Marianne schreef op maandag, 1 maart 2004, 22:57:
Ja dan had ik het goed begrepen hoe het moest. Alleen ellebogen niet uitsteken; dan sta je dus in principe tegen je paard aan met je buik?
Ik heb natuurlijk een "laag" paardje en die staart zit bij mij op navelhoogte (begin) en het eind is al snel voorbij mijn 2 handen haha. Maar ik ga het zeker eens uitproberen. Isabella vindt het vast heerlijk, want alles wat je aan die staart doet is genieten, zelfs de staartriem vastmaken (tuig) is errug lekker. Probleempje voor mij is, ze is weer wat aan de dunne, dus die staart (ook de staartwortel) is aan de binnenzijde nogal vies (bleeeehhhh). Handschoenen aan misschien? Ga het straks na het eten uitproberen.

Dit soort dingen vind ik overigens erg leuk hoor om te doen. Lijfelijk contact met je paardje. Als je er nog meer hebt ...?? Of kan ik toch beter al een boekje kopen?

Groeten,
Ingrid

Petra schreef op Mon, 1 Mar 2004 21:14:44:

Hoi Petra,

Bedankt voor je reactie. Maar toch nog even voor de duidelijkheid; ik denk dat het iets ingewikkelder is dan alleen stijve rugspieren hoor. Anders had een dierenarts me dat al wel verteld. Eentje vermoedde er eigenlijk dat ze als veulen haar staart gebroken heeft, hoewel daar niets van te voelen is. Het lijkt gewoon alsof ze helemaal niets kan met haar staart. Maar dat van die tegendruk gaf ik gewoon even aan, om duidelijk te maken dat ze dus wel gevoel heeft in die staart en er wel wat mee kan als is het niet veel. Over het algemeen ontspant ze direct, want aan haar staart zitten vindt ze dus echt heerlijk. Alleen als ik hem hoger op wil tillen dan ze zelf kan (en dat is maar cm-werk) dan wil ze hem terugduwen. Of probeert ze wat heen en weer te zwiepen.
Als ze op een dribbel-mafkezen-gangetje door het bos stuitert, dan tilt ze die staart ook ietwat op. Het is op zich geen probleem voor mij, maar als het inderdaad een kwestie zou kunnen zijn van ongetrainde spieren zeg maar, dan kan ik het wellicht proberen toch. Maar kans is dus aanwezig dat ik niets bereik hoor en dat ze echt een "mankement" heeft aan de staart.

Want zelfs afgelopen zomer met veel vliegen, werd het er niet beter op. Ze wilde wel zwiepen, dat zat je aan de minimale golfslag in de staart, maar ja, veel was het niet. Terwijl als ik het met de hand doe (met die staart zwiepen) dan komt het uiteinde tot bij haar schoft, dus lang genoeg om haar hele lijf vliegenvrij te houden. En dat zwiepen van mij vindt ze ook best.

Groeten,
Ingrid

Frans Veldman schreef op Tue, 02 Mar 2004 13:51:01:

Hoi
Ik heb deze discussie niet helemaal gevolgd, maar wil toch even het volgende opmerken. Wij maken regelmatig korte vakanties in het buitenland (vaak bergachtig gebied). Daar worden over het algemeen kleine paardjes (robuuste pony-rassen) voor gebruikt als Haflinger, Fjord, Merens, ijslander of een eigen streekgebonden "merk", maar vaak onder de 1.50 meter. Maximaal gewicht ruiter is dan meestal ook 95 kg. Nou die kleinere paardenrassen wegen geen 500 kg, misschien een grote Merens, maar de rest zeker niet. En er rijden echt wel mensen mee hoor van dat gewicht. Ik zelf weeg ook zo'n 80 kg en heb ook dagtochten op een ijslander gemaakt.
Kennelijk kunnen die paardjes er best tegen. Als je maar goede zadels gebruikt natuurlijk. En dan heb je nog van die ruiters die niet echt soepel zijn en niet echt meegaan met de bewegingen.

Wat dacht je van manegepaarden; die worden ook niet uitgekozen op sterke ruggen? En die krijgen wat te verduren hoor. Bij ons lopen ze meer dan 3 uur per dag en de ene ruiter is soepel en de andere zwaar en "zout-zakkerig". Maar er zijn eigenlijk nooit paarden met rugproblemen, dus ik denk dat het met die ruggen wel mee valt.

