jennet schreef op maandag 14 december 2009, 11:40:


Het raakt een beetje off-topic, maar wou hier even op inpikken. (Katelijne heeft er niets aan, haar wens ik een goede begeleiding, veel sterkte en lef. Haar keuze is gemaakt : ze wil er voor gaan)
Ik zit zelf ongeveer in hetzelfde schuitje.... kortweg: mijn vertrouwen is zo erg geschonden, dat ik enkel nog op mijn paard ga zitten omdat ik vind dat dat MOET. Ik heb er geen plezier meer in, en dit is een vicieuze cirkel.
Uit mijn ervaring met honden, heb ik geleerd dat eens het vertrouwen tussen dier en baas weg is, dat het dan meestal finaal om zeep is.
Mijn persoonlijke grens, zowel in zelfvertrouwen, kunde (of onkunde) en vooral ook (niet onbelangrijk he mensen, over dit detail spreken jullie bijna niet) in budget om nog verdere hulp/begeleiding/training te kunnen betalen, is eigenlijk bereikt.
Het enige wat ik (tegenover dit paardje) nog overheb is schuldgevoel. het paard zelf is daar niks mee. Ik droom ook van een leuke, vooral ontspannen buitenrit..... die ik dan af en toe (gelukkig) wel maak met het paardje van mijn vriend.
Ik ben elke dag 2 keer tussen onze paarden op de wei, niets maakt mij gelukkiger..... soms moet ik mezelf eraan herinneren dat ik met paarden houden ben begonnen omdat ik graag paardRIJD. wat het laatste jaar een rariteit geworden is.....
In mezelf weet ik wat ik moet doen, lig enkel nog in de knoop met mn emoties én het feit dat een nieuwe thuis vinden ook niet simpel is.... ik twijfel nog om hier een advertentie te zetten, omdat ik niet veel zin heb in kwetsende reacties.
Katrien

Katrien Imbrechts schreef op maandag 14 december 2009, 11:56:

Katrien Imbrechts schreef op maandag 14 december 2009, 11:58:

haha, mijn bijdrage is gecensureerd ! het zal wel aan mij liggen, maar de tekst staat er niet. ik reageer later nog wel eens, nu geen tijd meer om het allemaal nog eens neer te schrijven.

Katrien

Katrien Imbrechts schreef op maandag 14 december 2009, 11:56:


Het raakt een beetje off-topic, maar wou hier even op inpikken.
(Katelijne heeft er niets aan, haar wens ik een goede
begeleiding, veel sterkte en lef. Haar keuze is gemaakt : ze
wil er voor gaan)
Ik zit zelf ongeveer in hetzelfde schuitje.... kortweg: mijn
vertrouwen is zo erg geschonden, dat ik enkel nog op mijn paard
ga zitten omdat ik vind dat dat MOET. Ik heb er geen plezier
meer in, en dit is een vicieuze cirkel.
Uit mijn ervaring met honden, heb ik geleerd dat eens het
vertrouwen tussen dier en baas weg is, dat het dan meestal
finaal om zeep is.
Mijn persoonlijke grens, zowel in zelfvertrouwen, kunde (of
onkunde) en vooral ook (niet onbelangrijk he mensen, over dit
detail spreken jullie bijna niet) in budget om nog verdere
hulp/begeleiding/training te kunnen betalen, is eigenlijk
bereikt.
Het enige wat ik (tegenover dit paardje) nog overheb is
schuldgevoel. het paard zelf is daar niks mee. Ik droom ook
van een leuke, vooral ontspannen buitenrit..... die ik dan af
en toe (gelukkig) wel maak met het paardje van mijn vriend.
Ik ben elke dag 2 keer tussen onze paarden op de wei, niets
maakt mij gelukkiger..... soms moet ik mezelf eraan herinneren
dat ik met paarden houden ben begonnen omdat ik graag
paardRIJD. wat het laatste jaar een rariteit geworden is.....
In mezelf weet ik wat ik moet doen, lig enkel nog in de knoop
met mn emoties én het feit dat een nieuwe thuis vinden ook niet
simpel is.... ik twijfel nog om hier een advertentie te zetten,
omdat ik niet veel zin heb in kwetsende reacties.
Katrien

Katrien Imbrechts schreef op maandag 14 december 2009, 15:21:

oeps sorry, nu staat mijn bericht er intussen al 3 keer geloof ik.... dat was zéker de bedoeling niet.
Ja Cindy, het gaat om ons Jeanneke.

Maar nogmaals ik wil het topic niet misbruiken, het werd gewoon heel erg confronterend na een aantal reacties. (en niet alleen voor mij blijkbaar)

Katrien

Cindy Helms schreef op maandag 14 december 2009, 16:20:


bedankt Cindy..... voor het begrip. ja, ik heb Jeanne 'geërfd' (ze is trouwens genoemd naar mijn grootmoeder). Toch is het iets te makkelijk om te zeggen dat het nooit mijn keuze was, ik had haar meteen kunnen weigeren ook toen... (als jaarling) want een Fjord is nooit mijn favoriet ras geweest. Het klinkt ff hard, dat mijn hart niet bij m'n paard is. Ik ben ondanks alles toch wel aan haar gehecht he, het is niet dat ze niet liefdevol wordt verzorgd/behandeld. Ik heb ze nu 5 jaar... toch ook wel al heel veel leuke momenten met haar beleefd. Het is geen slecht paard en ze is bijhoorlijk goed opgevoed (door mezelf) maar het 'klikt' verder niet tussen ons, en met rijden heb ik al menig schrik gepakt. Idd ben ik blij dat ik het hier eens durf uitspreken, want een nieuwe thuis voor haar zoek ik liever via deze weg dan via Kapaza.
allez, ik laat het even rusten. Nog eventjes werken en dan ga ik naar haar toe, tijd voor hooi en water en een propere inloopstal !

Spirithorses schreef op maandag 14 december 2009, 15:41:


hey Pien en Cindy , ik moet nog verder alle reacties lezen dus miss nog aan anderen ook.... nee hoor, ik voel mij echt niet aangevallen. Confronterend voor mezelf bedoelde ik. Ik vind jullie hele lieve mensen en ik hecht waarde aan de raad die jullie geven.
Katrien

naar aanleiding van dit topic, heb ik een fotoreportage geplaatst zonet.
We moeten nog afwachten of de creatie geslaagd is, want het is nog maar het begin van de winter natuurlijk.
Maar tot nu toe, zijn we er heel blij mee !!

groetjes, Katrien