Ja sorry, maar het was wel persoonlijk bedoeld. het is niet nu dat je je woorden moet terug trekken. Als je iets zegt, moet je ook je verantwoordelijkheid ervoor opnemen.
Maar ik snap het niet: jullie weren zoveel mogelijk beginners of mensen met rugproblemen, maar gaan die mensen dan niet gewoon elders? Is het dan niet nuttiger om je tijd te besteden aan het zoeken van oplossingen en manieren waarop deze mensen wel hun hobby kunnen beoefenen, ipv ze door te schuiven en neer te halen? Als jullie dan toch zoveel inzicht en kennis hebben, moet het toch mogelijk zijn om een systeem te ontwikkelen, om zulke mensen toch te kunnen laten rijden? Ik vind het nogal makkelijk om de piet door te schuiven. Gehandicapte mensen rijden toch ook paard, en op vrij hoog niveau zelfs. Deze mensen worden omringd door personen die wel tijd in hen willen steken, en wel moeite doen om voor hen een goede manier te zoeken om te rijden, ook in functie van het paardenwelzijn. Het is nogal bekrompen om gewoon te zeggen: jij bent te stijf, ga op een ander en val onze paarden er niet mee lastig. je zou beter zoeken naar een manier welke voor ruiter en paard aangenaam zijn om te rijden. Want het is niet omdat een persoon geen rugproblemen heeft, dat hij een goede ruiter is qua belasting en houding. En dit werkt in de omgekeerde richting ook. Maar het is natuurlijk niet zo erg als het andermans paarden zijn die belast worden waarschijnlijk. Er bestaat ook zoiets als constructief te denken, geestesverruimende patronen te ontwikkelen en openstaan voor andere mogelijkheden...

ik lees diagonaal ... maar wat een intrede zeg!

Cindy Helms schreef op donderdag 18 februari 2010, 17:11:


Nou, kun je wel stellen.
Hee Equidinges, welkom hier!
14 berichten en de helft al verwijtend op ruziënde toon.

Volgens mij ben jij een erg leuk mens....

Groet, Pien

Spirithorses schreef op donderdag 18 februari 2010, 17:19:


Hahahaha, ik al dat het aan mij lag, jullie zijn natuurlijk al meer gewend als ik de laatste jaren
Bietje herrie in de keuken

Oei amai, daar zou ik ook niet gelukkig mee zijn met zo'n antwoord.
Nu, er worden zat paarden mishandeld, ik heb pas weer enkele zaken moeten verwerken die ik gezien heb en zou zeggen, maak je daar toch niet druk om, om zo'n antwoord.
Je paard een goed leven geven, maar hij moet er iets voor terug doen? Da's voor de meeste paarden een héle hele grote luxe.
Jammer dat goedmenende mensen zo'n antwoord moeten krijgen, zou ook even mijn haartjes rechtzetten....doet me beetje denken aan de politie hihi. Brave burgerkes worden op de vingertjes getikt alsof ze grote criminelen zijn , maar de echte boemannen worden met rust gelaten...

Ik heb ook last van m'n rug door slijtage aan de onderste ruggewervels. Ik ga nu even de stock wintec proberen (da's geen boomloze) en ook de trekker pro endurance (die op ebay slechts aan 650 euro stond). Deze schijnt ook goed te zitten voor een slechte rug, eens even testen of het werkelijk zo is.

Spirithorses schreef op donderdag 18 februari 2010, 15:48:


Owkeeeeeee
Ik krijg dispractische ( motorisch onhandige) kinderen en die zet ik op mijn paard.
Ik biedt ze een vilten pad om de paardenrug te beschermen, en een singel met grepen.
Ik biedt mijn paard klassieke rijkunst zodat ze handiger met haar lichaam leert omgaan.
Zo heb ik iemand die totaal scheef en aan één kant verlamd is, op mijn paard gezet, mijn paard heeft geleerd om sterk te zijn in haar lijf, om balans uitdagingen op te vangen, en ze is mentaal stabiel (geworden)
En dán kun je lichamelijk minder fortuinlijke mensen laten paardrijden, maar je moet natuurlijk wel aan een heleboel dingen denken..
Dit is níet voor ieder paard geschikt...

en: zeeeeeeeeeeeeeer belangrijk: nooit ten koste van het paard

clarissa ruijgrok schreef op donderdag 18 februari 2010, 19:22:



Moet jij weten.
Van mijn paarden blijft iedereen af.
Mag ik beslissen.

