Michiel schreef op vrijdag 19 februari 2010, 22:56:
> Merel Stoffers schreef op vrijdag 19 februari 2010, 1:47:
>
>> Ik heb járen meegelopen op een manege voor mindervalide ruiters.
> heel naders aan al;s de andere lesgevers. En Clarissa evenzeer. Ik vind
> ook dat in stap blijven, en genieten en plezier als doel, veel geschikter
> is dan leren paard rijden. De ankiemanie dringt door in de zorg
> waarschijnlijk. Vind je dat ook?
De manege waar ik het over heb is toch best goed voor de paarden...
Paarden in de loopstal of op het land,
bitloos (of teugels aan de neusriem), ijzerloos, afwisseling, prima te eten, altijd op tijd
da erbij, max. gewicht voor de ruiters, beginnerslimiet, enz.
In de validelessen wordt er eerlijk dressuur gereden, heel fijn.
Daar kunnen werkelijk alle maneges hier in de buurt nog wat van leren!
Ik ben nog elke dag blij dat ik daar een basis heb gekregen...
Dus in die zin... Nee...
Maar toch heb ik daar de tijden gezien dat het zwaarder was, doordat er paarden uitgevallen waren/ er relatief veel beginners/mindervaliden waren, enz.
Ik denk dat op ieder groter bedrijf er wel zo een periode is...
En ja, het is hard werken voor de paarden, sowieso.
Ik denk dat veel paarden met beginners erop zwaar werk moeten doen. Probleem is dat niemand als perfecte ruiter geboren is (of zo zal sterven...
)
Wat ik wel jammer vind is dat het wel een hype lijkt dat 'kinderen die anders zijn' per sé met dieren (ook paarden) in contact zouden moeten komen. En daarbij zijn er een hoop mensen die dit aanbieden zonder er verstand van te hebben. Ik zeg niet dat dit niet kan (integendeel!) maar ik ben er soms wel wat huiverig voor...
(Hier in de omgeving: lessen voor mindervaliden aanbieden als extra inkomstenbron, een zorgboerderij starten voor extra subsidie...
- Iedereen moet rondkomen, maar zo werk het niet...
Warboel
