Merel Stoffers schreef op maandag 29 maart 2010, 1:51:


Dat van dat bordje wist ik niet! Leuk!!
Ah, jij kent Joy dus wel! Vind het gewoon een mooi dier.
Maar idd.... er zijn er nog veel meer die op klappen staan.
Verslaaaaavend....

Genoeg antwoorden al
Laat ze lekker genieten met z'n 2. Zalitha was de eerste dagen erg beschermend naar haar veulen, en vloog als het kon de andere vanachter het hek aan. Na een aantal dagen zag ik gesnuffel veulen met de andere paarden, dat vond ze dan al Even goed.
Ik zou het allemaal goed gaan observeren, dan zie je hoe ieder er onder is, en vandaaruit je beslissingen maken.
De andere paarden doen helemaal niet "spastisch". De vorige keer hadden we de pony er al gelijk bij. Die bemoeide zich er helemaal niet mee. Hier is nog amper gras, ze staan moeder en veulen samen op een niet zo'n groot stuk, dus hier nog niet bij elkaar allemaal. Er zit draad tussen dus kunnen evt. kennis maken/ observeren via de andere kant.
Anita

Je hebt al heel wat goede raad gekregen.

Wij hebben vorig jaar gekampeerd in de weide (caravan)... en het geluk gehad om de geboorte mee te maken. Ik was er helemaal ondersteboven van (in positieve zin). Ik ben heel blij dat we het meegemaakt hebben. En ik zou het opnieuw zo doen! Het was het dus meer dan waard.

Zo'n week of zo voor de geboorte hebben we de merrie overdag geregeld apart gezet van de ruin en 's nachts altijd, gewoon draadje ertussen. In haar stal een hele berg stro. We gingen er van uit dat ze gewoon buiten zou veulen, maar die nacht regende het en ze ging netjes binnen liggen. Erg fijn voor ons: licht en droog...

De wekker zetten zou ik ook niet meer doen... het raampje van de caravan stond altijd open en je hoorde haar kreunen (we wisten dus direct hoe laat het was!). De ruin liet toen trouwens ook van zich horen, net of hij wist dat er iets stond te gebeuren.

We hadden ook direct mensen gebeld met hopen ervaring, een beentje zat niet helemaal goed, we waren doodongerust. Na enkele minuten heeft mijn man tijdens een wee dat beentje lichtjes gehanteerd en toen was het het veulen en direct uit. Even later kwam onze hulp aan, maar toen was hij al geboren, 15 minuten is bij zoiets een eeuwigheid.

De volgende morgen hebben we een draad extra gespannen (op zo'n 3m van de andere draad) want mama wilde de ruin -doorheen de draad- verrot stampen. We hebben die dagelijks terug dichterbij gezet tot mama rustig was. Na een week of zo hebben we ze samen gezet met een klein hartje, maar dat ging prima!
Dus ik denk dat je naar de situatie moet kijken, je merkt erg vlug wat gaat en wat niet. Jullie kennen de paarden het beste

Intussen is hij 11 maanden en nog steeds een heerlijk beestje.

Wil schreef op zondag 28 maart 2010, 23:53:

Speciaal voor Wil: staatsbosbeheer: Geboorte Konikpaard in Oostvaardersplassen (FL) http://twurl.nl/5um0f2

Jet van Gulik schreef op dinsdag 30 maart 2010, 10:35:


Echt schattig, hé? Maar eventjes, zo slecht zien die paarden er niet uit hé?

Jet van Gulik schreef op dinsdag 30 maart 2010, 10:35:


Dank je Jet, leuk!