Gedver wat een ellende. En nee, je kunt dat niet veranderen. Zo gaat het in sommige landen simpelweg en de burger staat op straat...
Kan je eigenlijk weinig zinnigs zeggen dan behalve wellicht de boel toch proberen te verkopen en met de paarden naar een land te trekken waar je toch wat meer beschermd wordt door de wet.
Eifel lijkt me een mooie mogelijkheid.
En anders is zweden, noorwegen en finland er ook nog altijd. Landen waar grond nog betaalbaar is. En waar veel grond is en een goede wetgeving.

Ik denk dat er niet veel meer mogelijkheden open staan dat te accepteren dat je je huidige plek moet verkopen en je te orrienteren op een nieuwe plek.
Kan dus weinig zinnigs voor je betekenen en alleen sterkte wensen in deze rotsituatie.

Hoi karin,
Bedankt voor het meedenken, maar ik clicker al een hele tijd met amber (en de andere paarden) Dat was nl haar enige ingang, want toen ze hier kwam, had ze zich volledig afgesloten voor de wereld en was vaak catatonisch.
De oorspronkelijke bedoeling was om dan later idd te wandelen en lange teugelwerk te doen, maar verder dan een enkel spelletje, wil ze niet gaan.
Eenvoudige clickerspelletjes doe ik dus wel met haar, want dat wil ze ook.
Maar daarmee houdt het dus op.

Afgesloten is ze nu niet meer en ze heeft interesse in eten. Maar goed... dat had mijn hafje ook en die was er enorm slecht aan toe. Die wilde uiteindelijk ook niet meer geborsteld ed worden terwijl hij voorheen gek was op aandacht.
Dus eten alleen zegt niet zoveel.
Maar amber vindt kroelen wel nog fijn, zolang je haar manenkam en schoft met rust laat.

Ga haar ook niet meteen laten afmaken hoor. Maar ik stel mijzelf wel de nodige vragen...

bedankt voor je reactie. Met die geit hebben jullie het enige humane gedaan lijkt me. Maar idd... eten en drinken zegt niet alles. Is veelal toch instinct, denk ik.
Typisch genoeg houdt ze wel van aanraking. Kroelen in nek, aan de oren en haar hoofd vindt ze heerlijk. Alleen die manenkam en schoft he... en bij heupen/si gewricht. Oorzaak dat ze daar niet graag aangeraakt wil worden is pijn, lijkt me.
Inderdaad heb ik alle plannen om haar nog wat soepel te maken maar laten varen en hou ik het op spelletjes.
Maar het blijft moeilijk te bepalen waar je grenzen moet trekken en of een paard al dan niet veel pijn heeft...
De janken niet he.

Ik ben het met je eens dat het instinct om te leven sterk is, ondanks moeilijke omstandigheden en dat ieder voor zich situaties anders beoordeeld.
En natuurlijk mag ze rondhobbelen zolang ze de kwaliteit van leven voor haar goed genoeg is. Alleen is dat voor mij moeilijk te beoordelen. Op dit moment zou ik zeggen dat ze het nog wel best vindt, zolang niemand iets van haar vraagt. Gewoon rondwandelen op de wei, spelletje doen, kriebelen aan de oortjes.... best.
Maar iets van haar vragen met de link naar 'werk' al is het slechts een paar stapjes in stap, is niet mogelijk.
Ik heb enorm werk gestoken in het onderzoeken van de mogelijkheden zonder ook maar het minste resultaat,
Ja, ze vertrouwt me in de wei volkomen, maar nee... oefeningen doen zit er niet in.
Therapie (chiropraktie, massage, stretching) ed is onmogelijk. De therapeute die haar wilde behandelen heeft de behandeling moeten afbreken omdat amber haar anders door de wei had geschopt.Ze ging volledig door het lint.
Gemeen paard? Nee. Maar het deed pijn. Ze liep daarna nl heel lang slecht en werd 2 weken catatonisch als ik aan haar achterbenen wilde komen
Dus oefeningen en therapie zijn absoluut geen optie meer. Helaas.

Pijnstillers staat ze nu bijna een week op, zonder ook maar het geringste resultaat. Bewegingspatroon (stijf en onregelmatig) is exact hetzelfde en haar gedrag ook; lief met kroelen aan het hoofd en gewoon in de wei(kan er onderdoor en achterdoor enz...) en flippen als het ook maar lijkt op 'oefening'

Maakt verder niet uit. Ze vormt een fraaie grasmaaier. Maar mijn grootste angst is het te missen als de pijn voor haar teveel is...
Want eten en drinken hoeft geen indicatie te zijn en zuur gedrag heeft ze dus bij het 'vragen' van iets, als je wat harder op haar schouders/schoft/manenkam/heupen drukt en ook wel naar de andere paarden.

unartica... rijpaard wordt ze nooit meer. D'r rug is kapot. Grasmaaier is ze al en dan lijkt ze best tevreden. Bedankt voor je reactie. was mooi om te lezen.

