Gea R schreef op maandag 15 maart 2010, 20:33:


Mwa, volgens mij kan dat wel. Ik heb gelukkig nog niet meegemaakt dat mijn paard echt weg wilde vluchten van mij (maar ik doe ook geen dingen waarvan ik weet dat we ze nog niet aankunnen samen). Wat Egon zegt helpt bij mij het beste (de zoutzak nadoen ): ongeïnteresseerd de andere kant op kijken, relaxed blijven en gewoon doorlopen alsof er níets aan de hand is. Op zo'n moment reken je inderdaad op het vertrouwen van het paard in jou: "Oh, niks aan het handje zeg jij? Prima, dan loop ik met jou mee."

eddy DRUPPEL schreef op maandag 15 maart 2010, 20:50:


JIJ hebt het woord 'bedwingen' in de mond genomen hoor.
Nu buig je het om naar overwonnen.

eddy DRUPPEL schreef op maandag 15 maart 2010, 19:59:


Hmm, dat klinkt als jij MAG niet bang zijn (en als je het wel bent dan mag je het niet tonen)?
____

Koen Theys schreef op maandag 15 maart 2010, 20:28:


Helemaal mee eens Koen!

grt,
Karen

Gea R schreef op maandag 15 maart 2010, 18:27:



Geen domme vraag; ik vind het juist een goede, doordachte vraag.

Ik kan niet voor alle clicker trainers spreken, maar bij werkt het zo:
Als mijn paard (Fálki) ergens bang voor is, geef ik duidelijke signalen (lichaamstaal, en ontspanning) dat ik vind dat er niets is om bang voor te zijn.

Wat ik veel gebruikt heb onderweg bij volgens Fálki enge voorwerpen, is vragen om dat voorwerp aan te raken. Hij krijgt na die vraag altijd álle tijd die hij nodig heeft om dat daadwerkelijk te doen, maar als ik dat eenmaal gevraagd heb, geef ik niet op totdat hij het daadwerkelijk heeft aangeraaakt. Voor elke stap verder in de goede richting click en beloon ik.

Ik kan me niet herinneren dat het ooit langer heeft geduurd dan 5 minuten (meestal veel korter). Maar m'n uitgangspunt is: al staan we hier 2 uur, je krijgt alle tijd maar we gaan het wel echt dóen, dat aanraken.

Zodra het paard durft aan te raken, is zijn angst overwonnen. 't Is een antropomorfisme]">Antropomorfisme">antropodinges, maar als ondertiteling bij Fálki's gezichtsuitdrukking als hij uiteindelijk zo'n voorwerp durft aan te raken, zie ik "Nee hè?! Hoe kon ik zooooo dom zijn?! 't Is gewoon maar plástic!!"

Het signaal / de vraag "raak dat eens aan, alsjeblieft" heb ik vantevoren (thuis, in een veilige omgeving met Fálki loslopend) al aangeleerd met voorwerpen zoals een bal, een plastic zak, etc. Het is heel bewust één van de allereerste dingen geweest die ik hem geleerd heb.

Toen ik Fálki nog maar kort had, waren er nogal wat voorwerpen waarvan Fálki bang was en waarvan ik dus vroeg om het gaan aanraken (wapperende plastic zakken, rare brievenbus, raar voorwerp in de berm, witte markeringspaaltjes met van die reflectors , etc.).

Het aantal keren dat dat nodig was, die oefening aanraken toepassen, is héél snel verminderd. Omdat Fálki geleerd heeft, dat als ik aangeef dat ik vind dat er niets is om bang van te zijn, dat hij op mij kan vertrouwen. Omdat ik al heel vaak aan Fálki heb laten ervaren (dmv die aanraakoefening), dat mijn oordeel juist was.

grt,
Karen

Dani62 schreef op maandag 15 maart 2010, 20:50:


En ik volg hier helemaal in. Maar in een perfect gecontroleerde situatie kan je veel voorkomen, maar zodra je je buiten begeeft, heb je niet alle factoren in de hand. En kan je toch nooit met 100 % zekerheid zeggen, dat je paard niet angstig kan zijn. Zelfs met de bloemzakmethode is dat niet altijd een garantie.

Ik ben het ook eens met het feit dat je nooit dingen moet doen waar je van weet dat je paard er niet klaar voor is, maar je voorbereiding kan perfect zijn. Eens moet je de stap toch wagen.

Ah ok, dus het is een combinatie van clicker en lichaamstaal. Dus eigenlijk een approach-retreat aanpak. En aangezien het paard zelf het tempo aangeeft, stimuleer je zo ook zijn vertrouwen en maak je hem op die manier zelfzekerder. Helemaal duidelijk nu!

groetjes

De volledige versie van het filmpje van Linda zag ik vijf jaar geleden in het toenmalige level 1 pakket (is intussen uit de handel en vervangen). Ik zag het toen echt niet graag gebeuren, en ik was niet de enige want op forums waar veel Parellistudenten zitten kwam heel wat kritiek. Toch ben ik (en die andere Parellistudenten ook) toen niet met Parelli gestopt, en dat komt omdat ik al zoveel andere goede dingen van Parelli gezien en geleerd had. Het blijft voor mij met grote voorsprong het beste systeem om van 'mensen met paarden' paardenmensen te maken, en om mens en paard (terug) plezier te laten beleven aan wat ze samen doen. Zeker de laatste jaren, nu er veel duidelijker wordt gesteld dat de relatie met je paard op de eerste plaats komt, dat er qua aanpak rekening wordt gehouden met de individuele persoonlijkheid (horsenality) van elk paard enz.

