Ilona Kooistra schreef op zaterdag 7 november 2009, 8:44:


Haha, dat zie ik ook al voor me! Al kun je daar zomaar hele interessante mensen door leren kennen
Maar jullie herken ik wel en Jantine denk ik ook wel van de foto's.

Tot morgen!

Groetjes Karin

van lennep schreef op vrijdag 13 november 2009, 11:29:


Morgen!

Ik ben op weg naar huis hondsberoerd geworden. Moest door mijn paps en mams langs de snelweg weggehaald worden, kon niet meer rijden. Dus ik heb een paar dagen in de lappenmand gezeten en daarna de achterstand in de agenda in mogen halen. Morgenochtend ga ik er voor zitten om een verslagje te schrijven en ik heb wat leuke foto's!

Groetjes Karin

Hier dan het beloofde verslagje.

Ik kwam iets te laat aan, omdat ik dacht dat het om 10.00 uur begon. Gelukkig waren ze pas om half tien begonnen en had ik niet veel gemist.
De lezingen werden gegeven in het gangpad tussen de stallen. Er was een mooi groot scherm en een prima geluidsinstalatie, waardoor ook achterin de ruimte alles goed te volgen was.
Jaime begon met foto's gemaakt van paarden in vrijheid. Daarna ging hij verder over hoe hij tot het bekappen en paddock paradise is gekomen. Hij ging heel uitgebreid in op de randvoorwaarden (huisvesting, voeding, sociaal contact). Hij was daar ook niet vrijblijvend in, zijn overtuiging klonk door, maar wel door een goed verhaal en sterke punten. Meest opvallende stuk vond ik dat hij qua voeding aangaf dat paarden geen grazers maar oppertunisten zijn. Dus is het verkeerd ze enkel gras en/of hooi te voeren. Hij gaf aan dat hij het noodzakelijk vind dat paarden ook regelmatig kleine hoeveelheden groente en fruit krijgen.
Daarna ging hij over tot het bekappen. In grote lijnen ook een heel erg bekend verhaal. Wat me vooral opviel is dat hij het heel erg belangrijk vind de hoef de tijd te geven om van binnenuit te herstellen. De niet meer weghalen dan dat de hoef aankan. Hoeveel je weg kan halen bekijken ze met "healing angels", wat in feite de hoek van het bovenste stuk, sterk en gezond aangehechte hoefwand is. Hij ging hier even op in, maar ik vond het niet heel duidelijk. De strekking begreep ik wel, en als je het zo toepast geloof ik direct dat een zwakkere hoef zich goed herstellen zal. Maar een aantal foto's met hoeken en lijnen erop gaat mij iets te snel tijdens een lezing.
Na een pauze ging hij verder in op paddock paradise. Hij is tot de conclusie gekomen dat wilde paarden zich eigenlijk rondom een vast patroon bewegen. Rondom een waterpoel trekken ze naar diverse plekken om daar te eten, rusten of spelen. Dit gedrag heeft hij vertaald naar paddock paradise.
Ik denk dat bekend is dat paddock paradise een track rondom het terrein is, eventueel opgeleukt met heuvels, verschillende ondergronden, obstakels enz. Met gps metingen is duidelijk geworden dat zelfs in een relatief kleine en eenvoudige track, de paarden al snel 26 tot 31 km per dag lopen. Het smalle pad stimuleerd paarden direct om veel meer rond te gaan trekken.
Na de lunch werd door Bjorn Rhebergen de plannen om paddock paradise op manege de Paardenmaat toe te gaan passen. Hij liet een interesant ogende track zien, met een mooi centraal punt erin. Ook sprak hij over het belang van goed hooi, het aanpassen aan de zwakste schakel van de groep voor wat betreft heftigere ondergronden en het interesant maken van de track voor zowel de paarden als om naar te kijken (begroeiing ed). Er werd ook een en ander uitgelegd over de bodem en bemesting en over linkstenen.

