Mijn dartmoorpony was deze winter hoefbevangen. Net als 2 winters geleden overigens. Uit de bloedtest bleek insuline resistentie. Met het koude weer deze winter had ik extra brok bijgevoerd, en daar kon ze dus blijkbaar niet tegen.
Inmiddels gaat het weer prima met de pony, met een aangepast dieet en na een goede behandeling.

Ik vind de website van hoefnatuurlijk heel goed. Ik heb er veel ideen opgedaan en heb ook de cursus natuurlijk bekappen gevolgd. Een aanrader voor ieder die paarden heeft!

Ik wil toch graag reageren op wat op deze website staant over hoefbevangenheid. Als ik de website lees, krijg je de indruk dat de hoefbevangenheid vanzelf over gaat, mits je goed bekapt en goed voert. Dat klopt natuurlijk. Maar...
Ik zou het echter waarderen om eea wat meer in perspectief te zetten, nl:
1. Consulteer altijd een dierenarts, en laat zonodig foto's maken van het hoefbeen om de ernst van de hoefbevangenheid in te schatten.
2. Neem gelijk bloed af voor een insuline, en magnesium bepaling.
3. Zet het paard op pijnstillers. Dit voorkomt onnodige pijn bij het dier, en bovendien wordt daarmee doorbroken dat het paard niet wil bewegen van de pijn, waardoor de hoefbevangenheid ook niet over gaat, omdat daar beweging voor nodig is.
4. Overweeg wel degelijk hoefijzers bij ernstige hoefbevangenheid (ze kunnen ook gelijmd worden). Mijn pony was zeer ernstig hoefbevangen en wilde niet meer op haar benen staan, ze lag de hele dag. Echter, met de speciale ijzers had ze veel minder pijn en kon ze weer lopen! Dit bevoorderde het genezingsproces.
5. Ga veel wandelen met de pony, als ze tenminste wil / kan lopen.

Door ervan uit te gaan dat de hoefbevangenheid vanzelf geneest met voldoende rust, leidt het dier onnodig pijn. Dat kan toch niet de bedoeling zijn.
En met een eenvoudige magenesium bepalen kan beoordeeld worden of het voeren van magenesium zinvol is.

Ondersteund met pijnstiller en eventueel (gelijmde) ijzers, hoeft de hoefbevangenheid geen leidensweg van maanden te zijn, maar is met een beetje geluk de pony met enkele weken weer de oude.

Vriendelijke groeten,

Mireille