Hallo,

Ik heb mijn veulen een maand geleden gespeend. Dat ging allemaal heel goed, alleen probeerd hij af en toe nog eens te tutten bij de andere veulens maar als ze weglopen of hun been opheffen stopt hij er gewoon mee. Hij gaat eigenlijk ook niet tot de plek waar de uiers bij mams zouden zitten.
Nu vind ik het allemaal een beetje moeilijk omdat de eigenaars van het land daar verwachten van mij dat ik twee dagen in de week alle paarden kom voederen (alle merrie's en veulens die allebei op verschillende weides staan). Ik woon een veertig minuten fietsen van bij hun en mijn ouders kunnen uiteraard niet heel de tijd heen en weer met mij rijden. Ik moet dan met een emmer eten heen en weer fietsen en dat is niet gemakkelijk. Om 1 keer in de week te knuffelen met mijn veulen en eens goed te borstelen gaat dat, maar meer ook niet vermits ik hier nog andere paarden heb staan die alle aandacht nodig hebben en ik ook nog studeer.
Ik wou hem graag terug naar huis halen, maar nu twijfel ik weer omdat hij toch nog gaat proberen om te tutten. Mijn merrie haar uiers zijn zo goed als weg en als het echt nodig is kan ik mijn veulen nog steeds naar mijn andere weide brengen.
Kan iemand mij misschien raad geven?

Groetjes Steffi.

Arno8 schreef op zaterdag 28 november 2009, 21:08:


Ik heb nagedacht om mijn veulen er gewoon bij te laten staan, maar dat was gewoonweg veel te moeilijk. Mijn merrie stond toen ook maar alleen met hem op de wei en hij had dus ook geen kuddegenootjes om zich op uit te leven, het gevolg was dat hij zich dan uitleefde op mij en dat was gewoon niet houdbaar meer. Daarom hebben wij gekozen hem toch te spenen en bij andere veulens te zetten waar hij zich wel kon uitleven en mij dus nu ook niet meer als speelkameraadje ziet.

Arno8 schreef op zaterdag 28 november 2009, 21:47:


Sommige mensen hebben hier ook het geld niet voor. :) Het is toch altijd beter dat hij dat hij maatjes heeft om mee te spelen.

Bedankt voor jullie uitgebreide uitleg.
Het is niet de bedoeling dat hij terug gaat drinken, maar als dat toch zou gebeuren kan ik hen nog terug even uit elkaar halen. Hij zal zeker niet alleen komen te staan, dat wil ik mezelf en vooral hem niet aandoen.

@Pien: Hij zag mij als speelkameraadje en ging echt erg ruw met me om. Ik heb op verschillende manieren geprobeerd om zijn gedrag te stoppen, maar niets hielp.
Toen hij naar de andere veulens ging is zijn gedrag van de ene dag op de andere totaal omgeslagen. Nu is hij echt zo mak als een lammetje. Ik hoop dat hij bij zijn thuiskomst niet weer in zijn oude gedrag hervalt en anders zal ik dat inderdaad moeten oplossen..

Hallo,

Vanaf het winter word krijgen wij modder voor de stallen. Omdat het erg moeilijk is er met een kruiwagen door te rijden en omdat ik graag heb dat mijn paarden niet te diep in het slijk staan ben ik aan het nadenken over een goede en goedkope bodembedekking die ik voor de stallen kan leggen. Nu weet ik eigenlijk niet wat hiervoor het beste is.
Wat gebruiken jullie? Wat is jullie ervaring hiermee?

Alvast bedankt voor het lezen.

Groeten Steffi.

