Eddy , eerst geef je aan dat de controle vraag vroeg of laat altijd zal komen , en daarna geef je aan dat wij mensen slimmer moeten zijn , en die controle vraag dmv consequent en duidelijk zijn moeten voorkomen...maar die controle vraag komt onherroepelijk?!
En dan ga jij je ook gedragen als een paard? of snap ik je nu niet?
Kun je aangeven wat je dan doet? Stel , dit paard met dit verleden komt bij jouw in training , en een van de eerste dingen die hij doet , is die controlevraag stellen. Zorg je voor een eigen veilige persoonlijke ruimte , en laat je hem daarbuiten gewoon uitrazen [ bv dmv een draaiend touw of zo...] Of probeer je dit echt af te breken door in het paard zijn ruimte te komen , en bepaalde dingen van hem te eisen , zo nodig kwaadschiks?En daarbij toch een risico te lopen om zelf gewond te geraken?

En Piet , wil jij eens beschrijven wat je zou doen als dit paard nu bij jouw in training komt? [ ik denk dat ik het al wel weet , maar ben toch nieuwsgierig ]

Gr Esther

Ach Eddy, je laatste alinea....Weet je wat het is? Een olifant heeft toch de grootste. Ik ga daar niet verder op in.
Wat ik schrijf is een totaal andere benadering van het probleem en mogelijk het begin van de oplossing voor iemand die op dit moment moeite heeft met haar paard. That's it.

Ik zie hier het verschil tussen niet hoeven corrigeren, alleen maar in het positieve blijven en Echt Wel Optreden:

Alegría, mijn eenjarige bliksemschicht wordt helemaal druk en onzeker van corrigeren en 'néé'. Zij was een door-je-heen-loper, kompleet met hoofdschudden, wegspringen, omdraaien, terwijl zij precies dezelfde opvoeding heeft als onze andere veulens. Zij is nou eenmaal van een ander kaliber, dochter van Spaanse Ilias en Arab BD

Isko, even oud als zij, gaat als vanzelf helemaal met ons mee maar Gría tegen alles in dus dat werkte niet. Corrigeren heeft geen zin bij haar, het maakt haar druk & onwillig.
Dus zijn wij een tijd geleden met haar begonnen met alles-op-de-clicker-manier en zij pakte dat ongelooflijk snel op. Al tijdens de eerste sessie kwam de rust in haar zodat ze kon blijven denken en niet steeds in die emotie ging. Dus dat loopt prima. Jack heeft haar gisteren bekapt terwijl ze los stond (oké, ik moest wel staartkriebelen). Door de drukte hier hadden we wekenlang niet geoefend maar ze kon alle oefeningen nog. Stond ze daar steeds met haar hoofd 'láág'. ('zo goed, baasje?')
Dat kun je makkelijk negeren. 'Ik vroeg niets dus ik beloon je nu ook niet'. Is ze druk dan geef ik haar een opdracht en vergeet ze waarom ze ook alweer druk moest doen. Ik heb haar geleerd iets aan te raken, 'touch', dus nieuwe dingen raken we aan en dat haalt alle spanning uit haar want ze is dan heel erg met het aanraken bezig en vergeet bang te zijn.

Toevallig dat ik met Spirit ook veel geclickerd heb, met name met voetjes geven want daarin was hij aanvankelijk redelijk rampzalig maar het verschil bij hem is dat ik hem wel corrigeer, absoluut! Met name in zijn hengst-zijn, want voor de rest is hij een doetje. Todat je langs een merrie moet dus, dan is er niks te belonen en het negatieve negeren, dat moet ik optreden met hoofdletters. Met alleen het positieve belonen en het negatieve negeren red je het dus niet bij hem.
Ik móét aan dat halstertouw gaan en hem 10 meter naar achteren kloppen als ik langs de merries moet. Constant die aandacht op je fixeren en hem in beweging houden. Hij ontploft ook ineens en dat kun je niet negeren want in zijn druk-zijn probeert-ie je tijdens het neerkomen na het steigeren gewoon opzij te rammen om naar dat hek (=merries) te komen.
Dat is met alleen het positieve belonen inderdaad niet op te lossen want je kunt daar niet gaan staan wachten totdat hij geland is en keurig netjes naast je stil staat, dan lig jij al op de grond of je plakt tegen het hek (bij wijze van spreken). Ik mag daar met een hele emmer müsli, wortelen, snoepjes ofwatdanook staan op dat moment maar dat is dan heel even onvoldoende motivator (en dat voor een paard met toch wat voernijd)

