marianne laenen schreef op zondag 29 november 2009, 19:40:
> Apache was heel beleefd met de beloning, Indy is nog beleefder,
> haar lippen voel je niet op je hand . Sela is voor de helft
> opgevoed met clickeren (door Gerd).
> Couscous is al wat schrokkeriger en Mel.... Mel is zo gevoelig
> en snel, die wordt dan helemaal tureluut en zenuwachtig en dat
> wil ik dus juist niet. Niet dat ze onbeleefd is maar het lijkt
> zo'n gejaagd gedoe. Ik wordt daar zot van. Ik wil met de
> paarden alles juist in rust doen.
>
> Ik vind juist clickeren héél moeilijk.
>
> Marianne
Ik vind het ook heel moeilijk, Marianne. Niet het hand laten aanraken, niet het stapje achteruit ... maar juist de andere dingen die je wilt gebruiken om iets aan te leren, dat vnd ik moeilijk.
Zo zag ik Eddy tijdens het lessen zijn Indy belonen en hij gaf haar vanuit het zadel een snoepje. Dat bracht mij op het idee om Jeen eens vanuit het zadel iets te leren, bijvoorbeeld "terug". Juiste lichaamshouding, teugels iets opnemen en ritmisch met je hand een paar keer zachtjes terug vragen (weet niet hoe ik het typend uit moet leggen). Jeen ging twee pasjes terug, hartstikke goed ... dus YES en ik heb hem een stukje wortel gegeven.
Nou dat heb ik geweten! Hij is wel super lenig, dat weer wel, want hij ging niet meer naar voren, alleen maar terug en dan iedere keer met zijn hoofd bijna op het zadel zo van "HIERO, DAARO moet de wortel in!" Ik weet dat het ontzettend fout is, maar ik moet daar dan weer vreselijk om lachen ... ik doe iets fout, dat weet ik ... maar wat, echt geen enkel idee!
Warboel
