Monique Meijer schreef op vrijdag 23 oktober 2009, 11:26:


Oh, hoe herkenbaar Monique!! Je schrikt je wezenloos, of niet dan??
Heb ik een keertje gehad met een veulen, verdikkeme.. ik was helemaal in paniek en zelfs de DA gebeld! Heb het veulen opgetild, geroepen, overeind proberen te trekken, hielp niets! Ogen helemaal weggedraaid en een snorkende ademhaling.
Ik dacht echt dat die stierf onder mijn handen!
Achteraf idioot natuurlijk, want moeders stond er uitermate relaxed bij.
Vlak voor de DA kwam werd het veulen wakker en schrok zich een hoedje van mij!
Niks aan de hand....
Zowel de DA als Jules hebben zich een breuk gelachen maar ik, na al die jaren, nog steeds niet hoor!

Het gebeurd kennelijk vaker dus....

Groeten,

Wil.

Monique Meijer schreef op vrijdag 23 oktober 2009, 11:26:


Hihihi ... zo had ik nog nooit een liggend én slapend paard van dichtbij gezien. Dus toen Jeen uitgebreid lag te meuren, vond ik dat zo lief dat ik eventjes bij hem wilde zitten ... dus ik er op af. Bij hem vond ik dat hij hele zielige piepgeluidjes gaf en hij reageerde ook niet echt op mij. O jee, o jee ... ik terug naar huis rennen, mijn man halen, Jeen is niet lekker ... Hij mee, tja hij wist het ook niet. Oké, vee-arts bellen, even wachten ... kijken of hij wilt gaan staan. Jeen nog helemaal van de wereld, op twee voorbenen en de rest bleef liggen. Pfffff, dit is niet goed hoor. Nog maar een keertje duwen en nog een keertje duwen. Op zijn kont kloppen. Mijn god, wat een toestand. Uiteindelijk kwam Jeen overeind en net als jouw Lily stond hij mij vreselijk geïrriteerd aan te kijken. Nou sorry hoor, dacht dat je niet lekker was! Doe ik dus ook nooit meer hé! Inmiddels weet ik beter!

Anja Seijn schreef op vrijdag 23 oktober 2009, 19:22:


Lijkt me geweldig.
Mijn Shiny is ooit, toen ik hem geloof ik, drie jaar had en met hem bezig was gaan liggen toen ik op minder afstand dan 50 meter van hem vandaan was.
Ik was (al even zeldzaam) stront aan het scheppen en hop daar lag ie, naast m'n kruiwagen. NOOOOOIT meer gebeurd naderhand.
Het wantrouwen, zijn extreem gevoel voor onveilige situaties is er niet uit te trainen helaas.Je zou toch denken na zoveel samen gedaan te hebben en van zo ver gekomen te zijn , moet je toch weten dat die vent niks kwaads in de zin heeft, maar vergeet het. Als hij ligt en hij zie me komen tsjakka! Staan!!!!
Dus je kunt je voorstellen dat ik wel eens jaloers ben op mensen met paarden die zo'n vertrouwen in hen en de wereld hebben.

Piet schreef op vrijdag 23 oktober 2009, 22:41:


Zo had ik het nog niet bekeken, Piet! Paarden gaan inderdaad uitsluitend languit liggen als ze zich veilig voelen hé?

Piet schreef op vrijdag 23 oktober 2009, 22:41:


Troost je Piet.... Net zoals Shiny zal ook Chaser dit never nooit doen.
Het is mij 1 keer gebeurd dat ie bleef liggen, en toevallig kwam toen net Conrad eraan. Vergeten doe ik het nooit meer.
Catcher daarentegen, lekker onbezonnen en traumavrij.... kun je gewoon naast gaan liggen hoor... vind ie gezellie...

Je kunt er als eigenaar weinig aan veranderen. Sommige paarden zullen altijd wantrouwig blijven, ook naar hun 'baasjes'.

Anja Seijn schreef op vrijdag 23 oktober 2009, 22:59:


Wij hebben van elke soort eentje. Amar gaat bij wijze van spreken gewoon op een dikke meter van je liggen. Wij hebben ook al eens gedacht, is die normaal of is ze ziek omdat ze haar hoofd nog eens extra ging leggen terwijl mijn dochter bij haar was gaan zitten. Ons andere heb ik nog maar één keertje zien liggen en dan op grote afstand. Geweldig hoe ze kunnen verschillen hé?
grtjes Myr