En o ja, wat dacht je van pakpaarden. Die dragen wel tot meer dan 80 kg dood gewicht op hun rug. Is nog veel erger dan een ruiter. En die klimmen ook mee hoor in de bergen.

En wat te denken van de shetlanders vroeger in de mijnen, of nu nog op de shetlandeilanden. Die beestjes dragen ook met gemak 80 kg (ik kan ook best op de mijne rijden hoor, ook in draf doet ze het zonder haperen; is alleen geen gezicht en je moet het geen uren doen natuurlijk).

Nee ik denk dat een paardenrug zo zwak nog niet is hoor .

Groeten,
Ingrid

Marianne schreef op dinsdag, 2 maart 2004, 17:29:

Hoi Marianne,

Nou dan ga ik dat maar eens doen.
Ik kan me nu wel gaan verdiepen in de andere vormen van NH (die van Emiel Voest spreekt me ook wel aan), maar dan gooi ik misschien alles weer door elkaar. Ik heb wat parelli gezien van Marja (van de andere lijst) en vond het leuk om te zien, maar het is niets voor Isabella. Daar ken ik haar te goed voor.

Vandaag dat met die staart gedaan. Ze verwachte dat ik ging krabbelen, maar dat knijpen verwachtte ze niet en ze keek eens vragend achterom "wat ben jij nou aan het doen?". Later gingen bij iedere kneep die oortjes even naar achteren. Ze vond het niet echt prettig, maar als ik dan aan het uiteinde even met die staartwortel punt "speelde" dan was het weer helemaal oke. Ja je moet wat doen om het leuk te houden. Maar je knijpt al snel te hard was mijn eerste ervaring. Aan de bovenkant (onder mijn duimen) zit zo'n bos haar, daar voel ik geen staartwortel doorheen en met je overige vingers geef je ook gelijktijdig druk en dat vond ze niet zo geweldig.

Groeten,
Ingrid

henny wittenaar schreef op dinsdag, 2 maart 2004, 18:20:


Hoi,
Nou dan zal ik even een stukje uit mijn boek "giftige plantengids" gaan schrijven hier. Ik had het nl. vorig jaar in het hooi zitten en volgens de DA kon ik het maar beter weggooien, want giftig.
En ja in dit boek staat ook:
Vergiftigingen kunnen al optreden als de dieren (herkauwers en paarden) hooi eten dat voor 5% paardenstaarten bevat. Ziekte verschijnselen treden na enkele dagen of weken op.
Als het gras warm wordt ingekuild, worden paardenstaarten ongevaarlijk.

De giftigheid wordt als volgt aangegeven in het boek:
Bij paarden zijn de verschijnselen vergelijkbaar met die welke veroorzaakt worden door vit. B1-gebrek: schrikachtigheid, prikkelbaarheid, onzekere gang, verminderde reflexen, neervallen, snelle doch zwakke pols, algemene verlamming en de dood.
Vergiftigde paarden vermageren snel zonder de eetlust te verliezen.
Over herkauwers wordt zowel ongevoeligheid als vergiftiging gemeld. Sterke teruggang van de melkproductie en eetlust, naar bitter smakende en waterige melk, buikloop, bloederige urine, gewichtsverlies en de dood.

Dan staat er nog een heel stuk, maar ook dat de giftigheid afhankelijk is van weersomstandigheden. Bij vorst is er nauwelijks giftigheid (plant wordt dan alkaloide-vrij).

Er staat nog wel een interesssant stukje over gebruik in:
wegens hun taaie harde opperhuid worden paardenstaarten soms gebruikt voor het schuren van pannen en het polijsten van fijne houtsoorten.
In de KRUIDENgeneeskunde staat heermoes bekend als een uitstekend uit- en inwendig bloedstelpend middel bij aambeien, neusbloedingen, te intense menstruatie en zwerende spatadderen.

Tot zover Heermoes.

Groeten,
Ingrid

Marianne schreef op dinsdag, 2 maart 2004, 19:54:


Hahaha, nu moet ik ook op gaan letten.
Ik heb nl. ook last van die mugjes. 's Zomers loop ik met een petje rond. Maar ze steken dan net langs het randje. En inderdaad een jeuk 's avonds. Ik zou ook het liefst de hele avond met mijn hoofd ergens tegenaan willen schuren.
Heb ik dus ook zo'n OIDE in mijn kop (haha); ik geloof dit verhaal niet helemaal hoor.

