Hetgeen Moniek schrijft hadden we inderdaad ook al bedacht. Er zal dus een vorm van stevigheid aan te pas moeten komen om te zorgen dat het enigzins bij elkaar blijft. Gebroken puin e.d. vind ik zelf een beetje "eng". Bang dat er stukken uitsteken waar ze zich aan bezeren. Ondanks dat ze alle 3 goede keiharde hoeven hebben lopen ze nooit probleemloos over onregelmatige ondergrond zoals grind of losse steentjes. Zelfs met de harde bevroren sneeuw van laatst ontstonden er bij mijn paard wat hoefzweertjes. Nu weet ik niet in hoeverre ik gebroken puin met kiezeltjes en steentjes kan vergelijken? Het is ook maar net wat ze gewend zijn. Als ze elke dag regelmatig over losse steentjes zouden lopen, zou gebroken puin ook geen probleem zijn verwacht ik, maar helaas zou dat dan alleen op de zandberg gaan. Verder komen ze hier geen grind of losse steentjes tegen. Dan vraag ik me of of ze hier vaak genoeg overheen gaan om hieraan te wennen?
We zaten ook al te denken om 2e wallen te maken van steen die tegenover elkaar liggen. De binnenkanten rechtop metselen, en de buitenkanten afronden. Tussen de binnenkanten ruimte overlaten om met zand te vullen, zo hoog als de 2 steenwallen, of net iets lager zodat opstoffend zand niet overal heen kan waaien. Maar ja.....kostenplaatje
.
Is er niet een bepaalt plantje wat goed vocht vasthoudt, zodat de berg niet uitdroogd, dat niet giftig is, maar wat paarden uit zichzelf niet graag eten? Die zou je dan aan beiden zijden van de berg kunnen planten, en daartussenin een pad laten lopen? Ik heb helaas niet zoveel plantenkennis
Bedankt voor het meedenken!
Groetjes Jolanda
Warboel
