Afgelopen vrijdag was ik wat aant spelen met mijn fjordmans en ik kreeg het gevoel dat dit het uitgelezen moment was weer eens een touwtje mee de wei in te nemen (hij is erg erg bang voor touwtjes en halster, trauma's in zijn korte verleden). Hij zette al grote ogen op bij het zien van dat ding.
Uiteindelijk heb ik het touwtje zowaar over zijn neus kunnen leggen en hem ermee kunnen aaien!!! Hij stond wel echt te kijken van 'ohhh vrouwtje, dit vind ik maar iets engs', maar hij bleef staan en vertrouwde erop dat het goed was!!
Was echt zo enorm trots op hem, als je weet dat ik een jaar geleden nog geen 100 meter bij hem in de buurt kon komen. In dat jaartje hebben we samen al zo enorm veel bereikt en dat gaat ongetwijfeld alleen nog maar heel veel meer worden. Ben toch wel heel erg blij dat ik hem heb gekocht en hij dus niet veranderd is in een frikandel...

Geertje schreef op dinsdag 13 oktober 2009, 18:13:


Geweldig, Geertje!
Ik herinner me je eerste berichten nog, en hoe (bijna) wanhopig je toen was en je je afvroeg of je hem ooit normaal aan zou kunnen raken.
Waar een flinke portie geduld toe leiden kan...
Gefiliciteerd en doe vooral zo verder!