Jasmijn Wauters schreef op zondag 27 december 2009, 0:27:

voor sommige zaken moet ik gewoon te lang afdalen eer ik bij

dan kan ik uw niveau nog

'K peizet ni

voor sommige zaken moet ik gewoon te lang afdalen eer ik bij

Komt ervan als ge stopt met archeologie hé ,'t water word véél te diep


Moest ik je nu 'af en toe' een klein kind vinden in je reacties hé dan zou ik er enig belang aan hechten maar nu vind ik het een goeie mop


Welleuh als 'die anderen ' een stuk of 5 ,6 wijffies zijn : die zich in hun gat gebeten voelen met een mislukte archeologe van 20 die eigendommen misbruikt en ontvreemd zonder medeweten van eigenaars. Neuh dan peizek ni dak ga luisteren .Moesten er nu verstandige mensen iets opmerken das een andere zaak maar tot dusver .............................................................................................
'k vind alleen spijtig dat Egon hem ni door had maar mischien was zen pijp verstopt en had em rook in zen ooggies . Alles is mogelijk natuurlijk .Happy newyear folks !

eddy DRUPPEL schreef op zondag 27 december 2009, 0:52:


U bevestigt alleen wat ik net zei, u leest noch luistert noch begrijpt.

Ik kijk wel op naar u en ergens hebt u gelijk als u iets zegt, maar vind het jammer dat u niet vergeeft. Juist als je opkijkt naar iemand, dan krijg je graag vergeving van die mens.
Ik denk dat Jasmijn ook opkijkt naar u, en dat het daarom pijn doet om afgewezen te worden.
Is alleen, ik heb in m'n hele leven nog niet zoveel leuke mensen tegengekomen als hier...je ziet ze dan ook graag in vrede leven (al mag er af en toe wel eens een hard woordje vallen, da's zelfs goed om lessen te leren) Happy newyear is nog wat te vroeg, eerst nog het slib doorbijten van het eindejaar-gedoe LOL

Maria Delavega schreef op zondag 27 december 2009, 9:01:


prachtig schilderij naar een nog veel mooier verhaal. waarom plaats je deze link?

Debbie schreef op zondag 27 december 2009, 13:03:


Dit is toch de parabel van de verloren zoon? (ik ben niet godsdienstig, maar heb wel jààren op een katolieke scheel gezeten )
Ik vond deze toepassellijk, namelijk het schilderij verbeeldt ten diepste het verlangen naar liefde en erkenning van de zoon. De band met de vader wordt verbroken door omstandigheden, maar de zoon heeft er spijt van, keert terug en krijgt vergeving van de vader.
Mij was het om het symbool 'vergeving' te doen waarom ik deze link plaatste

Maria Delavega schreef op zondag 27 december 2009, 13:41:


Ahh ok. Ik was er nieuwsgierig naar. Het is één van mijn lievelingsverhalen.
Voor diegene die geinteresseerd zijn:

Jezus zegt: 'Ik zeg u dat er bij de engelen van God grote blijdschap is als één zondaar bij God terug komt'.

En Hij vertelde deze gelijkenis. 'Een man had twee zonen. Op een dag zei de jongste: 'Vader, ik wil mijn deel van de erfenis nu al hebben.' De vader verdeelde zijn bezit tussen zijn twee zonen. Een paar dagen later pakte de jongste zoon zijn bezittingen en ging op reis naar een ver land. Daar verbraste hij zijn hele hebben en houden.

Juist toen hij niets meer over had, werd het land getroffen door een vreselijke hongersnood. Het zag er heel slecht voor hem uit. Hij wist een baantje te krijgen bij een boer en moest naar het land om op de varkens te passen. 'Hij had zo'n honger dat hij graag wat van het varkensvoer had gegeten, maar dat mocht niet.

Eindelijk kwam hij tot bezinning en dacht bij zichzelf: `Bij mijn vader thuis hebben zelfs de knechts meer dan genoeg te eten. En kijk mij hier nu eens zitten! Ik sterf bijna van de honger. Ik weet wat! Ik ga naar mijn vader en zal hem zeggen: 'Vader, ik heb gezondigd tegen God en tegen u. Ik ben het niet waard nog langer uw zoon genoemd te worden. Wilt u mij aannemen als knecht?' Zo ging hij op weg naar het huis van zijn vader.

Die zag hem al in de verte aankomen en had erg met hem te doen.
De man holde hem tegemoet, viel hem om de hals en kuste hem. 'Vader', zei de zoon, 'ik heb gezondigd tegen God en tegen u. Ik ben het niet langer waard uw zoon genoemd te worden...' Maar de vader liet hem niet eens uitspreken en zei tegen de knechten: 'Vlug! Haal de mooiste kleren die we in huis hebben en geef hem die om aan te trekken. Geef hem een ring voor zijn vinger en een paar schoenen. Slacht het kalf dat we hebben vetgemest. Wij gaan feestvieren. Want mijn jongste zoon was dood en is weer levend geworden. Ik was hem kwijt en heb hem weer terug.' En zij vierden feest.

Ondertussen was de oudste zoon op het land aan het werk. Toen hij thuiskwam, hoorde hij dansmuziek. Hij riep een knecht en vroeg wat er aan de hand was. 'Uw broer is terug', antwoordde de knecht, 'en uw vader heeft het mestkalf laten slachten. Hij is zo blij dat uw broer weer gezond en wel thuis gekomen is.'

De oudste broer werd kwaad en wilde niet naar binnen gaan. Zijn vader kwam naar buiten en probeerde hem mee te krijgen. Maar hij antwoordde: 'Luister, vader! Al die jaren heb ik mij voor u uitgesloofd. Ik heb altijd gedaan wat u zei. Maar u hebt mij nog nooit een bokje gegeven om te slachten en feest te vieren met mijn vrienden. Nu komt die zoon van u thuis; hij heeft eerst uw geld er bij de hoeren doorgejaagd en wat doet u? U slacht voor hem het beste kalf dat we hebben!'

'Maar jongen', zei de vader, jij en ik zijn altijd samen. Alles wat van mij is, is van jou. Wij kunnen niet anders dan feestvieren. Het is je eigen broer. Hij was dood en is weer levend geworden. We waren hem kwijt en hebben hem nu terug.' (Lucas15:10-32)

groetjes Deborah

Debbie schreef op maandag 28 december 2009, 11:57:


Ow Deborah...dat doet mij denken aan de lagere school, toen de lerares godsdienst verhaaltjes vertelde, maar dat van die hoer heeft ze blijkbaar wel een andere draai gegeven hihi. Ik ben helemàààl niet godsdienstig, maar ik respecteer mensen die dat wel zijn .
Ik had gewoon voor de grap een fotootje van google geplukt, ludiek bedoeld dan . Nu we toch in de kerstsfeer zijn en ingetogen de geboorte van Christus herdenken (hm )....leek het me geen kwaad te kunnen.