het te-vroeg-spenen, wat traumatisch kan zijn en gevolgen kan hebben op de lichamelijke ontwikkeling.)
Het hoeft dus niet te liggen aan 'slechte' genen...

Michiel schreef op zaterdag 3 april 2010, 21:26:


CR hoeft helemaal niet alles aan elkaar te liegen. Allereerst bestaan er allang geen wilde paarden meer, maar laten we aannemen dat er verwilderd bedoeld wordt, dan heb ik dat wel vaker gedaan. Met herten en runderen ook trouwens. Al dat soort grote beesten vinden het helemaal niet erg als er iets op hun rug zit of als je vriendelijk met ze omklooit. Het hangt er alleen erg vanaf hoe je je gedraagt.

Wat ik er wel uit opmaak is dat er van alles aan die ervaring van CR vast geknoopt wordt wat feitelijk alleen in haar gedachtengang erover en achteraf speelt. Ik denk dat Pien ook daar op doelt.

Michiel schreef op zaterdag 3 april 2010, 20:47:


OK.
Ik vind het ook erg geromantiseerd klinken hoor, vrij onrealistisch.
Groet, Pien

Michiel schreef op zaterdag 3 april 2010, 20:47:


OK.
Ik vind het ook erg geromantiseerd klinken hoor, vrij onrealistisch.
Groet, Pien

e m kraak schreef :

Ja, dat bedoel ik inderdaad.
Zo kun je overal wel een draai aan geven.
Groet, Pien