Merel Stoffers schreef op maandag 11 januari 2010, 22:37:
> sibyl de jager schreef op maandag 11 januari 2010, 22:06:
>
>>
> Ik heb ook jaren geholpen bij de lessen met ruiters met een
> (lichamelijke) handicap. Er was duidelijk te zien dat dit goed
> deed. Na de vakantie was het verschil ook duidelijk merkbaar
> bij de ruiters, héél opvallend.
Tja... als je bekken uit elkaar schuift en daardoor andere spieren belast die daar niet voor gemaakt zijn... ik blijf dan liever even op de grond oefenen. Ik hou wel mijn paardje
maar ga het echt even allemaal naast hem bekijken.
Paardrijden, okee... maar ik heb nog een jong beestje, dus "een rustige wandeling" was er niet altijd bij. Daarbij komt nog dat ik dit alles juist gekregen heb door van een paard te vallen (niet de mijne
) dus dat maakt dat die angst er ook al bijkomt...
Bekkeninstabiliteit door een zwangerschap is ook helemaal anders, dat is hormonaal.
Ik heb twee héél goeie kiné's die mij opvolgen en zij raden het mij allebei af. Maar ze richten wel hun oefeningen zo dat ik terug op 't paardje zou kunnen
dus ben ze daar wel dankbaar voor!
Elke pathologie is ook verschillend, dus wat voor de één goed is kan voor de ander een ramp zijn. Ondertussen hebben al 5 artsen/kiné's het mij afgeraden en nog niemand die zei dat het goed was in mijn geval, dus ik vertrouw hen wel hierin. We zien wel
Warboel