Ik hoorde in het weekend juist dat paarden die veel in het zonlicht staan gevoeliger op de muggesteek reageren. Tja, voorheen stond Isabella over dag op de wei (in de zon) en had ze last van die mugjes (jeuk). Vorig jaar stond ze overdag in de schaduw (uitloop ivm voorkomen bevangenheid) en had ze geen last van die mugjes.
Hmmmm zou dus kunnen, maar is voor mij geen voldoende bewijs overigens. Want op deze manier kan ik ook een teveel aan eiwit uitleggen en reactie jeuk.

Groeten,
Ingrid

Hoi,
Omdat we niet op Isabella kunnen rijden en we ook niet altijd zin hebben om met de kar te gaan, wandelen we ook veel. Ook al omdat je dan op plaatsen kunt komen waar met de kar niet lukt.

Nu gaan we wel eens door het natuurgebied. Is een dagwandeling hoor dan. Dus eten en drinken moet mee.
Voorheen namen we een rugzak mee die een van ons droeg, maar nu heb ik zadeltassen gekregen van iemand (als dank voor bewezen diensten).

Echter leuk aangeboden en mooie rundleren tassen ook, maar hoe krijg ik die nu op mijn shetje vast??

Ik had het in eerste instantie aan een dekje zitten met een dekensingel (longeersingel kon ook). Dat leek mij een goede oplossing tot dat iemand in het weekend mij erop attent maakte dat de brug van de tassen nu continu op haar ruggegraad drukt (wervelkolom).
Vandaag eens gevoeld toen ik de tassen met wat stenen had gevuld en inderdaad, zo kan ze geen dag wandelen hoor.

Ik heb geen zadeltje, maar er bestaan toch wel pakzadels??
Waar kan ik die vinden of laten maken. Of kun je zoiets zelf doen? Of dus iemand een idee hoe ik die tassen wel goed kan vastmaken?
Op de longeersingel gaat niet omdat ze dan te ver naar voren hangen en tegen haar elleboog schuren.

Alle tips welkom, zolang wij maar niet meer met die rugzak hoeven te sjouwen.

Groeten
Ingrid

Marianne schreef op dinsdag, 2 maart 2004, 22:20:
Hoi Marianne,
Ja daar was ik eigenlijk zelf al mee bezig, maar probleem is dan dus dat die brug van de tas op de ruggegraad drukt.
En dan niet bij de schoft, maar halverwege de rug zeg maar.
Heb mijn hand eronder gelegd toen ze gevuld waren en dat drukt continu en dat is niet prettig. Ik moet daar ruimte zien te krijgen dmv kussens of zo zodat de ruggegraad vrij komt te liggen, zoals bij een zadel.

Groeten,
Ingrid

Marianne schreef op dinsdag, 2 maart 2004, 22:26:

HOi,
Vraag ook eens de folder aan van Time Out reizen en Trailfinders. Deze organiseren alleen maar paardrijvakanties, maar niet alleen met "gehuurde" paarden. Er staan heel veel reizen in (lang of kort) die ook met eigen paard kunnen of alleen voor eigen paard zijn zelfs.


Ik weet niet of dat een optie is, maar auto en trailer laten staan en te voet de boot opgaan? Ik weet alleen niet of een paard dit zo prettig vindt en of het uberhaupt mag hoor. Maar vlieland bijv. is niet zo supergroot en als het met de fiets te doen is, dan kan het ook per paard.

Groeten,
Ingrid

Hoi,
Nu heb ik jullie wat informatie gevraagd omtrent TTouch, waarvoor dank.
Tegelijkertijd kreeg ik ook wel interesse in het werk van Emiel Voest. Maar voordat ik een boek ga kopen van ik denk het eerste, zou ik ook graag wat meer willen weten over cursussen.

Nu kan ik dat waarschijnlijk best vinden via Google of zo, maar wellicht dat jullie het zo ineens weten, waar ik dus informatie (op internet of eventueel in een blaadje) kan vinden omtrent cursussen voor TTouch of E.Voest.

Liefst in Brabant (ik moet met openbaar vervoer).