Christel... ze is wel altijd bij de andere paarden, raakt in paniek als er eentje weggaat, maar kroelen met soortgenootjes en spelen doet ze niet. Ze kan wat zuur zijn tov de andere paarden (en andere dieren)
Ze heeft al div dingen gekregen tegen artrose, zonder dat het zin heeft...

Over rechtrichten... gezien het doen van oefeningen geen optie is met haar, is rechtrichten ook niet mogelijk.

Bedankt esther... je begrijpt het wel. Ik heb dat met Amber ook. Ze reageert ook zo enorm gefrustreerd als je haar wil helpen soepel te maken. Heb het lang geprobeert, ook met clickeren, maar ze wil het absoluut niet. Kan het misschien ook niet.
Nog afgezien dat het haar waarschijnlijk ook niet meer zou helpen, gezien de achtergrond en de schade die ze al heeft opgelopen.
En idd datzelfde paard kruipt bijna op mijn schoot om te kriebelen en gewoon aandacht te krijgen en is met de gewone huishoudelijke dingen gewoon betrouwbaar.
Met clickerspelletjes staat ze voorop, zolang het puur om spelletjes gaat. Als ze je ervan verdenkt dat je haar een oefening wilt leren, is het voor haar af. Maar targetten en andere kleine dingetjes zijn leuk.
Dat targetten heeft trouwens enorm tijd en geduld gekost,want ze nam geen initiatief. Stond daar maar voor zich uit te staren zonder iets te proberen. Nu ze durft te targetten, en dat ook enthousiast doet, durft ze ook mij te onderzoeken, zelf aandacht en kriebels te halen en dingetjes uit te proberen, dus ik heb er wel veel mee gewonnen.
Bovendien gebruik ik het bij de bekapster, want amber vindt het moeilijk om voetje te tillen, maar tegenwoordig doet ze erg haar best en geeft redelijk netjes aan als ze ff moet rusten. Bekapster werkt ook met kleine beetjes en met veel geduld, dus dat gaat prima nu,
Ik gebruik het ook bij de da bij onderzoek en dergelijke. Dus het clickeren is dus wel waardevol voor mij.

Echt gek doet ze nooit. Als ze schrikt of de rest wegrent, rent ze wel mee, soms in draf en tegenwoordig zie ik haar een galopje soms zelfs een stijf bokje maken. Feit dat ze dat doet, vind ik wel goed. Want de eerste 8 maanden zat dat er niet in. Maar ze doet het slechts zelden en ze gaat momenteel ook zelden liggen.
Rollen doet ze weer wel en dat staat ze best redelijk goed op.

Maar we zullen zien...
Overigens heb ik wel hetzelfde als jij... Als ze iets erboven op krijgt wat intensieve medische zorg nodig heeft en veel ellende voor haar met zich meebrengt, is het voor mij ook afgelopen.
Geen klinieken of andere ellende meer.
Die grens heb ik destijds ook met toon getrokken en dat doe ik ook met haar,

groetjes, sandra

clarissa... ik ga hierin met jou mee.
Heb zelf ook geen vertrouwen in een dierentolk. Uitzondering is een meisje, wat wel af en toe contact maakt met mijn paard, maar alleen gevoelens vertolkt... geen hele verhalen. En ze wil er niets voor. Doet het alleen als vriendendienst.
Maar tolk...
Heb het laatst geprobeerd met amber, zo'n reading. Je probeert tenslotte alles.
Maar het was niet alleen teleurstellend, maar had ook een nare staart.
Ik herkende mijn paard niet in de reading. Het was een algemene omschrijving van een depressief paard wat totaal niet bij amber paste. Het klopte van geen kant. Ik heb toen heel netjes beschreven waarom ik mij er niet in kon vinden, incl argumenten/omschrijving etc. Dat werd me bepaald niet in dank afgenomen. Niet door de dame die het had gedaan, die erg bot reageerde, en niet door mensen die erg tegen haar opkeken en mij via dwingerige pb's lieten weten dat ik gewoon alles fout zag en daarin nogal ver gingen.
Dat zegt mij dan verder erg veel over de betreffende readers en diens aanhang, dus nee... voor mij niet meer.

Inderdaad voel je zelf veel aan. Dat heb ik met mijn hafje ook ondervonden. Maar toch ben ik nog steeds erg bang om op mijn eigen gevoelens te vertrouwen. Want wat als ik iets verkeerd interpreteer of dingen in mijn hoofd haal?