Groet, Pien

van lennep schreef op maandag 13 juli 2009, 12:38:


Ja je vraagt naar de bekende weg, letterlijk en figuurlijk
In het algemeen gesproken:
Een paard komt niet bij mij in training, die blijft thuis, omdat er geen beter trainer is dan degene die daar dag in dag uit mee omgaat.
Een éigenaar zou in training kunnen komen om eerst de rugzak met heel ander gereedschap te vullen, om daarna vanaf dag 1 te leren waar en wanneer dat gereedschap te gebuiken is en zo langzaam maar zeker door de veranderende houding van het paard de problemen op te lossen.
Voor beiden een lange weg, of het nu om een vrouwtjes of mannetjespaard gaat. Je weet nl. wel wanneer je begonnen bent , maar nooit wanneer je 'klaar' bent...en ik denk dat je nooit klaar bent.

Spirithorses schreef op maandag 13 juli 2009, 13:20:


Pien toch!
Ik héb het ook niet over negeren, ik heb het over ánder gedrag vragen.
Hoe dat ander gedrag eruit moet zien is aan de paardvaardigheid van de trainer. In dit geval is dat zoals jij het beschrijft.
Maar als hij daarna een keer- of nog slechts een áánzet van een keer- goed gedrag laat zien, vergeet je dan niet om hem de hemel in te prijzen? Of hoe je dan ook beloont?

Helms Cindy schreef op vrijdag 10 juli 2009, 15:16:


Ben er zeker van dat Jasmijn je hiermee zou kunnen helpen, maar die is hier nimmer zo welkom op't forum

Piet schreef :

Wat dacht je, dan is hij de liefste, de slimste, de beste, de leukste en de mooiste van de hééééle wereld.... Yes!

Groetjes, Pien

Piet schreef op maandag 13 juli 2009, 11:37:


hihi ... heb hier nog een shetlandexemplaar ... die gaat liggen als de zin over is (zeker niet omdat hij bang is )
Ivm Invierno ... op die moment geen enkel teken van angst voor mij itt. Je had het eigenlijk moeten zien. Hij nam over in de zin: ging wat aan de grond snuffelen, eerst 3-4x rollen en bleef dan liggen. Oversprongsgedrag? Leek misschien idd wel op een haan die er genoeg van had, en die maar even op de grond loos ging pikken.
Maar van zodra hij recht kwam, deed hij het even weer opnieuw zonder aanleiding.
T'is niet dat ik hem zo zwaar afstrafte, het was vooral zwieren met de touw in zijn richting om hem uit mijn veilige zone te kunnen houden. Maar zeker niet klets,klets,klets
Ik begrijp jouw uitleg volkomen. En ik hou ook niet van macho gedrag (niet van mezelf en nog minder van mijn paarden). Met vechten geraak je nergens, maar ik weet nu wel dat ik iets minder nonchalant zal zijn en ogen in mijn rug zal hebben. Ik ga vanaf nu proberen elke dag met hem te werken op die manier. Ik hou je op de hoogte!

Helms Cindy schreef op maandag 13 juli 2009, 15:57:


Doet me aan iets anders denken:
Ik heb me toch eens zoiets mafs gezien bij Spirit vorige zomer. Die werd op de weide ineens heel erg onrustig, ging heel snel rond draaien, springen en plots gooide hij zich op de grond en bleef toen heel stil op zijn zij liggen. Ik schrok en riep hem op maar Jack had gezien dat er een horzel was en door erop te gaan liggen wilde Spirit hem verpletteren leek het wel. Echt helemaal plat om dat beest van zich af te krijgen

Groetjes, Pien