Anja Seijn schreef op woensdag 17 februari 2010, 21:30:


Nou, het is PN waar ik de meeste informatie vandaan haal!

Ik vind een gemengde groep belangrijk. Ravotten en klooien is leuk, maar van oudere paarden moeten ze leren en ik denk dat het ze een groter gevoel van veiligheid geeft wanneer er in ieder geval één ouder paard bij aanwezig is. Wat ik belangrijk vind is 24/7 buiten, lekker winterhard worden, goed en veel ruwvoer. Ik ken geen enkele opfok waar dit mogelijk is. Wat ik specifiek doe is niet meer en niets minder dan zorgen dat ze zo dicht mogelijk bij haar natuur blijft . Zolang mogelijk bij de moeder blijven hoort daar ook bij.

Náást een leven als paard (veulen in dit geval), komt mijn merrie van jongsaf aan vrijwel dagelijks in handen. Ik heb altijd zelf voor haar gezorgd, dat is nog een voordeel van het niet naar de opfok brengen van je veulen. Je leert elkaar kennen, bouwt alvast een band op. Je kunt in de jonge jaren al veel aan een veulen leren: netjes stilstaan, hoefjes bekappen, meelopen aan een touwtje, wandelen en verkeersmak maken, gewend maken met enge dingen (schrik-/obstakeltraining), trailerladen, weggaan bij de kudde, beentjes afspuiten, wijken voor druk... Nou ja, noem het maar op. Als het paard vervolgens de leeftijd van vijf jaar bereikt kan het zonder problemen worden ingereden. Je paard kent tenslotte alles al, vertrouwt je en is er klaar voor.

Anja Seijn schreef op donderdag 18 februari 2010, 0:12:


Ja en nee.
Ik zal eerst de "mijn" opfok even toelichten: het zijn pony's die een "tradtionele" hengstenhouder koopt wanneer ze nog veulen zijn. Ze worden afgespeend tussen de 6 maanden en 1 jaar en door hem in een groep van dezelfde leeftijd grootgebracht (dat is dus niet mijn keuze).
De groep wordt dus hier bij mij in het voorjaar bijeengebracht en dan zijn het dus van die hummeltjes die net bij hun moeder weg zijn of al enkele maanden met een ander veulen in een stal hebben gestaan. Maar doordat het heel de dag naar hartelust spelen is, in combinatie met veel ruimte, vers gras, en dagelijkse "mens-aandacht" zijn ze eigenlijk meteen "happy".

Het plan was om mijn eigen pony's (ik had toen alleen 2 ruinen) bij de jaarlingen te zetten, juist vanwege de opvoedkundige zaken die al in dit topic genoemd zijn, maar dat liep helemaal mis: Victor zag de veulens niet staan en was binnen een week zo vet dat hij bijna bevangen was, dus die moest uit de volle weide. En Banjer was de hele tijd bezig de veulens hardtandig te corrigeren, zelfs zo heftig dat die kleintjes door het lint met 10.000 volt gingen!

Inmiddels heb ik zelf een minikudde (3 ruinen van 4, 7 en 8 jaar en 3 merries van 1, 2 en 4 jaar) , maar krab me tav de gemengde leeftijdsopbouw wel achter de oren. De 2 kleintjes worden nl veel gecorrigeerd en weggejaagd door alle 4 de volwassen pony's en ik moet ze dus ook dagelijks uit de groep halen en apart bijvoeren. Meer voeren aan de hele groep was geen optie, omdat de 4 oudste pony's nou al veel te vet waren, terwijl ik de 2 kleintjes echt te mager vond worden.
Tav de jaarling kan ik het corrigerende gedrag van de grote pony's wel begrijpen, want zij is echt hondsbrutaal. Maar tav de 2-jarige niet: zij is eerder schuw, stapt meteen uit de ruimte als een grote pony er aan komt, is altijd afwachtend en wordt desondanks flink gebeten (mist flinke plukken haar).
Ik denk dus persoonlijk inmiddels dat het opvoeden door oudere pony's misschien alleen goed / prettig gebeurd wanneer het in aanwezigheid van familie is. Immers, een merrie corrigeert haar eigen veulen, maar beschermd het ook.

angelique hage schreef op vrijdag 19 februari 2010, 1:44:


Eigenlijk heb je maar 2 ruinen die je min of meer volwassen kan noemen, de rest is nog erg jong en je kan amper van een evenwichtige leeftijdsverdeling spreken. De reaktie naar de 2 jonge paarden is vanuit hun gezichtspunt normaal: 1 is brutaal en zal zich wel weten te handhaven maar de andere is laag in rang en wordt voorlopig uit de kudde gepest. Misschien verandert dat nog, misschien ook niet. Ik denk dat je te veel door mensenbril kijkt, je vindt gedrag naar een hondsbrutale jonge merrie begrijpelijk maar naar een verlegen veulen niet, in paardenogen ligt dat heel anders. Familie heeft er niks mee te maken, het hangt meer van de rangorde af. Het in de kudde plaatsen van paarden die laag in rang zijn en ook nog jong en onervaren is niet zonder risico. Je kan misschien het jonge verlegen veulen nog apart zetten met 1 van de paarden die nog het best op haar reageert, en dan later proberen in te scharen.

Zou het niet kunnen zijn dat jouw ponies deze opvoeding niet geleerd hebben toen zij jong waren? lees dus: veel te jong bij de moeder weg? niet in normaal kuddeverband opgegroeid?
Dit is maar een ingeving hoor, heb er eigenlijk de ballen verstand van, want dan had ik het met de mijne zeker anders aangepakt...