;Maar ja,... begrijp dus dat ik lang de enige niet ben
Het is en blijft moeilijk
Gelukkig is er nu geen noodzaak tot het nemen van een beslissing, dus blijft ze gewoon rondwandelen in de wei. Maar er zijn wel momenten waarop ik mijzelf dergelijke vragen stel, vooral op haar slechtere dagen.

Klinkt mij alsof je paard supersterk reageert op je eigen onzekerheid. Een cirkel dus. Op de momenten waarop hij het wil doen, raak je wat onzeker/gespannen en doet hij het.
Heel erg moeilijk te doorbreken, lijkt me.
Is het geen optie om hem eens een poosje te laten rijden door iemand met een flinke lading zelfvertrouwen om eens te kijken hoe het gaat?
Als dan geen problemen ontstaan is de oorzaak duidelijk en de enige optie werken aan zelfvertrouwen (erg moeilijk, weet ik...)
Ontstaan ook dan problemen, dan wellicht lichamelijk laten doorlichten?
Hoewel ik eigenlijk hierbij het gevoel heb dat het probleem echt te maken heeft met de wisselwerking die ik noemde...

Dus kijk eens of je een lefgozer kunt vinden die eens gaat experimenteren. Kan ook helpen als je ziet dat het bij een ander wel goed gaat, bij het opbouwen van vertrouwen.

Heel erg veel sterkte en beterschap

Goed... ik drukte mij verkeerd uit,.
Ik bedoelde dus iemand die niet bang is en een zit als een huis heeft.
Niet iemand die het paard 'eens ff flink aanpakt' want dan ga je inderdaad van de drup in de regen.

Ik bedoel dus gewoon iemand die niet bang of onzeker wordt, het volle verstand erbij houdt, weet wat hij doet en inderdaad, zoals eddy noemt, het patroon doorbreekt.
Heb zelf ook zo'n exemplaar gehad in een heeeeeel erg grijs verleden....
Gaf meteen een rodeoshow weg als je erop ging zitten, bij voorkeur voordat je goed zat en trok hoofdstel na hoofdstel in flarden. (bitloos was toendertijd nog niet zo bekend... stam dus nog uit een grijs verleden)
Mijn zelfvertrouwen liep ook wel een deukje of miljoen (rug, ribben en nog wat onderdelen ook) op en toen ging de vriend van de manegehoudster het proberen. Hij hield wel van wat spanning.
Absoluut aardige jongen, ook tegen paarden.
Zorgde dat ie goed voorbereid was en reageerde gewoon goed. Geen sporen, geen gepluk aan het hoofd (paard zou het kopstuk toch maar in flarden helpen) geen zweep. Gewoon kwestie van rustig blijven, heeeeeeeeeeel stevig zitten en tempo vragen.
En voila.... paard kreeg hem niet in het zand en draaide bij. Hij heeft paardje nog een aantal keer gereden en probleem was uiteindelijk opgelost, ook als ik er weer op ging
(moest alleen zelf toen wel leren om goed te reageren en dat kopstuk met rust te laten)

'En dat bedoelde ik eigenlijk

Niets voor jou, Eddy???

Ik ga hierin helemaal met clarissa mee.
Het zijn nog kinderen en ponykamp moet leuk zijn; geen confrontatie met dingen die hun in verwarring brengen. (krijgen ze thuis en op school al meer dan genoeg mee te maken)
Maak het gewoon leuk.
Leer hen te genieten van de pony's in de wei; hou een picknick tussen de pony's en leer hen spelen met de pony's.
Leer hen rijden met zo weinig mogelijk en leer hen vooral om samen lol te maken,.

Kinderen zien straks het verschil echt wel. Een aantal zullen daarom de bewuste keus uiteindelijk maken om paarden in hun waarde te laten.
Sommigen zullen toch de andere kant uitgaan.
Daar kun je niets aan doen. Je kunt de wereld niet in je eentje verbeteren.

Maar zorgen dat het ponykamp straks een unieke en vooral geweldig leuke ervaring is waar ze nog lang over kletsen, is een goede stap in de goede richting.

Ik kan hier weinig zinnigs in zeggen, maar het idee om te kijken waartoe een paard als dat van jou in staat is, is denk ik goed voor zijn zelfvertrouwen. Hou je hem binnen het beschermde kringetje, dan gebeurt er niets, maar wint hij ook niets.

Zou het werkelijk lukken om verder te komen met hem, om het vertrouwen van hem in jou dusdanig te laten groeien dat hij de wereld met je aankan, dan geeft je dat paard een stuk waardigheid terug, denk ik.
En dan doe je het voor het paard.

Ennuh..... mocht je naar eddy gaan, zouden jullie het dan niet kunnen filmen?
Ik zou dit zo graag zien.
Heb zelf wel ervaring met paarden die aan een kant niets meer zien, maar niet met een blind paard. En ik leer altijd zo graag bij...