Ilma Meijer schreef op donderdag 2 juli 2009, 13:16:


Dan zijn ze in ieder geval interessant

Herman schreef op donderdag 2 juli 2009, 13:30:


Als ze morgen maar aan haar zadel denkt!

Piet schreef op donderdag 2 juli 2009, 13:53:


Trouwens waar is dat terras met dat lekker bier? Afijn, Jan zal et wel weten zeker.

e m kraak schreef op donderdag 2 juli 2009, 14:22:


Welke bedoel je, die van die veiling?

In een land als Nederland of Belgie lopen we nu eenmaal over van de compromissen. Kijk naar de boeren die 's- zomers graag hun overstukjes en bij genoeg aanbod zelfs hun weiden, beschikbaar stellen, maar moord en brand schreeuwen als er in de winter een stukje zwart getrapt wordt.
(Nu trap ik een beetje bewust op het hart van Peter)
Al helemáál als je zou voorstellen om een paar paardvriendelijke hectares in te richten, de dommerikken.
Niet alleen dat maar ook het rijden op zich. Ook dat gebeurt meestal over een zachte ondergrond
Onder mijn lesklanten heb ik een hele lieve instructrice, (die mijn kleinzoon rijles geeft, dus die moet lief zijn). Ik was gisteravond wat vroeg en zie haar op de fiets voor me uitrijden terwijl er 2 lessers in draf door de berm!! ipv over het mooie grove asfalt rijden.
Nu kan ik dat in dit geval gemakkelijk verhelpen door er op te wijzen, maar een groot deel van de mensen die wel zelfbekappen blijft in die gewoonte van toen er nog ijzers onder zaten (!) hangen.
Wat ik maar wil zeggen is dat je wel naar oorzaken kunt kijken en moet streven naar verbetering, maar dat we moeten roeien met de riemen die we hebben. Er is gewoon nog veel te veel werk.

Natuurlijk bekappen kan nooit een vak zijn.
Natuurlijk bekappen is het nabootsen van slijtage die je paard zou hebben als hij altijd over harde onregelmatige ondergrond zou lopen, dus eigenlijk dagelijks, omdat je daar geweldige hoeven van krijgt.
Natuurlijk bekappen zou wel een vak kunnen zijn als elk paard eens per 2 maanden over een natuurlijke slijpmachine zou lopen en er tussendoor geen slijtage was.

van lennep schreef op vrijdag 3 juli 2009, 0:14:


Kan dit niet meer dan onderschrijven en nog opmerken dat er meerdere manieren van belonen zijn en één dingetje over straf:
Zolang er geen geluid van de markering is, is er geen beloning.
Dus kan er nooit sprake zijn van straf, omdat je samen afgesproken hebt dat er pas een klik of een mondelinge markering volgt als het paard iets doet wat jij wilt zien. Zolang het niet goed is, geen markering, geen beloning. Paard gaat zich dus afvragen:"wat deed ik de laatste keer toen ik die klik hoorde" en leert zo zichzelf.
Ik weet niet waar je woont in Belgie,maar je zou contact opkunnen nemen met Inge Teblick (even op de naam googlen)

Lettfeti schreef op vrijdag 3 juli 2009, 8:24:


Ik ben in een stadium beland dat ik er zo ontzettend moe van wordt, dat uit onkunde en vooroordelen " mijnpaardwordtopdringerigvaneensnoepje" voorbij gegaan wordt aan hét antwoord op je laatste vraag.
Bij ÉLKE andere methode van leren wordt er jaren over gedaan om die enigszins onder de knie te krijgen. Clickertraining kun je prima in een paar lessen.
Ik heb je een naam genoemd in Belgie, verdiep je er eens in ipv een onbenullig antwoord te geven en dezelfde vraag te blijven stellen.
Met de juiste oefeningen voor jezelf heb je mórgen een totaal ander paard.