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Arabesk schreef op zondag 14 maart 2010, 14:57:


Dan heb ik al een deeltje goed nieuws: voor het halen van level 3 is geen bit meer nodig. Ik heb m'n level 3 gehaald met volgende 'auditie'filmpjes:
http://www.youtube.com/watch?v=K_8M_h2f310
http://www.youtube.com/watch?v=HaL6TcNAruM
http://www.youtube.com/watch?v=72gRxRw46Ig

Geen bit nodig voor rijden zonder hoofdstel

Wat betreft de stallen: ik was een week in Pat's 'stal' in Colorado en een week in Florida, en alle paarden stonden 's nachts in groepen op de wei. 's Ochtends werden ze allemaal binnen gehaald. In Florida weet ik het niet zeker hoe ze het deden maar in Colorado wel: de hekken gingen open en de paarden liepen gewoon zelf naar hun eigen stalletje. Enkel de hengsten werden wat meer begeleid. Daar werden ze dan uitgehaald, gepoetst, en mee gespeeld en/of gereden, en nadien gingen ze terug naar de wei (tegen de middag waren ze allemaal 'afgewerkt').

Dekens: heb ik in Colorado inderdaad wel gezien, het begon toen 's nachts te vriezen en gezien de meeste paarden later in de herfst meekwamen naar het warme Florida was het groeien van een dikke wintervacht niet gewenst.

Ijzerloos: daar hebben ze eigenlijk jaren geleden redelijk mee geexperimenteerd maar zijn ze wat van teruggekomen. Er is een vaste smid daar die iets Natural Balance-achtig doet. Vele Parellistudenten zijn echter wel overtuigd ijzerloos of soms zelf professioneel 'natuurlijk bekapper' wat dan maakt dat er tijdens cursussen ed. vaak kritische vragen aan de Parelli's hierover gesteld worden.

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Koen Theys schreef op maandag 15 maart 2010, 21:07:


Tiens ?

eddy DRUPPEL schreef op maandag 15 maart 2010, 22:37:



http://nl.wikipedia.org/wiki/Tiens

Karen Koomans schreef op maandag 15 maart 2010, 21:13:


Zo slim dat jullie zijn hé ! Geef me is het verschil tussen een overwonnen vijand en een bedwongen vijand ? Ga toch kakke miekes ! Wat je overwint ga je ook bedwingen en vice versa ! Doe aub toch zo onnozel niet . Als ik een paard vraag om TE STOPPEN en hij/zij schijt in zen pony tail van angst GAAT mijn vraag nog altijd boven zijn angst moeten staan hoor . DAS de reden waarom ik een etmaal /dag op de openbare wegen op een paard zit ! Een paard gaat aan de haal met iemand die niet sterk genoeg in de schoenen staat om voor het paard de barriere te zijn tussen wegvluchten of bij de ruiter blijven . In de laatste tien jaren reeds honderden zo binnengekregen (één enkeling was van een man !!!)

Helemaal mee eens, dikken BS ! ja theoretisch gewauwel vanuit (helaas) een ziektebed ! alleen iemand die zo ziek is en hoogstens één uur /dag uit bed kan maar wel tien uur per dag kan typen !!Kweetet ni hoor . Wat een gezever en gewauwel al weken aan één stuk door zeg !!

Karen Koomans schreef op maandag 15 maart 2010, 22:46:


Frans is je beste kant niet .Wikipedia is full of shit !Tiens word gebruikt in het volledige waals en vlaams Brabant .Tienen heeft er weonig suikergoed mee te maken !

Nathalie Lagasse schreef op maandag 15 maart 2010, 22:06:


Daar kan ik me iets bij voorstellen. Zo was ik zelf ooit onder de indruk van Monty Roberts. En nog langer geleden was ik fan van Anky van Grunssven of soortgelijke ruiters. Ik bedoel dit niet cynisch, het is waar zoals het er staat.


Mijn punt is, dat Linda Parelli ook op de dag van vandaag (op 10 maart jl., om precies te zijn) voor 100% verdedigt wat ze doet op dat filmpje.

(ik heb quotes even in een andere volgorde gezet)
.

In mijn ogen ben jij zelf al een stuk verder dan Linda en Pat Parelli.
Zou het kunnen dat het tijd is dat je de Parelli's vaarwel zegt (met een oprecht dankjewel voor alles wat zij jou hebben geleerd) en doorgaat op je eigen weg? Natúúrlijk is die beslissing helemaal aan jou. maar ik vraag het me oprecht af.

grt,
Karen

eddy DRUPPEL schreef op maandag 15 maart 2010, 22:51:


Dat klopt Eddy, ik spreek zo goed als geen woord Frans. Precies daarom wilde ik opzoeken wat "Tiens?" betekent. Toen ik het niet vond vroeg ik het op mijn manier aan jou (of iemand anders die wil antwoorden), wat dat betekent.

grt,
Karen

Karen Koomans schreef op maandag 15 maart 2010, 22:58:


Laat mij je helpen : tiens? = zoals?