Dino1995 schreef :
> Zijn er hier ook mensen die uiteindelijk na lange
> herstelperiode weer rijden op hun paard met insuline
> resistentie?
Ja, wij.
Ik kan nou niet direct zeggen dat onze Puck
IR is maar ze is wel een keer of 10
hoefbevangen en ook een paar keer spierbevangen geweest in haar leven. Ook had ze aan de lopende band hoefzweren. Ze is helemaal oké geworden al zullen we haar haar hele verdere leven in de gaten moeten blijven houden.
Wij hebben haar toen ze net hier was helemaal binnenstebuiten gekeerd en allerhande onderzoeken laten doen (inclusief rontgenfoto's van de hoeven) en daar is niks uitgekomen. Al haar bloedwaardes waren in orde.
Als we terugkijken waren de redenen voor haar gezondheidsproblemen: Chronische stress van het al 8 (!) jaren alleen-op-stal-staan-zonder-weidegang, te weinig beweging maar teveel beweging ineens als eigenaresse een keer per zoveel tijd met haar door het bos ging crossen, en verkeerd voerbeleid. Haar herstel hier heeft overigens een maand of drie geduurd. Anderhalf jaar later is ze pas weer gaan werken.
Ze krijgt bij ons wél granen maar uitsluitend in de vorm van spelt, ook bietenpulp, voederbieten, voordroog en gras uiteraard. Magnesiumchelaat krijgt ze al jaren niet meer niet meer. Suiker (melasse) is uit den boze. Soms, na een tijd overvloedig gegeten te hebben, wordt haar manenkam weer wat zwaarder dreigt te worden en dat is voor ons een teken om haar tijdelijk alleen hooi te voeren (dus van het gras af en geen bijvoer). Die manenkam slinkt dan weer binnen 24 uur dus het helpt zeker wat we dan doen.
Puck is een van de lespaarden en in de bak loopt ze gewoon blootsvoets maar op de buitenritten draagt ze altijd hoefschoenen aan de voorvoeten. Zonder kan ook maar we willen geen risico lopen met haar.
Dus het kan echt wel goedkomen hoor.
Groet, Pien