Wij hebben een kudde van 3 merries.
1merrie word niet geaccepteerd, ik denk dat ze nooit samen heeft gestaan met andere paarden.
Ze snapt het allemaal niet, ze weet niet wat ze met ze aanmoet.
Ze wil niet samen en niet apart staan.
Zetten we haar alleen dan doet ze er alles *onder en door lintjes heen) om bij ze te staan.
Staat ze bij ze dan trapt gilt en bokt ze naar ze..hun reageren ook zo terug.
Ze is altijd te laat met wegrennen en zit daardoor altijd onder de plekken en bulten.
Gaat ze het ooit begrijpen? kan ze het nog leren? moet ik haar gewoon laten staan en de trappen laten inkaseren? (ze trapt zelf overigens nooit raak).
Of moet ik haar apart blijven zetten met het risico dat ze dat zedoor het lint heen gaat, en misschien wel een keer blijft hangen?
Zou het helpen om er een paard/pony bij te zetten? is een aantal van 3 misschien niet goed?
Graag hoor ik jullie ideeen en meningen.

joojo schreef op donderdag 17 september 2009, 12:37:


Ik heb hier ook zo'n muts die zich absoluut niet wist aan te passen aan het groepsleven, de groep wilde eigenlijk ook helemaal niets van haar weten.
Mevrouw is nu dik 4 jaar bij ons, eerst is ze bij de merries komen te lopen wat na 1 week een kapot uier (kapot geschopt door een andere merrie) en weet ik veel hoeveel schrammen heeft opgelopen.
Dus dan maar 24/7 buiten groep geprobeert, ze wilde niets weten van de andere paarden en als ze ze tegenkwam was achteruit, gillen en heel hard slaan zonder te kijken waar naar toe haar oplossing, tot mijn toemallige 2 jarige hengstje besloot dat het genoeg was en die heeft haar toen ff zo te grazen genomen dat na 6 maanden alle wonden pas weer geheelt waren.
En nee hij greep haar niet om te dekken maar eerder om te vertellen dat hij haar echt niet meer dulde.

Mevrouw toen maar met 1 merrie gezet en dat ging eigenlijk heel erg goed.
Nu 4 jaar later heeft ze een veulen en hebben we haar samen met haar vriendin die ook een veulen heeft 2 week geleden toch weer naar de 24/7 buitengroep gebracht.
Het botste ff heftig en heb 2 weken lang 2 verschillende kuddes gehad op het land (staan op bijna 4 ha met 9 paarden).
Sinds gisteren is het allemaal ineens goed, het kwartje paard zijn is bij haar gevallen, andere paarden worden nu vriendelijk begroet, voor de alpha merrie doet ze snel wat passen opzij en de jonkies snauwt ze keurig af indien nodig.

Vorig jaar had ze waarschijnlijk al wel in de groep gekunt maar we wilde haar eerst in alle rust drachtig laten zijn samen met haar vriendin maar kan eindelijk spreken van een paard wat gewoon weer paard is.

joojo schreef op donderdag 17 september 2009, 12:37:


Eeven of oneven aantallen maakt niet uit, Joojo.
Het gaat om de karakters, temperament, voedingsbehoefte, ras èn verleden. Hoe het paard opgegroeid is, is ook van belang.
Sommige paarden die nooit hebben mogen socialiseren (alleen op stal) hebben dingen niet geleerd, zijn kwetsbaar, bang of juist overheersend.
Soms gaat het inderdaad nooit helemaal over.

Onze Holly (20 jarige Quarter met zwaar verleden) wil dolgraag in de groep, kan niet zonder, maar laat zich makkelijk ondersneeuwen omdat ze zo timide en bang is.
Op een grote weide gaat het prima, in de paddock delft zij echt het onderspit. Niet dat anderen tegen haar tekeer gaan, helemaal niet zelfs, maar zij is altijd wat bangig, houdt afstand, zoekt de kleintjes op (ideale oppasoma) want over hen kan ze moederen en hen durft ze wel op de plek te zetten of als eerste het hooi opeisen.

Bombita, Evy's paard, idem. Beiden zijn al jaren hier, hebben een vaste plek in de groep, worden niet achterna gezeten en toch moeten we hen af en toe echt eruit halen om ze wat rust te geven. Met name in de winter wanneer de paarden op een kleiner oppervlak staan. Holly, de muts, durft dan niet te gaan liggen om eens uit te rusten. Ze is nu 20 en wordt dan stijf, stram en ongelukkig. Bombita is al snel gejaagd en wordt stressy (terwijl niemand iets doet hoor).
Ze lopen beiden in een groep van 9 paarden. Hen samen apart zetten echter lukt niet want ze hebben dus helemaal níks met elkaar, staan ze allebei afzonderlijk te lonken naar de groep.

Dus wat doen we dan: Bombita met Izzy en Holly met de 21 jarige Stef. Stef vindt het prima zolang er maar te eten is en het niet te lang hoeft te duren. Hij en Holly kunnen goed door één deur, al wil Stef kunnen groomen en dat durft Holly niet. Dus wil Stef na een aantal dagen terug naar zijn vrienden.

Holly en Bombita kunnen echt een bron van zorg voor ons zijn hierdoor.
We hebben het in de jaren dat beiden hier zijn nooit helemaal kunnen oplossen.

groet, Pien

Toen ik ons Gella kocht was die sociaal totaal niet mee. Zij had blijkbaar van haar 1 jaar tot haar 3 jaar helemaal alleen gestaan, en andere paarden alleen van ver gezien. Zij was sociaal gezien dus echt een dikke nul! Subtiel kon zijn niet zijn, het was direct tanden bloot en aanvallen maar! Komt er dan nog eens bij dat zij een redelijk dominant karakter heeft, dus dat botste heel hevig bij de introductie in de kudde. Ik heb haar dan 3 maanden alleen laten staan naast de andere paarden (gezien ze dat zo gewend was, maakte ze daar niet veel van) en dan ook rustig aan geïntroduceerd. Daar heeft ze vaak een serieus pak rammel gehad, vooral van het hengstje in de kudde. Maar ze heeft wel sociale vaardigheden geleerd.

Eerst was ik bang dat ze het nooit zou leren, gezien ze 2 cruciale jaren gemist heeft, en toen was ik bang dat ze de confrontatie niet zou overleven (heb vaak isobetadine of andere gebruikt in die periode hoor). Maar ondertussen heb ik een beleefde merrie die alfamerrie is geworden, en de harmonie in haar kudde goed weet te bewaren.

Ik vrees dat er in dit geval geen andere weg is dan de harde weg...