Na alle lichies die geschenen zijn en respect-vragen is belonen fijn, enzovoort, kom ik op de volgende vraag. Er wordt steeds min of meer uitgegaan van instinct en dat een paard kent wat ie heeft geleerd. Het eigen initiatief van een paard is ondergesneeuwd, immers wij bedenken hoe een paard denkt
Dat is wat ik toen bedoelde met hyppo-morfisme, dat we denken te weten hoe een paard denkt en leert.
We hadden vroeger op de manege een ponnie, die bedacht zelf handelingen waar een beloning aan vast zat. Hij kon met zijn lippen het slot van de staldeur openmaken, dan liep ie een eindje door naar de voerkist, dan maakte hij de klep open en ging staan eten. Allemaal aparte handelingen dus.
Er was ook zo een slurf in de stal waar je de brokken van de zolder uit kon halen, een slurf, met een schuif er in. In die schuif zat ook weer een pen die er eerst uitmoest voor de schuif weg kon. Dat kon hij ook openkrijgen. Nou je wilt niet weten hoeveel brokken er naar beneden kwamen dan.
In de winter reden we in een grote circustent en in de pauze stonden de paarden daar los in, er was er eentje die doodgewoon onder het zeil doorkroop om naar de tuin te gaan waar gras stond. Ik denk ook dat dit TOM is, want als dat paard in de tuin stond liet ie zich mooi niet pakken, als ie in de wei stond wel. Ook hadden we een paard wat altijd wel ondeugend was, en wel eens een bokje gaf, toch was dat paard het paard waar je de gehandicapten veilig op kon zetten, hij liep dan alsop eieren zo voorzichtig.
Ik denk dat dat ook TOM is.
Ben benieuwd of er zo meerdere voorbeelden en/of gedachten over zijn.
Groeten Esther
Warboel