Na deze lezing vertrokken we naar de buitenbak, waar 4 paarden klaar stonden om bekapt te worden. In kleine groepjes stond je rondom het paard en deed de bekapper (Jaime zelf, Wout Overbeeke, Bjorn Rhebergen en Guntur) een hoef voor precies volgens het model van Jaime Jackson. Daarbij kon je allemaal vragen stellen. Ik zat zelf bij Bjorn en hij nam uitgebreid de tijd veel uit te leggen. Opvallendste vond ik dat hij het schoonmaken van de zool heftiger doe dan ik gewend ben. Hij haalde echt met het mesje een laagje eraf. Hij gaf aan dat je niet in de zool mocht snijden, maar ik vond het er toch veel op lijken. Daaraantegen vond ik de dunne laag die hij verwijderde ook niet direct een verschil voor het bekappen maken, wat wel aangeeft dat het ook niet veel was. Tweede grote verschil is, dat hij de hielen hoger liet dan ik verwacht had. Het betrof een paard wat nog erg herstellende voeten had (en een peesblesure heeft). Hij kon bij de toon niets weghalen en dus ook niet van de hielen. Hij haalde wel iets van de hielen af omdat deze ondergeschoven zijn, was dit niet het geval, dan had hij er niets afgehaald. Zijn uitleg is, dat als je de kwartieren wel goed gelijk aan de zool houd, dat de hielen dan vanzelf gaan verlagen, wanneer de hoef er aan toe is.
De mustangrol was minder zichtbaar dan ik gewend ben, maar wel duidelijk voelbaar. Naast de mustangrol maken zij ook de hoefwand overal even dik. Van onderaf word het dunste stuk van de hoefwand gezocht en overal waar de hoefwand dikker is word van onderaf een "gidsje" gemaakt. Oftwel, de wand word overal even dik gemaakt. Daarna word van buitenaf, aan de hand van het gidsje de wand tot 2/3de van de hoogte van de hoef ook dunner gemaakt. Waar dit precies voor was ben ik kwijt, misschien kan iemand mij hierin aanvullen?

Als afsluiting kon er in de kantine nog even nagekletst worden en liet Jaime een aantal 28 jaar oude gevriesdroogde mustanghoeven zien. Een was er lateraal (van achter naar voren) doormidden gezaagd, eentje mediaal (van links naar rechts).
Jaime vertelde dat de hoeven van buiten scheef leken. Hij heeft heel wat tijd besteed aan het meten van deze scheefheden en kijken of dit bij alle paarden zo was. Uiteindelijk kwam hij tot de conclusie dat hoe scheef de hoef van buiten ook leek, hij aan de onderzijde altijd practisch recht was (dus alle helften even groot) en dat het tijdsverspilling was er naar te gaan kijken.

Ik zal vast nog een en ander vergeten zijn, maar dit is denk ik wel een beetje de dag. Ik heb een foto van Jaime in het fotoalbum gezet.

Groetjes Karin

Koen Theys schreef op zondag 15 november 2009, 20:57:


Volgens mij zie ik een gekantelt hoefbeen.... Of misschien een bokhoefje?

Groetjes Karin

De grote kunst is naar mijn mening weten wat je NIET kan. Ik bekap paarden voor vrienden en familie. Dit doe ik al 5 jaar en alle paarden lopen als een zonnetje en ik stimuleer de eigenaren ook zelf aan de slag te gaan. Gaat hartstikke prima. Maar als ik iets tegen kom waarbij ik twijfel, dan doe ik niets. Dan adviseer ik er iemand bij te halen die dat wel kan.

Ik heb dat vanaf het begin gezegd en vind dat Piet het mooi verwoord. Als je weet wat bij een gezonde hoef en gezond paard het nabootsen van slijtage is, dan kun je dat theoretisch bij elk paard. Het ligt dan absoluut aan het talent en de aanleg van iemand of het ze goed af gaat. En lang niet iedereen wil andermans paarden doen.
Mijn stokpaardje is en blijft: ik weet wat ik kan, ik weet ook wat ik niet kan en ik weet waar ik dan hulp kan vinden.

Laten we wel wezen Koen, jij hebt het toch ook geleerd om die abnormale hoeven te bekappen? Evenals de andere natuurlijk bekappers die wij bedoelen als we zeggen haal er een vakman bij. Wat je moet doen, wat je nodig hebt en hoe je het oplost. Ik zeg niet dat iedereen dat kan leren, want het is ook een kwestie van willen en een beetje aanleg hebben voor. Maar mensen genoeg die heel handig met gereedschap zijn, niet bang zijn, zich goed verdiept hebben en door ervaring steeds weer wat wijzer zijn geworden.

Groetjes Karin

Maar de verschillen tussen met en zonder ijzers zullen hoe dan ook zichtbaar zijn. Beiden stilstaand zal een ongeveer even koud beeld kunnen geven. Beide veel bewegen zal afhankelijk van de ondergrond bij een onbeslagen paard sneller een warmer beeld geven.
En dan natuurlijk gemiddeld genomen, er zijn altijd uitzonderingen.

Daarnaast zit de gemiddelde leek te kwijlen bij Anky. Ik moet elke keer op mijn werk, bij de familie enz weer aanhoren hoe mooi het wel niet was, Anky haar kur op muziek. Hoe harmonieus en prachtig. Tranen in hun ogen krijgen ze ervan. Ja ik ook, maar dan anders...
Ik reageer standaard dat ik het pas harmonieus en prachtig vind als ze het zonder die hele ijzerwinkel kan en het dier ook een paardwaardig bestaan mag leven. Dan krijg je scheve gezichten en lopen ze snel weg.

