Er is de laatste tijd- ik was ook nogal achter in de berichtgeving- veel geschreven over leiderschap. Ik word nog altijd een beetje obstinaat als ik lees hoe mensen zwaar mensen tillen aan het verkrijgen van leiderschap over hun paard, wat ze er over schrijven en hoeveel moeite mensen daar soms mee hebben.
Het gaat er dan over hoe je toch vooral moet zorgen dat je leider moet zijn en dat je dat vooral af moet dwingen.
want jij bent de baasNiet goedschiks? Dan maar kwaadschiks.
Dat je je zeker niet mag gedragen als een watje, want dan 'loopt ie over je heen' en god weet wat er dán allemaal kan gebeuren.
Hoe wordt je dan 'leider' van je paard?
Ik denk vooral door consequent te zijn in het bepalen van wat er niet en wat er wel gebeurt.
Ik zou mensen die dat idee rotsvast omarmen toch nog eens willen wijzen op het bestaan van
clickertraining.
Volgens mij DE manier waarop je op een natuurlijke manier, (eerder een onopgemerkte automatische manier, daarom duurt het ook zolang voordat het hier doordringt
) als leider gaat functioneren.
Eén van de eerste problemen die je tegenkomt met clickeren is dat je in de valkuil stapt die "ik krijg een opdringerig paard" heet.
Wat betekent dat? Het paard heeft geen respect voor jouw persoonlijke ruimte en bepaalt dat het voor hem ok is om daarin te komen.
Les 1 het paard leert dat ie van jou iets moet doen om een beloning te krijgen, Stukje leiderschap?
Lesje 2 na het aanleren dat ie iets moet doen voor het krijgen van een beloning is het aanleren van beleefdheid. UIT jouw ruimte blijven door hoofd weg te draaien of achteruit te gaan
Stukje leiderschap he?
Dan bepaal jij wat er gebeurt, wanneer mag het paard eten en wanneer niet .. Stukje leiderschap he?
Je klik maakt je uiterst consequent... Een vereiste voor leiderschap he?
Zo kan ik nog wel even door gaan.
Ik heb er een hekel aan om onze omgang als mens-paard te vergelijken met paard-paard -de kudde- maar als je dat wel zou doen, is dat niet precies hetzelfde als hoe de alpha merrie zich gedraagt?
Warboel
