Piet schreef op dinsdag 2 februari 2010, 7:34:


NSC beslaat ook starch, oftewel zetmeel. Zetmeel valt wel onder de koolhydraten, maar neemt al een stuk trager op dan de zoetsmakende suikers. Het zijn wel koolhydraten, maar "pieken" minder snel.


Zemeel zijn geen zeer korte en zeer snelle koolhydraten.


Ok, er zijn eigenlijk TWEE problemen die koolhydraten kunnen veroorzaken:
1) Aantasting darmflora.
Dit kan worden veroorzaakt door alle koolhydraten, dus ook de trage. Waarschijnlijk zelfs met nadruk de trage, want de snelle bereiken de dikke darm niet eens, zijn al opgenomen voor die tijd.
2) Insulineresistentie.
Dit wordt vooral veroorzaakt door de "pieken" in de suikerhuishouding. Dus snelle koolhydraten, maar ook "portiegewijs" voeren van paarden. En door een jarenlang overschot aan koolhydraten, die wellicht de dikke darm nooit bereiken en dus geen HB veroorzaken, maar wel een gestaag opbouwende ongevoeligheid voor insuline.

Voor beide problemen is het gunstig als de doorstroom van de koolhydraten zoveel moelijk wordt vertraagd. Dus ze horen verpakt te zitten in zoveel mogelijk vezels.
Als je dezelfde koolhydraten die in zo'n koek zitten zou verstoppen in 10 kilo hooi, dan zou het probleem veel minder groot zijn, wellicht is er dan niet eens meer een probleem.

Voor de suikerverwerking is zelfs ook bepalend hoe lang het goedje in de mond blijft van het paard. In speeksel zit amylase, en dat zet zetmeel om in suikers. Het is voorbereidend werk. Het zal duidelijk zijn dat in een koek, hap slik weg, amylase minder goed zijn werk kan doen in grofstengelig hooi. En dat je in bij zo'n koek dus meer kans hebt op koolhydraten die de dikke darm weten te bereiken dan bij hooi.

Enfin, het vergelijk is moeizaam omdat alle koolhydraten meestal op een hoop worden gegooid, en allemaal "suiker" worden genoemd, of "zetmeel" ineens tot de "snelle suikers" wordt meegeteld. Verder is er wel een globaal verband tussen de lengte van de ketens, maar je kan op kleiner niveau niet zeggen dat een kortere suiker altijd sneller wordt opgenomen dan een langere suiker. Het lichaam heeft voor specifieke suikers weer aparte enzymen die een "short-cut" in de vertering bewerkstelligen.

Zelfs bij mensen, waarbij er wereldwijd miljoenen diabetici vallen te tellen, is er nog maar relatief weinig bekend over de problematiek rond de verwerking van koolhydraten.
Wat ze ook bij mensen echter constateren, is dat problemen in de koolhydraatstofwisseling minder vaak voorkomen bij mensen die "natuurlijker" eten. En dan heb ik het niet over biologisch geteelde groenten, maar over het soort voedsel. Eten wat je in een relatief klein gebied rond je leefomgeving kan vinden. Dus vis, of vlees, allerlei groenvoer dat niet zoet maar eerder bitter smaakt. Geen granen, aardappelen, of rijst, want dat zijn allemaal producten die je van nature nooit in een grote concentratie bij elkaar zult vinden.
Ook bij mensen weten we inmiddels dat het "tellen van koolhydraten", zoals nog niet zo heel lang geleden werd aangeraden voor diabeten, pointless is. Je kan geen frisdrank tegen botterhammen wegstrepen, ook al bevatten beide evenveel koolhydraten.

De koolhydraatstofwisseling wordt verder ook nog beinvloed door allerlei externe factoren, zoals stress, beweging, en algehele gezondheid. Veel diabetici moeten bij een griepje veel meer insuline spuiten.


Yep. En daarom ben ik niet zo'n voorstander van het weken van "slecht" hooi. Je gooit het kind met het badwater weg. En dan moet je het ontstane vitamine- en mineralengebrek weer aanvullen met een koek of zo?

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail"

Christel Provaas schreef op dinsdag 2 februari 2010, 8:33:


Waarom zie je meer HB problemen bij PN-ers dan bij stalpaarden?

1) Stalpaarden hebben vaak hoefijzers. "Gevoelige hoeven" worden zo gemaskeerd. Veel van die paarden lopen vrolijk rond op hoeven die voor "PN-ers" absoluut als "HB-achtig" zouden worden geclassificeerd. Het probleem is er wel, maar wordt niet gezien. Wat je niet ziet is er niet.

2) Stalpaarden zijn duur. Duur in onderhoud. Ze moeten meestal geld opbrengen. Hebben ze teveel last van HB, dan gaan ze naar de slacht. Ik denk dat het aantal paarden dat bij "PN-ers" vanwege HB naar de slacht lager is dan dan bij stalpaarden. PN-ers sparen de HB-paarden als het ware op.
Veel van die paarden die steeds weer HB hebben zijn paarden die "gered" zijn uit een stalregiem.
"PN-ers" hebben niet alleen de neiging om HB-paarden op te sparen, maar om ze ook nog eens in te zamelen.