Groeten,
Ingrid

Marianne schreef op woensdag, 3 maart 2004, 9:06:

Hoi,
Doet die Vanda die cursussen met ijslanders? In Drenthe?
Dan staat zij in de folder van Trailfinders, maar dan met Centered riding lessen. Had ik ook al op zitten kijken, want aan mijn manier van rijden schort ook wel het een en ander.
We maken altijd op de manege buitenritten, al jaren. Ik blijf er prima opzitten, maar weet wel zeker dat het niet de juiste manier van rijden is hoor.

Groeten,
Ingrid

Ilona Kooistra schreef op woensdag, 3 maart 2004, 12:13:

Haha, dacht je echt dat alle groenten in blik en overigens al het blikspul wordt gecontroleerd op "viezigheden" (wat wij vies vinden dan althans). Dat gaat incl. luizen, wormen en zelfs dode muizen (ja echt wel, je wilt straks niets meer eten haha) de machine in en tada, het komt er fris in blik weer uit.

Nee je kunt beter niet exact weten waar iets van gemaakt is.

Wij kochten ooit eens een "lekkere" kroket bij een kraampje langs een boulevard aan zee (ik dacht Noordwijk).
Zit er een taai stuk in; nou dat was dus een velletje met haren en al er nog op. Ja dan ga ik dus bijna over mijn nek hoor. Bleeeh, niets lekkere kroket. Maar meestal is dit goed fijngemalen (hihi, vies niet dan).

Groeten,
Ingrid

sannie schreef op woensdag, 3 maart 2004, 15:30:

Hoi Sandra,

Nee hoor, althans ik zou gewoon gaan.
Hier in Brabant in de bossen stikt het ook van de dazen. Wij rijden met de manegepaarden in de zomer altijd buiten en we worden meestal zelf horendol van die rotbeesten, want ze steken niet alleen het paard, maar ook de ruiter.
Dus een blouse met lange mouwen raad ik wel aan als je zelf niet goed tegen dazensteken kunt (zoals ik; krijg enorme bulten).
Dat is bij hoge temp. wel een nadeel natuurlijk.

En ik weet niet of de paarden van jullie er tegen kunnen. Als ze die steekbeesten niet gewend zijn ... tja dan weet ik het niet.

Onze eigen shet spuit ik midden op de dag als het echt te erg wordt, wel even in met Vliegweg of Vlieg Vrij ? (gele fles) en dat werkt erg goed. Is op basis van cederhout-olie geloof ik; niet de citronelle uitvoering in ieder geval.

Groeten,
Ingrid

elsbeth flipsen schreef op woensdag, 3 maart 2004, 15:40:


Hoi,
Dus een weidepaard zou minder "sterk en gezond" zijn dan een stalpaard. Nou ik denk ook andersom hoor.
En neem nu die pony van mij; die wordt nooit bereden. Dus die zou standaard een "zwakke rug" hebben dan?

Die werkt wel, maar die trekt. En trekken doen ze deels met de rug natuurlijk, maar toch vooral met de borst.

Wat denken jullie daarvan eigenlijk?
Bijna 2x je eigen gewicht te moeten trekken met alleen een dunne riem tegen je borst aan? Ik vraag me wel eens af hoe die paardjes dat doen hoor. Het is ook totaal niet natuurlijk uiteraard.
Daarom denk ik ook dat een gareel beter is omdat ze dan het totale gewicht beter over hun lijf kunnen verdelen (borst en schouders), maar ja die dingen zijn zo super duur, dat vrij wel geen enkele menner ze heeft.

Groeten,
Ingrid

Marianne schreef op woensdag, 3 maart 2004, 16:57:
Hoi,
Ik had het niet zo enorm gevolgd dat van dat schuren en jeuk, maar ik neem aan dat jullie het nog altijd over jeuk van die mugjes hebben.

Ikzelf gebruik AVS van de paardendrogist.
In het eerste jaar moest ik regelmatig smeren, maar het werd echt wel minder. Nu 3 jaar verder (ik gebruik het dus iedere zomer) was er vrijwel geen jeuk meer. Althans afgelopen zomer, wel mugjes, maar geen kapot geschuurde manenkam meer.
Ze vond het wel heerlijk aan haar manen gekrabt te worden, maar het schuren was voorbij.

Staat ook op de fles hoor overigens, dat het ieder jaar minder wordt (de jeuk dan); en je ook minder nodig hebt van het spul.

www.paardendrogist.nl maar dat wisten denk ik de meesten al wel.

Groeten,
Ingrid