Ik weet een nieuwe uitdaging voor de liefhebbers: mensen met geamputeerde beentjes de marathon laten lopen. Waarom moet iedereen zo nodig op een paard???

Naar mijn oprechte indruk vinden de meesten paarden niet eens echt leuk maar doen vooral mee vanwege intermenselijke sociale dinges... Motorrijden bijvoorbeeld is echt veel leuker als je dan toch persé een onhandig vervoermiddel wil waarop je je evenwicht moet zien te bewaren. Of ga bij een gezellig amateurcircus op de slappe koord

clarissa ruijgrok schreef :


Kinderen zijn iets anders dan volwassenen van 75 plus kilo, Clarissa....
Zelfs motorisch onhandige kinderen. Láát er eens een bij zitten van 50 kilo, da's nog niks.

Hier rijden uitsluitend volwassenen, weet je nog?
Het is altijd weer de kunst om dat evenwicht voor mijn paarden te blijven bewaken.

Groet, Pien

Spirithorses schreef op donderdag 18 februari 2010, 19:35:


Daar geef ik je gelijk in Pien, je moet de belangen van je paarden bewaken. MAAR in jouw eerste reactie lijkt het alsof je equicani op haar vingers tikt omdat ze paardrijdt terwijl ze last heeft van haar rug. En dat DAT heel verkeerd valt, dat kan ik me voorstellen!

Ik heb ook zo mijn handicaps (letterlijk). Als iemand, voorál iemand die mij en mijn paarden niet kent, mij zou suggereren dat ik maar beter een andere hobby kan gaan zoeken. Soooo, dan zou ik ontploffen.

Ik vind Egon's bericht - om diezelfde reden - stijlloos. Natuurlijk heb je rekeningen te houden met de belangen van het paard, absoluut!!
Er zijn mensen mét handicaps die dat uitstekend doen. En er zijn ook mensen zonder handicap die hun paard een hels leven laten leiden (lijden?). En andersom.

Véél te kort door de bocht dus (Pien en Egon) en daarom voor mensen die het aangaat mogelijk zeer kwetsend; de suggestie dat je beter niet een paard kunt houden en/of er op rijden als je een fysiek handicap hebt. Dat ligt er maar aan!!!

Karen

e m kraak schreef op donderdag 18 februari 2010, 19:33:


helemaal waar



Ze vinden het wél leuk
Omdat mensen zich aangetrokken voelen tot paarden, omdat paarden zo'n ontroerende uitwerking op mensen.
Moet ik dat écht uitleggen?
voor de volledigheid: ik wil mijn paard niet de gehele dag, week in week uit dit laten doen, ....af en toe. Voor de duidelijkheid. Ik houd de afwisseling in de gaten
Zou wat wezen, dan gaat je paard op een rolstoel lijken en dat hoeft mijn paard niet, hoor.
Leve de afwisseling.

Karen Koomans schreef op donderdag 18 februari 2010, 19:58:


Maar dat heeft niemand gezegd.


Helemaal mee eens. Not the point. En niet stijlloos bedoeld maar de ontvanger bepaalt


Er is niets gezegd over houden, alleen over rijden.
Ik kan zoveel dingen verzinnen die ik maar beter niet kan gaan doen omdat ik er niet zo geschikt voor ben... toch geen schande?

Maar ik zou toch wel eens het effect willen zien van "paard naar de slager of geen auto meer"... vrees dat de auto-behoefte bij het grootste deel van de huidige paardjesmensen in NL met vlag en wimpel wint

clarissa ruijgrok schreef op donderdag 18 februari 2010, 20:45:


Juist. Heel herkenbaar Clarissa. Ik bedoel: ik heb 6 jaar lang eens per week paardrijles gegeven aan verstandelijk gehandicapten (volwassen). Verstándelijk gehandicapt, ja, maar die groep die ik toen lesgaf hadden allemaal in meer of mindere mate ook fysieke/motorische handicaps. Van een beetje, tot ernstig.

