Marije Huijsmans schreef op vrijdag 3 juli 2009, 8:39:


Probeer het is zo te zien : Hij heeft een schitterend leven gehad , geen lijdensweg naar de dood en is tot gemiddelde leeftijd zéér gezond gebleven met veel wederzijds vertrouwen .Mocht ik een dood voor mezelf kunnen kiezen ,het zou toch zo eentje zijn hoor

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 3 juli 2009, 12:19:


Verstandelijk weet ik dat ook en voor hem zou ik ook niets liever gewild hebben. Tis altijd een stoer paardje geweest en als hij met zijn gezondheid zou zijn gaan sukkelen, zou dat zijn positie binnen de groep hebben aangetast en dat zou voor hem vreselijk zijn geweest. Maar gevoelsmatig zit ik gewoon vast...

Marije Huijsmans schreef op vrijdag 3 juli 2009, 14:33:


Marije, laat je gevoelens maar de vrije loop. Ik wil hier vanalles schrijven maar vind dit héél moeilijk. Ik heb van Apache zijn staart een dikke vlecht gemaakt en die ligt nog altijd naast mijn bed. Vorig jaar rook die nog zo vreselijk goed naar mijn ventje en elke keer brak mijn hart... maar ik wil hem ook niet loslaten... ik wil me hem herinneren zoals hij was... Nu is de geur weg, alleen haar en stof en 't leven gaat verder...

En 't wordt minder bitter, vroeger dacht ik elke dag aan hem en nu gaan er dagen voorbij dat ik niet meer aan hem denk...

Marianne

marianne laenen schreef op vrijdag 3 juli 2009, 22:00:


Dank je voor je lieve woorden marianne, tis zo hard. Ik heb een stukje van de manen van hem genomen en dat is idd fijn. Tis zo moeilijk te accepteren dat hij er niet meer is, ik vind gewoon geen woorden....