Nee hoor, de groep die doorheeft wat er nou werkelijk gebeurd is veels te klein. En als mensen rechten al niet tellen, waarom paardenrechten dan wel?

Groetjes Karin

Heidi_Aiden schreef op maandag 30 november 2009, 23:46:


Mwah, valt mij wat tegen. Paard hoort op de tafel wel netjes 5 seconden te gaan zitten hoor

Echt wel grappig!

Groetjes Karin

Merel Stoffers schreef op vrijdag 18 december 2009, 22:37:


Ik denk dat lesgeven vooral gaat om overbrengen van. Zelf iets kunnen is 1 ding, het gaat erom dat je aan anderen duidelijk kan maken hoe ze iets kunnen doen/oplossen/oppakken.
Lesgeven gaat om overbrengingskracht, duidelijkheid, creatieviteit, respect voor je leerling en plezier in iets opbouwen. Daarvoor hoef je zelf geen hoog afgestudeerd niveau te hebben. Als je maar weet wie je doelgroep is, wie de mensen zijn aan wie jij iets toe kunt voegen.

Groeten Karin

Jasmijn Wauters schreef op zondag 27 december 2009, 17:34:


Deze IJslandse hengst heeft het bijvoorbeeld en op deze foto is het ietsje te zien:



Hem heb ik op de wk gezien (en hij won), dus dan mag wel gesteld worden dat ie in conditie is.
Ik ken ook nog een oudere hengst, die werd al jaren niet meer gereden en daardoor was het er niet beter op geworden. Enkele van zijn kinderen hadden het ook, waaronder een merrie.

Geen van die paarden leken er last van te hebben. Ik vind het zelf niet mooi, elke keer als ik het zie krijg ik het idee dat het toch oncomfortabel moet zijn voor het dier. Maar ik kon nooit ook maar enig teken ontdekken dat ze er last van hadden, terwijl ik die oudere hengst toch vier maanden lang dagelijks verzorgt heb.

Groetjes Karin

Jasmijn Wauters schreef op zondag 27 december 2009, 17:53:


Nou, bij ijslanders heb ik die rand vetopbouw nog nooit gezien, zoals op de foto's aan het begin van dit topic. Ik weet ook niet of we dan strikt gezien over hetzelfde praten. Bij ijslanders ziet het er voor mij puur uit als een slappe manenkam die naar 1 kant doorbuigt.
Ik heb gezocht maar kan in mijn ouder foto's ook geen foto er van vinden.

De twee hengsten waar ik het over heb zijn beide goedgekeurd ja. De ene in Duitsland, de ander in NL. Die in NL is wel al oud en heeft nu al jaren geen dekkingen meer. Geen idee hoe er nu tegenaan gekeken word.

Groeten Karin

Anja Seijn schreef op zaterdag 2 januari 2010, 11:26:


Kunnen jullie nu gewoon niet even bedenken dat er aan beide kanten geen clubjes, geheimen enz zijn?

Jongens hou er nou toch over op! Allemaal. Laten we het gewoon weer over paarden hebben, in volzinnen tegen elkaar praten en voor je je tekst verzend even kijken of het een nuttige en fatsoenlijke bijdrage is. That's it, dan kunnen we er een leuk PAARD natuurlijk jaar van gaan maken.

Karin

Michiel schreef op zondag 3 januari 2010, 0:17:


Ik reageer niet vaak Michiel, maar vind het wel erg leuk om te lezen. Je hebt in het begin veel reacties gekregen op je aanpak en op jou manier heb je een mooi resultaat behaalt!

Door je bericht kwamen er ook wat oudere op mijn scherm waarin je schreef over wat overgewicht door de wei en de noodzaak tot meer bewegen. Hoe gaat het daar nu mee?

Groetjes Karin

Je hoort steeds meer en meer van hengstig spuiten. En draagmoeders en al die andere gekkigheid. Zelfs bij de ijslanders, terwijl dat zo'n "natuurlijk" ras is. Als ik hoor dat ze een merrie laten dekken, het embryo overzetten naar een andere merrie en dan die eerste merrie weer laten dekken. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Brrr, vind dat helemaal niets. Er is maar 1 reden om dat te doen en dat is geld. De natuur heeft het nooit zo bedoelt.

Ik denk dat hengstig spuiten al heel erg lang kan. Misschien dat het nu wel "beter" gaat dan 30 jaar geleden, maar het zou me niets verbazen als het toen ook al kon. Zou wel interesant zijn als iemand hier daar meer van weet?

Groeten Karin

Michiel schreef op maandag 4 januari 2010, 0:03:


Goed om te lezen Michiel. Hou je ons op de hoogte in april?

Groetjes Karin