Wat ik belangrijk vind in zo'n situatie, als lesgever/begeleider, is dat je paard en mens dichterbij elkaar brengt. Dat je mensen leert om meer van paarden te begrijpen. En aan de paarden leert hoe ze kunnen omgaan met mensen die soms rare dingen doen. Dat je zorgt dat beiden het tijdens die lessen het naar hun zin hebben. Zou je dat dag in dag uit van je paarden vragen, dat lijkt me best zwaar voor paarden; zoals Clarissa ook schrijft. Maar zelfs dán, *alles valt of staat met wát je doet en hoe je dat doet*.

Voor de (manege)paarden die destijds in "mijn" lessen liepen was het het heerlijk avondje van de week. Onder andere omdat ze op die avond nooit in hun mond werden getrokken - in tegenstelling tot alle andere "gewone" lesavonden. De manegehouder wou niks weten van bitloos, maar ik legde een knoop in de teugels en leerde de leerlingen daar vanaf te blijven (en legde uit waaróm). Een dik koord/touw om de nek van het paard gaf extra houvast aan de ruiter indien nodig. Wat verder fijn was voor die paarden was dat ze 90% van de tijd alleen maar hoefden te stappen. De andere 10% in draf, maar dan altijd met een begeleider die op een drafje mee liep om het paard te begeleiden (we waren destijds met minstens vijf mensen om te begeleiden, per cursusgroep van max. 8 ruiters). Véél spelletjes, waarbij ik ervoor zorgde dat die spelletjes niet alleen voor de ruiters leuk waren maar óók voor de paarden.

Natuurlijk doe je met een groep verstandelijk (plus motorisch) gehandicapten weer andere dingen met mensen die niet verstandelijk gehandicapt zijn. Maar qua principes maakt het voor mij allemaal geen moer uit! Je past dat wat je doet áán, aan wat je wel en wat je niet aan een paard wilt vragen én aan wat de ruiter wel en niet kan. *Precies datzelfde doe ik bij iemand zonder handicaps.* Niet dat ik nu nog vaak les geef, slechts af en toe een lesje als "vriendendienst". Daar gaat het niet om, het gaat om wat ik zóu doen als ik weer aan groepen of individuen les zou geven.

Trouwens, ik ga met mijn hond regelmatig naar een zorgboerderij, om daar met hulp van mijn hond te leer-spelen (stom woord, ik weet ff geen beter woord). Het gaat om kinderen met stoornissen zoals autisme. Mijn hond gaat helemaal uit z'n plaat van enthousiasme, zodra hij merkt dat we met de auto de route nemen naar de zorgboerderij. Waarom? Omdat ik ervoor gezorgd heb dat mijn spelletjes en lessen daar níet alleen leuk (en nuttig) zijn voor die kinderen, maar zeker ook voor mijn hond. Is niet anders dan met paarden.

Grrr, ik probeer netjes te blijven schrijven en ik geloof dat dat gelukt is...
Maar eigenlijk ben ik best heel bóós (gefrustreerd, verdrietig - whatever), omdat ik vind dat door Pien en Egon mensen met een beperking hier zo even de hoek in worden geschopt! Alsof de verlangens van mensen met een beperking minder tellen dan die van mensen "zonder" beperking?!

Karen

P.S.: Egon, ik heb net voordat ik op verzenden clickte even gekeken of er in deze draad nog nieuwe posts waren en heb net je laatste bericht gelezen. Maakt me iets minder boos maar toch: óók als het over rijden gaat, het ligt er toch maar net aan wat dat rijden dan inhoudt?

clarissa ruijgrok schreef op donderdag 18 februari 2010, 20:45:


Dit bedoelde ik meer in het algemeen. En ja, wel leuk maar niet écht leuk. Meer leuk als in "we hebben alles al, nou nog een paard".


Ja, de dolfinitis valt ook niet aan te slepen. Wil toch ook niet zeggen dat iedereen een zwembad met een zielige dolfijn in de tuin moet?