Voor veel mensen (niet PN-ers dan, hé) die hun veulen niet in de opfok op laten groeien betekent dat meteen het andere uiterste: bij hun andere (oudere) paarden huisvesten. 'Alleen 's nachts' op stal en overdag drie uurtjes met z'n allen in de paddock . Je kunt je afvragen wat beter is, ik zou dan zeggen de opfok, maar eigenlijk is het beide niets natuurlijk.

Ik heb mijn jonge merrie bewust niet in de opfok op laten groeien, maar er wel voor gezorgd dat ze niets te kort kwam/komt. Dus inderdaad, wat Christel zegt, wat heb je je veulen thuis te bieden?

Dani62 schreef op woensdag 17 februari 2010, 21:21:


Wat heb jij dan specifiek gedaan waardoor ze niets tekort kwam/komt?

Ik heb hier 's zomers een groep New Forest jaarling-hengsten in de opfok.
Voor mij betekent dit lekker met elkaar laten ravotten, goed gras (regelmatig doorweiden), vers drinkwater, voldoende natuurlijke beschutting en dagelijks "mensencontact".
Vooral dat laatste vind ik erg belangrijk: ze komen hier als een beetje "slungelige, schuwe veulens" en gaan aan het einde van de zomer weg als "eigenwijze, trotse pubers". Ik vind het juist in deze ontwikkelingsfase belangrijk dat ze aanraking door en interactie met mensen als leuk/prettig gaan zien.

Ik heb juist begrepen dat een goede samenstelling, verschillende leeftijden, beter is dan alle pubers verzamelen! Als ze uit de opfok komen hebben ze niets geleerd, ze worden niet opgevoed, alleen maar ravotten en donderjagen. Dit is ook vaak het probleem als ze uit de opfok komen en weer naar huis worden gehaald. In een wat evenwichtiger groep qua leeftijdsamenstelling wordt een duidelijk opvoeding gegeven door soortgenoten.

angelique hage schreef op woensdag 17 februari 2010, 23:26:


Even over iets anders had gelezen dat je zot was van New forest pony's.
Ik heb er vroeger altijd gehad vond ze ook altijd super maar helaas als je in lrv zit en niet meer op een pony mag rijden moest ik ze wegdoen. Het zijn schatten van pony's.

Had nog even een vraagje.
Ik had eigenlijk nog nooit van opfok gehoord, wel vroeger eens maar ik dacht dat het mensen waren die gewooon fokken met paarden.
Opfok van een veulen wilt dat dat zeggen dat ze naar een stal gaan een daar worden bezig gehouden?

Ik heb gelezen dat het beter is paarden in een even aantal te hebben..
dat is bij ons al niet zo..
twinkle staat hier sinds een week met een leeftijdgenootje (gast) en sinds 2 weken met onze draver Zalika die drie jaar is.. Zalika is echt de baas over die twee kleintjes wat ze best wel goed doet..
Ik vroeg me gewoon af is de groep niet te klein en te oneven... Twinkle is de enige hengst en weet gelukig nog niet dat hij een piemeltje heeft maar ja..

Ook komtTwinkle echt dagelijks in handen.. we leren hem hoefjes geven en ook kunnen we hem nu overal aanraken... laten we hem af en toe de trailer in en uit lopen... en schrik niet.. we zetten hem heel af en toe ook een nachtje op stal met het idee dat hij daar ook vertrouwd wordt mocht het ooit nodig zijn.. en dan krijgt hij ook zijn wandelingetje regelmatig..
Van die dingen vraag ik me af.. moet je wel al zo bezig zijn met een veulen omdat het bij de profecionele opfok toch wel heel anders gaat..
Ook al kan ik er misschien niet aan voldoen.. zou ik toch wel graag willen weten wat de ideale opfok is..
groetjes,
Marjan

Anja Seijn schreef op donderdag 18 februari 2010, 0:12:


Een opfok in een of ander natuurgebied zonder oudere paarden of menselijk contact zou ik inderdaad ook nooit aanraden omdat er dan te weinig grenzen gesteld worden voor de jongelingen hetgeen hun opvoeding niet ten goede komt (vind ik dan).
Een groep met volwassen en superserieuze paarden en slechts één veulen is ook niet alles, omdat het veulen dan z'n ei niet helemaal kwijt kan (spelen, ravotten), maar meestal heb je er wel wat ruinen bij die lekker kunnen klooien met zo'n jong ding maar tegelijkertijd grenzen aangeven en mee opvoeden.

Ik wil ook geen opfokgroep voor mijn jonge paarden (alleen het wóórd al.... ), zij lopen allemaal in verticaal opgebouwde leeftijdsgroepen en dat is in mijn ogen nog altijd het meest wenselijke.

Van moeder (veilige haven), oma (opvoeden, grenzen stellen) tot peetoom (idem en klooien), met leeftijdsgenoten (lekker uit je dak gaan). Heerlijk voor ze!

Groet, Pien

Dat is nu ook de reden dat wij een kleine opfok aan bieden
B.v
Wij hebben verleden jaar een hengst veulen hier gehad deze kwam met zijn moeder mee, zij moest ingereden worden , deze twee hadden altijd samen gestaan en het veulen kende alleen zijn moeder en een weiland met stal.
Toen zijn moeder klaar was een Trakehner merrie bleef haar zoon. Deze is op gegroeid tussen alles wat een jong veulen nodig had , en ik denk nu het makkelijkste Trakehner hengst die er is.
Dit zijn toch grote sport paarden met een hoog temperament .
Ook veel in handen geweest mee wezen wandelen enz enz
echt super leuk om deze ontwikkeling tezien

Hij werd op gevoed door oudere merries en ruinen , kon dollen met de jonge ruinen en er was één die hem beschermde! een paard met een groot litteken door wat hij had mee gemaakt.
Ook voor hem was het helend om deze zorg temogen doen .