3) Veel "PN-ers" hebben PN ontdekt juist omdat ze met een probleempaard zaten. Omdat ze er achter kwamen dat het ondanks de vaardigheden van de hoog-opgeleide hoefsmid, en de wonderkoeken van Pavo, toch niet lukte om het paard gezond te krijgen. PN is een beetje een vangnet voor probleemgevallen, dus is het logisch dat het aandeel probleempaarden hier wat groter is dan op de manege.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail"

Spirithorses schreef op dinsdag 2 februari 2010, 9:30:



Precies wat ik ook al zei: de probleemgevallen uit het stalregiem hebben de neiging om te migreren naar het PN-regiem. Dus is het niet zo verwonderlijk dat je bij PN-paarden meer problemen lijkt te zien dan bij stalpaarden. Maar hier kun je dus allerminst de conclusie aan verbinden dan een stalregiem toch gezonder is.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail"

Spirithorses schreef op dinsdag 2 februari 2010, 9:30:


Het is moeilijk te verifieren of de stelling dat stalpaarden minder HB krijgen dan paarden in de wei opgaat. Veel weide paarden krijgen naast de weidegang nog bijvoeding. Je zou moeten onderzoeken wat paarden precies eten voor ze de 1e keer HB krijgen. Als ik zie hoe het hier in FR is: weidepaarden krijgen HB omdat mensen vanalles bijvoeren, oud brood, brokken, hooi en kuil.
Mijn eigen paarden eten alleen gras en soms hooi, maar de weides zijn groot en gevarieed. Ze zijn nooit ziek en ik heb er nog nooit een HB zien worden.
De weides in NL zijn eenzijdig, te klein, vaak overbemest en over betreden, fructaan door weersomstandigheden en door stress. Ik zet HB paarden hier gewoon in de wei, maar die wei is uiterst geschikt: zeer arme grond, soorten van de arme grond, dus veel lopen en weinig eten. Mijn speciale HB wei faalt nooit.

Frans Veldman schreef op dinsdag 2 februari 2010, 10:21:


ad 1 en 2) op zich ben ik het met je eens dat het zo gaat maar het doet niks af aan het feit dat minder stalpaarden HB zouden krijgen, dit gaat over wat er gebeurt als ze het al hebben. Of wat ook zou kunnen gebeuren: paarden lopen met hun ijzers al een tijdje niet rad en zijn al afgemaakt voor de diagnose HB gesteld wordt.
ad 3) PN is inderdaad de redding voor veel paarden, mensen die toch volhouden, en uiteraard zijn paarden die eenmaal HB hebben gehad of chronische HB hebben veel moeilijker gezond te houden dan andere paarden.

Piet schreef op maandag 1 februari 2010, 23:17:


Koeieweides zijn in feite ook ongeschikt voor koeien, tot voor kort werd er veel meer onderzoek gedaan naar laminitis bij koeien dan bij paarden omdat er een grotere economisch factor is.
Veel paarden op kleine weitjes, ik blijf een hekel hebben aan die kale postzegeltjes. Misschien qua hooi voeding wel OK maar de paarden krijgen weinig beweging. Ze staan rond de hooibaal te hangen en maken al gauw een verveelde indruk. Wat dat betreft verschillen postzegel paarden niet veel van stalpaarden.

joop schreef op dinsdag 2 februari 2010, 10:29:


Ow wat goed zeg, een speciale HB wei Yes!
Nu achteraf gezien kunnen we van Puck zeggen dat zij puur van de stress, bergen brokken en nooit beweging chronisch hoefbevangen geweest is.
Zelfs toen ze net bij ons was waren haar bloeduitslagen helemaal oké.

Arm dier, wat hebben sommige paarden toch een k*t leven....

Groet, Pien

joop schreef :


Wie schreef dat nou (ooit hier) dat platte natte koeienvlaaien helemaal niet zo normaal zijn want in andere delen van de wereld waar het gras niet zo rijk is hebben koeien veel vastere mest. Is me altijd bijgebleven.


Ja en nee, want in een kudde is er altijd wel (sociale) ineractie. Spelen, stuivertje wisselen om de hooiplekken en als je kijkt (hier tenminste) zie je dat de paarden altijd wel ergens op het terrein verblijven. Het ene moment staat de hele groep bij de hooibakken, het volgende moment liggen ze languit te flatlinen in een ander deel van de weide. Het zijn hier natuurlijk ook een aantal paarden en niet twee die maar wat rondhangen.

Spirithorses schreef op dinsdag 2 februari 2010, 11:00:


Dat schreef Egon.
Ben het met je eens hoor.Wat Letje heeft is natuurlijk ideaal. Maar ik heb voor mijn 2 paarden en Minaatje een uitloop mogelijkheid van een halve ha (Mina trouwens nog veel meer, want die kijkt niet op een draadje meer of minder, het sekreet ) waarin ze echt wel kunnen bewegen en dat ook doen hoor. Echt van geen kant te vergelijken met een stalpaard. Kom op zeg! Ik zou niet graag het verschil meten, want dan loop ik me te pletter