Ans Jondral schreef op dinsdag 26 januari 2010, 13:57:


Het is niet voor niks dat ik DEZE titel gekozen heb voor DIT onderwerp hoor

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 26 januari 2010, 14:10:


Ook dat achterover slagen is controleerbaar (als je weet dat het kan gebeuren ) Nu spreek ik niet over enig lichamelijk gebrek of een steigeren uit panische angst maar wel een steigeren dat beloont werd met een ruiter die eraf gng en NIET meer opstapte ;Bij het achterover slaan zorg ik ervoor dat mijn voeten uit de stijgbeugels zijn en de benen vrij liggen . Ik kom op mijn voeten terecht ,het paard ligt op de grond ! Poging om terug op te staan gaat gepaard met ik terug op de paarderug .Moet je hun kop zien als ze terug recht staan en de ruiter zit er nog op Soms moet je is zeggen : neen kerel dit werkt NIET méér ,sorry !

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 26 januari 2010, 14:16:


Hey Druppel tt is schoon weer wa denk je ervan??
Stuur me een berichtje, want ik sluit nu de PC af, moest ge't zien zitten!

eddy DRUPPEL schreef op maandag 25 januari 2010, 15:20:


Ik heb absoluut nul de botten verstand van zadelmak maken, dus officieel kan ik niet oordelen hé? Neee
Maar twee dingetjes vallen me wel op...

Het paard is bang van het zadeldekje (allé, in mijn ogen dan toch). Dat is iets dat me treft. Ons veulen (dat vandaag 9 maand wordt) heeft daar zelfs geen bang van...
Ik vraag me af hoe dat komt...

Het paard vindt het zadel ook maar niks, want hij wil er niet echt naar toe (allé, in mijn ogen dan toch). Dat is ook iets dat me treft. Ons veulen (dat...) heeft daar zelfs geen bang van. We moeten hem zelfs goed in het oog houden dat hij er mee op de loop gaat.
Ik vraag me af hoe dat komt...

Is er iemand met antwoorden?
Binnen dik 3 jaar is het reeds zo ver! Dan wordt het zijn beurt...

(maar ja, de kans zit er wel in dat hij tegen dan al volledig verknoeid is, want ja, zeg nu zelf, het enige wat ik ooit een paard (mijn ruin) in mijn eentje geleerd heb is apporteren... en zeg nu zelf, wat hebt ge daar nu aan? )

Lena,
- die waarschijnlijk een plek met veulens en jonge paarden gevonden heeft, waar hij in de toekomst verder mee kan opgroeien ( HOERA )

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 26 januari 2010, 14:16:


Ja, ik sprong er ook meestal wel af. Ik liet mij dan van haar kont glijden. (Eens je door hebt dat dat paard onder je de verkeerde kant uit gaat, heb ik eerlijk gezegd weinig zin om te blijven zitten.) Ben voor zover ik mij herinner ook altijd weer opgestapt. (Op een enkele keer na toen het paard behoorlijk kreupel liep na zo'n actie.) Paard was ook altijd heel kalm. Steigert eigenlijk heel beheerst. Je ziet haar pas in paniek slagen wanneer ze voorbij haar evenwichtspunt is en dreigt om te vallen.
Maar soit, mijn paard deed dat niet expres. (steigeren wel natuurlijk, maar vallen niet.) Die schrok zo altijd al heel erg als ze viel. En eigenlijk viel die ook vaak zonder dat ze echt gek deed. Zo heb ik er eens onder gelegen terwijl ze wel schrok, maar alleen haar hoofd plots draaide naar het ding waar ze van schrok. Meer niet en toch ging ze languit. Ze is niet zo heel stabiel, denk ik.

Lena schreef op dinsdag 26 januari 2010, 18:37:



!!!!