Anja Seijn schreef op woensdag 17 februari 2010, 21:30:


Nou, het is PN waar ik de meeste informatie vandaan haal!

Ik vind een gemengde groep belangrijk. Ravotten en klooien is leuk, maar van oudere paarden moeten ze leren en ik denk dat het ze een groter gevoel van veiligheid geeft wanneer er in ieder geval één ouder paard bij aanwezig is. Wat ik belangrijk vind is 24/7 buiten, lekker winterhard worden, goed en veel ruwvoer. Ik ken geen enkele opfok waar dit mogelijk is. Wat ik specifiek doe is niet meer en niets minder dan zorgen dat ze zo dicht mogelijk bij haar natuur blijft . Zolang mogelijk bij de moeder blijven hoort daar ook bij.

Náást een leven als paard (veulen in dit geval), komt mijn merrie van jongsaf aan vrijwel dagelijks in handen. Ik heb altijd zelf voor haar gezorgd, dat is nog een voordeel van het niet naar de opfok brengen van je veulen. Je leert elkaar kennen, bouwt alvast een band op. Je kunt in de jonge jaren al veel aan een veulen leren: netjes stilstaan, hoefjes bekappen, meelopen aan een touwtje, wandelen en verkeersmak maken, gewend maken met enge dingen (schrik-/obstakeltraining), trailerladen, weggaan bij de kudde, beentjes afspuiten, wijken voor druk... Nou ja, noem het maar op. Als het paard vervolgens de leeftijd van vijf jaar bereikt kan het zonder problemen worden ingereden. Je paard kent tenslotte alles al, vertrouwt je en is er klaar voor.

Anja Seijn schreef op donderdag 18 februari 2010, 0:12:


Ja en nee.
Ik zal eerst de "mijn" opfok even toelichten: het zijn pony's die een "tradtionele" hengstenhouder koopt wanneer ze nog veulen zijn. Ze worden afgespeend tussen de 6 maanden en 1 jaar en door hem in een groep van dezelfde leeftijd grootgebracht (dat is dus niet mijn keuze).
De groep wordt dus hier bij mij in het voorjaar bijeengebracht en dan zijn het dus van die hummeltjes die net bij hun moeder weg zijn of al enkele maanden met een ander veulen in een stal hebben gestaan. Maar doordat het heel de dag naar hartelust spelen is, in combinatie met veel ruimte, vers gras, en dagelijkse "mens-aandacht" zijn ze eigenlijk meteen "happy".

Het plan was om mijn eigen pony's (ik had toen alleen 2 ruinen) bij de jaarlingen te zetten, juist vanwege de opvoedkundige zaken die al in dit topic genoemd zijn, maar dat liep helemaal mis: Victor zag de veulens niet staan en was binnen een week zo vet dat hij bijna bevangen was, dus die moest uit de volle weide. En Banjer was de hele tijd bezig de veulens hardtandig te corrigeren, zelfs zo heftig dat die kleintjes door het lint met 10.000 volt gingen!

Inmiddels heb ik zelf een minikudde (3 ruinen van 4, 7 en 8 jaar en 3 merries van 1, 2 en 4 jaar) , maar krab me tav de gemengde leeftijdsopbouw wel achter de oren. De 2 kleintjes worden nl veel gecorrigeerd en weggejaagd door alle 4 de volwassen pony's en ik moet ze dus ook dagelijks uit de groep halen en apart bijvoeren. Meer voeren aan de hele groep was geen optie, omdat de 4 oudste pony's nou al veel te vet waren, terwijl ik de 2 kleintjes echt te mager vond worden.
Tav de jaarling kan ik het corrigerende gedrag van de grote pony's wel begrijpen, want zij is echt hondsbrutaal. Maar tav de 2-jarige niet: zij is eerder schuw, stapt meteen uit de ruimte als een grote pony er aan komt, is altijd afwachtend en wordt desondanks flink gebeten (mist flinke plukken haar).
Ik denk dus persoonlijk inmiddels dat het opvoeden door oudere pony's misschien alleen goed / prettig gebeurd wanneer het in aanwezigheid van familie is. Immers, een merrie corrigeert haar eigen veulen, maar beschermd het ook.

angelique hage schreef op vrijdag 19 februari 2010, 1:44:


Eigenlijk heb je maar 2 ruinen die je min of meer volwassen kan noemen, de rest is nog erg jong en je kan amper van een evenwichtige leeftijdsverdeling spreken. De reaktie naar de 2 jonge paarden is vanuit hun gezichtspunt normaal: 1 is brutaal en zal zich wel weten te handhaven maar de andere is laag in rang en wordt voorlopig uit de kudde gepest. Misschien verandert dat nog, misschien ook niet. Ik denk dat je te veel door mensenbril kijkt, je vindt gedrag naar een hondsbrutale jonge merrie begrijpelijk maar naar een verlegen veulen niet, in paardenogen ligt dat heel anders. Familie heeft er niks mee te maken, het hangt meer van de rangorde af. Het in de kudde plaatsen van paarden die laag in rang zijn en ook nog jong en onervaren is niet zonder risico. Je kan misschien het jonge verlegen veulen nog apart zetten met 1 van de paarden die nog het best op haar reageert, en dan later proberen in te scharen.

Zou het niet kunnen zijn dat jouw ponies deze opvoeding niet geleerd hebben toen zij jong waren? lees dus: veel te jong bij de moeder weg? niet in normaal kuddeverband opgegroeid?
Dit is maar een ingeving hoor, heb er eigenlijk de ballen verstand van, want dan had ik het met de mijne zeker anders aangepakt...