Tja, dan verschillen we in dit opzicht van mening.
Het beperkte terrein en ook nog afgesloten terrein in nederland vind ik ongeschikt voor groot wild. Wat reeen die er van nature voorkomen... ok, maar dan wel zonder hekken als het ff kan, zodat ze werkelijk naar een ander gebied kunnen verhuizen als voer ontoereikend is.
Want dat doet wild. Als op een bepaald gebied onvoldoende voer wordt gevonden, trekken ze verder. In de wei waar ze in nederland op rondlopen, die dan natuurgebied wordt genoemd maar gezien de omheining voor mij toch echt onder weide valt, kan dat niet. De dieren worden gedwongen om zichzelf voort te bewegen binnen de omheining en kunnen niet dat doen wat andere wilde dieren wel doen; migreren.
Daarmee zijn voor mij alle argumenten van natuurlijk wild van de tafel geveegd.

Daar waar wild echt kan migreren, vindt ook een selectie plaats. De sterke overleven. Maar daar hebben de sterke een reeele kans. In nederland vind ik dat niet het geval.
Juist vanwege de beperkte ruimte en de omheiningen-
In feite zijn het simpelweg paarden in een grote (maar niet groot genoeg) wei. Niets meer of minder.
En daartoe kunnen ook paarden worden genomen die dringend op zoek zijn naar weidegang maar dat in nederland niet kunnen vinden.

persoonlijk vind ik het zo krom als een banaan dat menig mens in nederland naarstig op zoek is naar een terrein voor de opfok van paarden of het houden van paarden in groepsverband en dat niet kunnen vinden, terwijl op het stuk grond wat daar geschikt voor zou zijn paarden rondwandelen die voor wild moeten doorgaan en daar creperen.
Zolang er een hek omheen staat en dieren bij voedseltekort niet kunnen migreren is er mijn inziens na absoluut geen sprake van wildbeheer, maar verwaarlozing van tamme dieren.

Dat alleen op die manier paarden in groepsverband kunnen leven lijkt me beetje kul.
De gottlandrus op gottland leeft ook in groepsverband in grote kuddes. Alleen worden de paarden een keer per jaar bij elkaar gedreven en worden er een aantal hengsten en merries uitgehaald om de grootte van de kuddes stabiel te houden.
Die paarden worden verkocht en zijn zeer geliefd als rijpaard, kinderpony, trekpony en in de draverij. Vanwege de manier waarop ze worden grootgebracht.
persoonlijk vind ik dat een stuk prettiger dan dieren van honger laten creperen of afschieten omdat dat natuurlijker zou zijn.

Maar goed... ieder zijn mening natuurlijk

marjolijn schreef op zondag 14 maart 2010, 22:54:


ik ben er dan ook zo eentje
althans het oudere werk
mickey-ma-ousse
et quand je pousse
ca mousse !

marjolijn schreef op zondag 14 maart 2010, 21:00:

Nou, volgens mij wel.

Sandra van Bommel schreef op maandag 15 maart 2010, 15:38:


Ik verschil nooit met iemand van mening, anderen wel met mij
Ik bedoel hiermee dat je argumenten kloppen op grond van de info die je er bij geeft. Er is echter nog meer info die mijn standpunt duidelijk maakt.


Dat verder trekken is het zoeken naar de beste plek, gebaseerd op ervaring. Dat doen ze binnen de OvP ook. En wat blijkt onze NL omstandigheden geven een aanmerkelijk lagere sterfte dan vergelijkbare gebieden, die immens veel groter zijn. Daar is uitgebreid wetenschappelijk onderzoek naar gedaan, die sterfte cijfers met hun oorzaken zijn bekend, en wij springen hier gunstig uit. Een groter gebied zou niet helpen. Elk gebied heeft zijn eigen draagkracht voor het aantal dieren dat het kan voeden, of het gebied nu groot is voor veel paarden (met ook een hoog percentage sterfte) of dat het gebied relatief klein is voor weinig paarden zoals in de OvP.

