Heb lange tijd offline geweest.
Tijdje geen internet gehad, tijd geen tijd gehad.
Maar nu eindelijk na twee maand heb ik eindelijk weer de tijd om weer eens te gaan rijden! en dan wel in de sneeuw ook! de max! Ik heb in die twee maand met paarden bezig geweest hoor (alle ja paar keer), maar meer longewerk enzo.
Zal weer spannend zijn want de eigenaar van de draver rijd met bit op zijn paard, en ik bitloos (siddepull).
Maar hij snapt het direct als er geen bit inzit, is echt grappig, dan gaat zijn hoofdje naar beneden en begint hij rustigere te stappen.
Vervolg komt nog hoe het geweest is. Maar ik kon het niet laten mijn vreugde mee te delen aan jullie!
Vele groetjes
Charlot

charlot van r schreef op zondag 31 januari 2010, 11:28:


Net voordat ik naar buiten ging las ik je berichtje: heerlijk: ik had er ook zo'n zin in. Had nog even op buienradar gekeken en dacht: ah wat, we zijn 'Die hards' : een buitje sneeuw, wat geeft dat nu: we gaan en misschien waait het wel over......

Niet dussssssss
1 grote vlokkensneeuwbui,
2 groffe hagelbuien
en 1 hagelbui met van die hele kleine steentjes: speldeprikken op de terugweg met wind tegen........

Maar: het was heerlijk!
Volgens Foxy was er onderweg steeds maar 1 oplossing tegen dit geweld: kont erin en gewoon blijven staan: "gaat vanzelf over en geduld heb ik wel, dat weet jij maar al te goed!"
Mensen weet het natuurlijk altijd beter, dus hoofd dan maar beetje opzij en gewoon dooooorrrrdraaaven!
Ik zit nu nog te druppen achter het toetenbord, maar wilde je wel even vertellen dat je verwachting uitkwam: Heerlijk! Het voelde voor mij als samenwerking! Trots!

Voor Foxy was het vooral een ervaring (volgens mij) om sneeuwvlokken uit de lucht te vangen met haar grote tong en deze vervolgens smakkend te verorberen!

Groeten Bianca.

Het was heerlijk!!!
Heerlijk het gevoel weer te hebben met een paard samen te werken!
Paard had in geen maand geen wandeling meer gedaan, wel met bit in een piste bereden geweest( niet door mij). Dus das altijd een uitdaging om op stap te gaan, maar ik vertrouw hem zo hard. En ik denk dat hij dat ook gewoon voelt. Gewoon al het verschil dat ik niet aan de teugels trek, tenzij hij moet stoppen, dan heef ik beide hulpen (zithulpen dus ook). maar vanals ie stopt zijn de teugels direct ook weer los. Het is een draver dus niet altijd gemakkelijk om met mee om te gaan. Voorral omdat ie ook anders bereden wordt.
Maar hij weet het verschil wie er op hem rijd verdomd goed!!!
De rit op zich was in het begin wat wennen voor hem, niet alle straten waren al volledig ontdooid en das toch maar gevaarlijk. Maar ik moest die nu eenmaal door om de paadtjes te bereiken. Hij is twee keer geschoven en dan had hij het door dat hij wat trager moest stappen en dan voelde je hem zo echt tasten met zijn voeten, sta ik stevig. Echt de max om te voelen. Eenmaal we de straat af waren, was het de max, hij ging door plassen van 3-4 meter met een laagje ijs op gewoon door. Echt gewoon puur genieten.
Mijn dag is geslaagd! ik heb er vollop van genoten en ga snel weer tijd vrij maken om nog eens te rijden!

vele groetjes

Charlot

charlot van r schreef op zondag 31 januari 2010, 16:02:


Had jij niet een zwarte volbloedmerrie, Charlot?

Christel Provaas schreef op zondag 31 januari 2010, 17:11:


Ja, die heb ik nog steeds. Ze is wel niet volledig volbloed hé. Maar die staat bij mijn ouders in oost-vlaanderen en ik woon nu tegen Brussel.
Ik rijd dan ook nog op mijn eigen paard, maar zo vaak niet meer, ze mocht niet mee nr hier.. Ik rij haar ook met sidepull, of gewoon halstertje en zo op de rug. Ze is echt ook heel braaf. Wel nog stedds schrikachtig maar dat heb ik er ondertussen al bijgenomen...