Christel Provaas schreef op donderdag 4 maart 2010, 8:15:
> Temperament speelt zeker een rol; het zal in verband staan met een snelle,
> rijkere verbranding oid?
> Mijn altijd wat dikkige paard is een rustig paard dat zeer efficiënt met
> zijn energie omgaat. Hij is een quarterachtig type. De Andalusiër is
> drukker en beweeglijker, ook in zijn hoofd. Hij blijft op gewicht, doordat
> ik hem vaak apart zet met onbeperkt hooi.
Ja, temperament speelt een rol, maar vooral ook genen. De "sobere rassen" hebben zich ontwikkeld (geëvolueerd) in gebieden waar ze moesten zien te overleven met een heel schaars voeraanbod. Dus die dieren die dat het beste konden, vanwege hun effeciente voerbenutting (meer voedingsstoffen kunnen halen uit hetzelfde voer), die dieren hadden de meeste kans op overleving, en dus ook voortplanting. Survival of the Fittest.
Hoe dichter een ras qua genen nog ligt bij een al lang bestaand "oerras", hoe effecienter hun stofwisseling werkt. Ze zeggen vaak dat Shetlanders al dik worden van gebakken lucht. Dat is niet eens zo héél ver van de waarheid
.
Je kunt het ook omdraaien en zeggen dat hoe meer menselijke selectie er bij een ras aan te pas is gekomen (ipv natuurlijke selectie), des te slechter (inefficienter) de brandstofmotor van die dieren is gaan werken... Ik ben niet verbaasd als wij mensen uiteindelijk een ras/type paard fokken, dat daadwerkelijk niet zonder
krachtvoer kan.
grt,
Karen
Warboel