Michiel schreef op maandag 15 maart 2010, 22:08:


Precies. Er was ooit een handvol konijnen uitgezet in Australie...
Die hadden het daar een poosje leuk... totdat de populatie zo was toegenomen dat ook zij van de honger omkwamen. Hier was het niet een hek dat de begrenzing vormde, maar de oceaan. Elk terrein is begrensd, of dat nou de OVP is of heel Australie. En elk terrein wordt gevuld naar draagkracht, tot er niet voldoende voedsel meer is, of dat nou de OVP zijn of heel Australie.

In de winter sterven er massaal dieren van de honger. Er gaan konijnen dood, er gaan uilen dood, en er gaan paarden dood. De afmetingen van het terrein doen er niet toe. Er ontstaat uiteindelijk een evenwicht tussen het aantal dieren en de afmetingen van het terrein. In de zomer komen er dieren bij, in de winter gaan er weer dieren dood van de honger.

De natuur is niet leuk.

Frans

Inderdaad, de natuur is niet leuk!
En dan is het de vraag of de mens, die bij machte is om in te grijpen dit wel wil aanzien? Kwestie van ethiek.

Als de kat een muis wil vangen, moet hij dat vooral doen, maar niet voor mijn neus. Heeft hij de pech dat ik het zie, dan stop ik hem. Dat is ook (mijn) natuur.

Moniek

Moniek schreef op dinsdag 16 maart 2010, 11:52:


Precies!
Of je noemt iets een natuurproject en bemoeit je er zo weinig mogelijk mee, of je maakt er een dierenpark van, geeft ze in de winter eten zodat het er steeds meer worden, en nodigt dan wat jagers uit om de ongeremd groeiende populatie te beteugelen, en helpt hiermee en passant ook de natuurlijke selectie om zeep.

De vraag is dan wel of we ons alleen moeten bekommeren over de paarden. Konijntjes wiens vermenigvuldigingsdrang wordt beteugelt door het gebrek aan voedsel (en dus honger) zijn ook zielig. Die schattige veldmuisjes ook, maar ja, de uilen die muisjes eten zijn ook schattig. Hoe lossen we dan dan op? Kunstmatige bijvoeding om de veldmuizen te sparen, dus weer meer bioindustrie?
Uiteindelijk gaan we dan naar een situatie toe waarbij we dieren massaal bijvoeren omdat het zo zielig is als ze honger lijden, dieren die dan periodiek geslacht moeten worden omdat het er teveel worden, waarbij het niet meer de sterksten zijn die overleven, het ras daardoor verzwakt, en je vervolgens zit met hele dierenparken vol dieren die volledig afhankelijk van de mens zijn geworden. En om al die dieren te voeden is er weer meer landbouw en bio-industrie nodig, dat weer ten koste gaat van het levensgeluk van vele andere dieren.

Het is duidelijk een verstands- versus gevoelskwestie. Waarbij, bij mij in ieder geval, na het realiseren van de gevolgen op langere termijn, het verstand het duidelijk wint.

Ik vind het ook niet leuk om dieren honger te zien lijden, maar aan de andere kant weet ik ook dat menselijk ingrijpen in natuurlijke aangelegenheden praktisch altijd nadelig uitpakt op de langere termijn. Voor de betreffende soort zelf, en daarbij ook nog eens voor vele andere dieren. (Waar zou die "bijvoeding" voor de OVP vandaan moeten komen, en wat voor natuur wordt daarmee weer schade toegedaan? Moeten er voor de OVP dan weer andere dieren honger lijden?)

Als we waarde hechten aan de natuur en dus een natuurgebied inrichten, dan moeten we ons als mens ook er zo min mogelijk mee bemoeien. Honger als selectiedruk en populatiebegrenzing is volkomen natuurlijk en nuttig voor de soort in het algemeen.
De muizen doen het in Nederland nog steeds heel goed, JUIST omdat we ons er niet om bekommeren, toestaan dat muizen verhongeren, ten prooi vallen aan roofvogels, etc.


Toch moet de kat eten. Dus krijgt hij dan maar voedsel dat afkomstig is uit de bio-industrie? Is die muis zieliger dan die varkens en kippen waar we onze honderdduizenden huiskatten mee voeren?

Food for thought.

Frans