Ondertussen ligt hier al een pak sneeuw. Ik was onderweg en dacht: kzal toch maar eens bij de paardjes gaan kijken. Na een schuivende slakkengang daar aangekomen en ... ze stonden met z'n allen buiten in de sneeuw te soezen.

Ikke ineens maar de kans genomen om de wei dicht te doen en op m'n gemak het hooi bij te vullen, der was nog meer dan genoeg maar 't is toch beter voor mijn gemoedsrust dat ze meer dan voldoende hebben bij dit weer.
Maar ja, ni gepland om naar de wei te gaan en daar stond ik op mijn hakken te balanceren in de sneeuw met verdoken putten en bulten. Het paaltje waar ik de draad toe wou doen, staat op een kleine bult en ge moet ook best wat trekken aan de draad om het toe te krijgen. Dus balanceer-balanceer-trek en ..... schuif!
Met mijn gezicht de sneeuw in natuurlijk en tegen dat ik het besefte nog ne schok derbij want in mijne reflex had ik mijn arm rond de paal gedraaid, blond zeker

Allé, terug recht gekruiffeld, lekker koud, nat en in vermomming van een sneeuwman, sta ik te kijken op twee rollende paarden
Zij vonden het wel lekker

Ook nog een speel- en bokspektakel gezien, ze genieten echt van dit weer, zijn actief en hebben zo'n kwajongensblik, in tegenstelling tot ik, ik ben de sneeuw al beu

Britt Claeys schreef op donderdag 17 december 2009, 14:25:


Haha... lachen Britt! Ik heb ook weleens tot over m'n knieën in de sneeuw gestaan hoor... eerst paadjes trappen voor de paarden, zodat ze erdoor konden.
Machtig gezicht hoor, als ze gaan keten in de sneeuw!

Nou... sneeuw mag dan niet alles zijn... hier vannacht rond half 2 (half 3 jullie tijd) een aardbeving!! En niet zo'n kleintje... nee, 6.1 op de schaal van Richter.
Zo'n 100 zeemijlen onder de kaap de Sao Vincente.
Was zo raar... hoorde een flink gerommel en dacht: hé... onweert het nou?
Toen dacht ik: oh, vliegtuig zeker? Maar dan wel érg dichtbij!
Beide papegaaien helemaal fladderend in paniek, hangend aan hun kooiplafond... Kippen wakker, hanen kraaien... vogels fluiten!
Toen pas zag ik dat alle lampen schommelden... Oh, aardbeving dus!
Schijnt dat zo'n zware sinds 1969 niet meer voorgekomen is... en nu tientallen naschokken, maar daar merk je eigenlijk niets van.
Prettig idee om te weten dat we precies op een breuklijn zitten hier....

Wil schreef op donderdag 17 december 2009, 15:23:


Ja , ik las het op het nieuws en moest gelijk aan jou denken.
Maar hopen dat je geen schade ontdekt in de komende dagen.

Groet, Pien

Wil schreef op donderdag 17 december 2009, 15:23:

Britt Claeys schreef op donderdag 17 december 2009, 14:25:


Britt, blondjes maken nu eenmaal zulke dingen mee en komen er nog voor uit ook

En dan bij het gaan rechtstaan gauw om je heen kijken of niemand je gezien heeft, de sneeuw van je af kloppen en fluitend wegwandelen zeker.
Ik ben een keer met BD vóluit vanuit rengalop onderuit geschoven in een bocht en toen ik opstond keek ik recht in een cameralens

Groet, Pien

Spirithorses schreef op donderdag 17 december 2009, 16:57:


La sien!!

Spirithorses schreef op donderdag 17 december 2009, 16:57:


Hmm, ja...
Zo ben ik eens op oudjaarsdag de uitdaging aangegaan van het manvolk dat beweerde dat ik niet op Fjordson (mijn eerste fjord) durfde gaan zitten, die vlak bij het hek stond. Natuuuuurlijk durfde ik dat wel. ´k Ben er een meter of wat opgebleven, toen bokte hij me vakkundig de modder in. Ik kon niet overeind komen van het lachen, wat John de nodige schrik bezorgde, want hij dacht dat ik zo´n beetje zwaar gewond was, zo lag ik te gieren.
Ik heb er nog ergens een foto van, van onder tot boven onder de prut, ik kon alleen nog wat zien doordat ik mijn bril had afgezet, daaronder zat dus geen modder

Het verhaal komt ieder oudjaar weer boven... Dat bewuste jaar, lag ik middernacht voor pampus voor de kachel en heb ik zelfs het vuurwerk gemist.

Els.

Piet schreef op donderdag 17 december 2009, 17:09:


Was zelf toen zo verbrouwereerd dat ik vergeten ben ernaar te vragen. De man was ook zo weer weg, zo'n sneakerd, weet je wel, blij met zo'n foto. Wie weet heb ik wel in de krant gestaan

Cindy Helms schreef op donderdag 17 december 2009, 16:27:


Nou Britt, ik ging gister bijna onderuit en kon nog net op tijd mijn hand terugtrekken; had in een reflex bijna de draad gepakt waar flink stroom op staat...
We can shake hands...

Sowieso, 's ochtend recht mijn bed uit naar de paarden toe... Koud! Héél veel kleren aan, laarzen, skibroek... En dan mesten en bezig zijn, en het steeds warmer krijgen. Sta ik daar te mesten in mijn knalrode kaplaarsjes, grote skibroek en een luchtig hemdje...
Geen gezicht...

Spirithorses schreef op donderdag 17 december 2009, 17:45:


Ik had ook ooit eens een groot publiek. Ik rij op het strand in Scheveningen en wil het strand afgaan door het mulle zand. Vlakbij de boulevard struikelt mijn arabier en gaat rustig liggen en blijft lekker rechtop liggen. Ik stap af terwijl hij op de grond ligt en zie honderden toeristen mij aangapen. Ik heb maar gedaan of het op commando was en een diepe buiging gemaakt naar mijn publiek en tegen mijn paard "blijf" geroepen (een stemcommando dat hij kent) en hij bleef gewoon liggen. Ipv de gebuikelijke opmerkingen van kwartje is op, en moet je niet eens gaan leren rijden etc kreeg ik nu enkel lof en adviezen voor het circus.

Spirithorses schreef op donderdag 17 december 2009, 17:45:


of elders
met een spagaatfoto....

Wil schreef op donderdag 17 december 2009, 15:23:


Tjeeee Wil,
Da's schrikken!!
Ik woon in Zuid Limburg en heb hier ook 2 keer een aardbeving meegemaakt. Heeeel raar!
En de 6.1 werd niet gehaald hoor, bleef er onder.
Maar het gevoel dat er ONDER mij iets groots aan het bewegen was...
Sindsdien heb ik mijn deur nooit meer op het nachtslot. Stel je voor als ik er snel uit wil hollen en het slot doet t niet meer...

Is jullie huis nog helemaal heel?

Merel Stoffers schreef op donderdag 17 december 2009, 17:52:


zal wel warm zijn
maar ik zou toch niet in mn laarzen mesten...

Spirithorses schreef op donderdag 17 december 2009, 15:37:


Oh, was het in het nieuws? Nou... we zijn er nog hoor. Ik zie zo helemaal niets in ieder geval. Portugezen hebben geleerd om uit hun huizen te rennen als ze trillingen voelen. Het schijnt dat vannacht iedereen dus zowat op straat liep.
Denk dat wij op 'n wat steviger berg zitten )

Groet,

Wil.