Nou ben in juist een beetje de kassen aan het oprommelen. Terug wat plaats maken, je weet wel.
Vind ik opeens een bundeltje, waarin ik mijn redevoeringen voor de lessen Nederlands in het 5de en 6de middelbaar bewaarde. Het enige trouwens dat mee naar dit huis gekomen is van het middelbaar én dat was ik al lang vergeten. Wellicht omdat deze stukken bij mij altijd over dieren gingen, dat ik ze bewaard heb.
Dus, valt uit dat bundeltje een briefje met een gedicht dat ik toen voorlas als onderdeel van een redevoering met zelfgekozen titel "Paarden in de Middeleeuwen". Ondertussen 11jaar geleden.
zie ik daarop staan:

Fragment uit Mazeppa geschreven door Lord Byron:

Golvende staarten en vliegende manen;
Brede neusgaten en ontspannen draven;
In hun monden geen bit of teugel;
En onder hun voeten geen ijzerbeslag;
Flanken zonder littekens van sporen of roede;
Duizenden paarden -- wild en vrij;
Als golven die rollen over de oceaan;
En in overvloed tekeer kunnen gaan.

Wil toch betekenen dat we deze overtuiging al langer met ons meedragen, maar dat we er gewoon soms lang overdoen om zelf de cyclus te doorbreken en er volledig voor te gaan. Prachtig stukje.

Cindy Helms schreef op zondag 29 november 2009, 16:18:

Heel erg mooi!