Vandaag was het mooi weer dus we gingen een wandeling maken.
Niet een belgische wandeling, een hollandse. Ik heb al minstens een maand niet gereden, en ga dan niet opeens een half uur op mijn 20 jarige merrie zitten. Dat moeten we weer langzaam opbouwen.

Nou is Opal van nature een miepje paniek, dus op zo'n wandeling kom je toch wel aardig wat mumsels tegen. De engste was een schichtende kat die ze achter zich zag.
Tot mijn verbazing, want ik heb dus echt geen flauw idee hoe en wanneer ik haar dat heb aangeleerd, ging ze meteen hoofd laag en kalm toen ik haar langzaam streelde over nek en schouder.
Was een absolute Pavlov reactie, die ze bij een volgend mumsel ook vertoonde. Ideaal!

Moet er bij zeggen dat ze vol vertrouwen was, totaal op mij gericht, en alleen bij de schichtende kat moest ze een 180 graden draai maken.

Ach ja, Parelli en de druk en de R-, 't is hard voor een paard.

Isabel van der Made schreef op maandag 25 januari 2010, 22:21:


Jeetje, nu zal ik wel een zuurpruim zijn , maar gewoon stomme halswrijf truukjes