Hallo,

Sinds april heb ik een nieuw paardje gekocht. Eigenlijk had ik haar al van januari 2008 maar door persoonlijke redenen heb ik haar moeten verkopen. In maart dit jaar kreeg ik enkele nare berichten over haar te horen en heb ik de merrie gaan terugkopen.
Ze heeft veel meegemaakt. Wat precies is onduidelijk maar ze is zeker niet eerlijk behandeld geweest.
Toen we haar kochten in 2008 was ze vrij agressief. Ze had vreselijke voedselnijd, stampte gericht en was agressief in haar stal en ook een beetje in de wei en was verder ook niet te rijden. Na lange tijd werken hebben we haar gedrag wat kunnen bijstellen en was het agressieve gedrag in de wei en in stal zo goed als over, het stampen was eruit en de voedselnijd was al heel veel gebeterd. Het rijden lukte helemaal niet.
Toen ik haar verkocht was dat in goed vertrouwen en ik had niet verwacht dat de nieuwe eigenaresse haar verder zou doorverkopen. Spijtig genoeg is dat toch gebeurd en ze is toen op 1 februari dit jaar bij een vrouw terechtgekomen die de paarden op de weide liet verhongeren. Daarnaast stond ze bij een hengst en was ze drachtig geraakt. In maart kreeg ik telefoon dat als ik niet wou dat de merrie naar de slacht ging ik haar moest komen ophalen. We zijn haar toen gaan ophalen en de eerste maanden terug bij ons was ze ongelooflijk lief. Werken ging super, haar voedselnijd was volledig weg, in stal en op de weide was er totaal geen agressie meer en ik kon zelfs voor het eerst rustig aan met haar beginnen rijden.
Doordat ik mijn voet gebroken had moesten mijn zus en moeder mijn paarden gaan voederen en toen ik terug uit de gips kwam en de paarden weer zelf kon gaan doen was haar gedrag terug volledig omgeslagen. Op de weide was er geen agressie, maar in stal was ze terug agressief en ze had terug voedselnijd.
Een maand later zijn de paarden naar mij thuis verhuisd om daar voor de winter te blijven en omdat ik wou dat ze thuis zou bevallen. De eerste week was ze enorm lief en meewerkend. Toen is haar gedrag ook weer omgeslagen en de agressie was er nu terug in de stal, bij het voederen, en ook op de weide. In de stal werd er gebeten en gedreigd.
Dat haar agressie voortkomt uit angst door wat ze heeft meegemaakt weet ik al, en ik ben nu hard met haar aan het werken, maar ik zei weinig vordering en ben een beetje ten einde raad. Daarom vraag ik mij af wat jullie bij zo een paard zouden doen? Hoe zouden jullie zo'n situatie aanpakken?

Alvast bedankt dat jullie mijn lange tekst willen lezen en ik ben benieuwd hoe jullie dit zouden aanpakken.
Groetjes Steffi.

Alvast erg bedankt voor de antwoorden.
Iets wat ik misschien beter wel in de tekst gezet had is dat ze een stal heeft waar ze in en uit kan wanneer ze maar wil. Hooi krijgt ze onbeperkt de hele dag door, behalve 's nachts komt ze een paar uurtjes zonder hooi te zitten omdat ik dan slaap.
Wat mijn bedoeling is, is het probleem aan pakken. Als ik haar gewoon uit haar stal zou houden neem ik het probleem weg maar word het niet aangepakt. Mijn bedoeling is om haar ook gewoon 's nachts op stal te kunnen zetten zonder dat ik uit de stal gejaagd word. Als ze moet bevallen zal ze 's nachts binnen moeten staan omdat ze in januari of februari moet veulenen en als ik haar dan gewoon de keuze laat en ze gaat buiten bevallen zit ik misschien met een dood veulen en dat is uiteraard niet de bedoeling.
Ik zal zeker vragen aan mijn zus en moeder of ze zich herinneren wat ze gedaan hebben en hoe ze gereageerd hebben. Het is inderdaad toen begonnen en daarna alleen maar erger geworden.

Nils, haar agressie is er naar de mens en dus ook naar mij.

Arno, haar paniek komt absoluut niet doordat er te wienig gras is of ze te weinig eten heeft. Ze krijgt hier onbeperkt ruwvoer en voldoende korrel zodat ze genoeg energie heeft om zichzelf en haar veulen te voeden. ze krijgen trouwens in de winter altijd onbeperkt ruwvoer, in de zomer twee maal per dag een grote berg hooi en daarnaast ook nog het vele gras dat er op de zomerweide staat.

Marianne, jou tips ga ik zeker al opvolgen.
Ze is inderdaad erg geliefd en ik probeer haar al mijn liefde door te geven maar ze stoot het telkens weer af.
Wat de periode dat het begon betreft, het is wel zo dat mijn zus en moeder bang waren voor haar en hoevaak ik ook heb uitgelegd hoe ze het moesten doen toch doen ze het nog een beetje op hun eigen manier. Spijtig genoeg is het een paardje wat heel snel haar vertrouwen kwijt is en je elke fout die je maakt erg kwalijk neemt. Het is erg moeilijk haar vertrouwen terug te winnen en het heeft maaanden geduurd voor ik haar vertrouwen had voordat ze door mij verkocht werd. Dus nu zal het denk ik nog vele langer duren.

Hallo,

Het gaat met ups en downs.
Ik heb geprobeerd haar gedrag te doorbreken door telkens ze naar me beet en agressief deed mijn touw boven te halen en haar even weg te jagen.
Dat heeft toch wel effect en ik kan ondertussen al bij haar staan (en zelfs in de stal) zonder dat ze agressief doet en bijt. Ze legt haar oren nog wel wat plat maar begint toch stilletjes aan te begrijpen dat wat ze doet niet mag. Verder doe ik nog altijd grondwerkoefeningen met haar en dat gaat allemaal goed.

Dus hoewel het niet elke dag even goed gaat, begint het toch stilletjes aan te verbeteren. Ik moet doorbijten en niet te snel de hoop opgeven.

Groetjes Steffi.

Bedankt Marianne!