Wil schreef op donderdag 11 maart 2010, 21:18:
> Maar....... ik heb ook weleens een klein rotpony'tje een hele kudde
> paarden voorbij zien galopperen... uiteraard ging daarna het hele spul
> zwaar aan de kletter.
> Gelukkig was het een heel lang vrij hard zandpad.... maar voordat we de
> boel weer onder controle hadden?
>
)
Ik kreeg dit weekend bij de 2 de wandeling zo'n onderdeurtje mee van die manege.
Appaloosa-pony, beetje een Amerikaans type. Grappig beestje.
Ik had het al kunnen weten eigenlijk, toen ik hem stond op te zadelen want al die manegepony's liepen op een gewone trens en die had een bit met hefboomwerking.
Toen we op strand kwamen, snapte ik plots waarom.
De eerste galop schrok ik mezelf nog een ongeluk. (Ik had hem aan een lang teugeltje doorheen de duinen richting strand gereden. Maar toen hij de zee zag, werd die wakker) Die liet op z'n sokken de rest ruim achter zich en er was geen houden aan. Ik heb de hele rit achterom moeten kijken om te zien waar de rest uithing.
Een vriendin probeerde nog langszij te komen om dan haar paard te stoppen in de hoop dat dat ponybeest zag dat iedereen stopte. Maar die ging alleen maar sneller. Als hij niks meer achter zich hoorde kon ik hem overgings wel stoppen na een tijdje.
Maare, jeezes die ging snel... (En op topsnelheid was hij niet, want ik heb hem niet nog eens extra aangespoord.)
Als we daarna nog galoppeerden heb ik hem eigenlijk maar gewoon een beetje laten gaan want die liet zich toch niet tegenhouden. Een kwaaie was het alleszins niet en op't strand heb je toch alle ruimte. En uiteindelijk stopte die ook wel, als de rest stopte.
Maar ik ben ook geen held hoor. Ik heb me er echt overheen moeten zetten dat ik nu eenmaal op een ongeleid projectiel zat, om er nog een beetje plezier van te kunnen hebben.
Geef mij dan eerlijk gezegd dan ook maar mijn lieve Tempête.
Warboel
