Je hebt gelijk marianne, daarom dat ik ook zei dat een wezen niet onder te verdelen is in 1 vakje. Toch hielp het me om vooral mezelf te leren kennen, maar ook m'n paard.
Het is geen wet, maar een hulp bij het trainen. Het blijven levende wezens...
1 van mijn paarden is extreem introvert RB, mijn aanpak bij haar was dus ideaal omdat we elkaar misschien het best begrijpen (ik ben geduldig, zacht en traag). Nu weet ik waarom.
Ander paard daarentegen is een totaal tegenovergsteld karakter van het mijne (extreem extrovert, vurig)...nu, met dat paard wil ik graag leren werken. Mijn kracht moet van veel dieper komen, maar als iets lukt met haar, dan geeft me dat een enorme voldoening. Misschien als ik toegeef, vind ik dat paard wel leuker dan het introverte paard. Ik leer meer afwissleing in m'n werk te steken, kalm te blijven om problemen op te lossen en vooral een doel voor ogen te hebben met zo'n paarden. Het zijn nét die zaken die me helpen om met mensen om te gaan waar ik in dagelijkse leven wat moeite mee heb (ik bedoel als je voor groep staat en bvb: moet les geven).

Ja hier ook klopt dit meestal redelijk (alhoewel jonge paarden evolueren en soms wel beetje combi inzit).
Stond ook in boek van Voest (Training fase 2).

Introverte mens, hangt ook weer sterk af van persoon tot persoon...ik denk dat je daar weer een enorme variatie hebt (héél intro- of héél extrovert), ook oa afhangend van left of right brained. Daarom inderdaad dat je je niet mag blindstaren op schema's en vakjes.
Ik ben bvb heel traag (hm hm niet zo fier op ). Dat apprecieert dat heel introverte paardje wel, ook dat ik zacht ben. Voorbeeld, mijn vriend kan haar halster niet aandoen, voor mij buigt ze haar hoofdje naar beneden .
De meer extroverte paarden hebben toch wel een meer kordate, zekere aanpak nodig. Iemand zoals ik zal dan, om toch authentiek over te kunnen komen, een evolutieproces moeten doormaken en door ervaring deze eigenschappen meester maken.
Ik geloof in Ying en Yang, maar toch denk ik niet dat het in de zin is van angstige, onzekere mensen die vurige, zelfzekere paarden aantrekken. Daarom dat ik denk dat het een aanpassing en leerproces is om zo'n wezens met elkaar te leren omgaan. Daarom had ik wel iets aan die Horsenality schema's van Linda Parelli.

Zeg hierboven wat tegenstrijdige dingen, omdat ik dit heel moeilijke materie vind. Ik heb er geen concrete mening over.
In feite is het iets onderverdelen die in praktijk dan weer een combinatie is van verschillende zaken.
Je moet de stuff met korrel zout nemen en eruit halen wat je denkt dat nuttig is...

Ik las in het boek van mark rashid dat paarden niet het dominanste paard als leider kiezen, maar het paard waar zij zich het best bij voelen en dat is dan de alfa merrie (vooral dat vb trof me over het 'kit' paardje) dat is geen bitch en dominante merrie, maar een merrie met een voorbeeldfunctie. Ik denk dat het een misse opvatting is dat mensen denken dat een dominante merrie daarom ook een goeie opvoedkundige waarde heeft binnen de groep. In het wild zijn het paarden die uitgekozen geweest zijn door de leden ervan, in onnattuurlijke stuatie's zal de sterkste het meest te zeggen hebben, maar daarvoor hebben ze niet persé een goeie opvoedkundige waarde voor de andere leden in die kudde... moeilijk allemaal...