Ik denk dat dat meer te maken heeft met de keuze van onderwerpen.
Ik voel me ook wel eens niet meer verplicht om weer te reageren op onderwerpen waar ik al 300 keer iets over geschreven heb en die gaan over hoe houd ik mijn paard, wat geef ik hem te eten en toch maar ijzertjes onder een bevangen paard.
Ik draag dat met alle liefde over aan mensen die dat pas 200 keer geschreven hebben.
Mijn geluk is dat mijn interesse ook ligt bij een trainingsmethode die al in 1911 bewezen is maar die nog steeds moeite heeft om door te breken omdat wij net als paarden ontzettende gewoonte dieren zijn. Daar kan ik nog wel het een en ander aan bijdragen denk ik zo.
Ik heb juist het idee dat er minder geschreeuwd en gescholden wordt dan vroeger.
Ach ja, op een enkele eruptie na, maar daar lees ik wel overheen hoor (zolang ik het zelf niet ben

)