Arabesk schreef op dinsdag 24 november 2009, 15:32:


Ja maar, je weet toch dat we op kleigrond zitten?? Als het alleen een kwestie van schrikdraad en paaltjes was, was het geen probleem. Maar doe je dat hier, kan er 70% van het jaar geen paard op lopen... Bovendien groeit er dan toch weer gras en dat is iets wat Willem dus niet moet hebben.
Volgens mij de simpelste manier om hier een track aan te leggen: (anti)worteldoek, daarop iets van stoepranden en daartussen zand of verharding. En dat kost veel geld en veel energie .
We zijn al jaren aan het kijken naar een voor ons betaalbare en haalbare manier om een pad van achter de stal, langs de bak, naar het weilandhek te maken. Een pad waar we ook met een auto met bijv. trailer over kunnen rijden. Het zal er eens wel komen, maar vraag me niet wanneer.

Els.

Ilona Kooistra schreef op dinsdag 24 november 2009, 16:55:


Dat klinkt goed! Zal er eens naar gaan kijken. Ben bang dat een vrachtwagenchauffeur onze brug wel niet over durft... Gaan ze wel met een grote tractor met een vracht zand over, maar die lui kennen de landbouwbruggen hier in de omgeving
Er valt vast wel een mouw aan te passen.

Bedankt voor de tip!

Els.

Christel Provaas schreef op woensdag 25 november 2009, 7:49:


Hoi Christel,

En merk je nog verschil in temperatuur nu hij zonder ijzers staat of is dat om het even? Ik bedoel, voel je verschil tussen toen met ijzers en nu? (Of kan je dat niet zeggen, is immers puur een gevoelskwestie)

Els.

Spirithorses schreef op dinsdag 24 november 2009, 22:52:


Nog even een vraagje aan mensen met "puinervaring". Volgens John heeft een buurman van ons een jaar of twee terug ook een dergelijk puinpad aan laten leggen maar kwam daar nogal veel glas en ijzer en dergelijke uit het puin omhoog. Is dit gewoon of is dit een andere soort puin? Weet iemand dat? (Het is voor John de reden om dus geen puin te gebruiken.)

Els.

Maria Delavega schreef op zondag 29 november 2009, 16:52:


Wat verdrietig, Conny.
Sterkte met alles!
Doe maar kalm aan, dit soort verdriet vraagt gewoon heel veel tijd.

Els.

stichtingPMP schreef op donderdag 3 december 2009, 9:15:


Het is ook helemaal niet zo vreemd, hoor, die huiduitslag door beweging etc.
Afvalstoffen die om wat voor reden dan ook niet meteen door het lichaam worden uitgescheiden kunnen worden opgeslagen in allerlei soorten weefsel, tot de tijd er rijp voor is om ze op te ruimen. Dit gebeurt meestal in vetweefsel of andere soorten bindweefsel, maar het kan ook in op dat moment niet zo heel belangrijk spierweefsel zijn. (Als er heel veel afvalstoffen niet uitgescheiden worden kan dat dus tot problemen leiden in de weefsels waarin ze worden opgeslagen).
Maar goed, ga je deze weefsels aanspreken, in Namkje haar geval dus het spierweefsel, dan komen de afvalstoffen vrij en zoekt het lichaam een manier om ze eruit te werken. Dat kan via normale weg, als zweet, slijm, ontlasting, urine, maar ook via de huid als pukkels e.d.
Namkje is zich zelf dus als het ware aan het reinigen.

Els.

Mariette Stegwee schreef op vrijdag 4 december 2009, 8:02:


Vorig jaar heb ik Froukje naar de voor ons meest gunstige plek op ons eigen land gebracht. Dat gaf voor haar geen stress, omdat dat bij het hek was waardoor we normaal naar de weg liepen. Daar heeft de da haar in laten slapen.
Willem kon het zien, maar stond niet heel dicht bij. Hij heeft nog wel een tijdje bij haar gelopen. Eerst bleef hij bij haar in de buurt, maar al na een uurtje keek hij niet meer naar haar om. Ze heeft daarna nog een kleine dag aan de weg gelegen, daar had mijn man haar met de trekker heengesleept. Willem was toen heel rustig. Pas op het allerlaatst, toen de kadaverwagen met haar wegreed, heeft hij één maal gehinnikt.
Boy, onze hond hebben we ook op het land in laten slapen. Toen ik er met Bella, onze andere hond naar toe ging, ging ze naast hem liggen. Toen ik weer naar huis ging, ging ze met me mee. ´s Avonds hebben we Boy begraven. Bella heeft toen nog heel even naast hem gelegen en gezien dat hij in de kuil ging. Ze heeft er geen enkel probleem mee gehad dat hij weg was.
Zelf denk ik dat het wel belangrijk is dat dieren afscheid van elkaar nemen. Onze poes heeft deze keer ook afscheid kunnen nemen van Boy en had er nu geen probleem mee. Bij onze andere hond Bessie heeft ze geen afscheid kunnen nemen en daar heeft ze nog dagen naar lopen zoeken.

Els.

trea hoex schreef op zaterdag 5 december 2009, 19:06:


Hoi Trea,

Foto´s zien er goed uit! Duidelijke vooruitgang. Blijf me er telkens weer over verwonderen hoeveel zelfhelende kracht er in zo´n paard en hoef zit.

Els.