E. Buys schreef
> Wat doe je dan in zo'n situatie om het paard te vertellen dat je
> het
> niet accepteert? doe je dan iets met je eigen lichaamstaal of
> duw
> je hem weg of zoiets?
Hangt af van de situatie waarin het paard en ik verkeren.
Ten eerste wil ik dat mijn paarden dusdanig opgevoed zijn dat ik bijvoorbeeld niet omver gelopen word of dat er ongevraagd een kont naar mij wordt toegekeerd....
Ja, dat heeft, zeer ouderwetsig, met respect en dus veiligheid te maken : het zijn
zijn 600 kilo tegen de mijne 70....
Dat opvoeden doe ik voordat er een, laten we zeggen, "crisissituatie" ontstaat, dat is in mijn ogen een elementaire omgangsvorm, waarover geen discussie tussen paard en mij mogelijk is !
Net zo min als ik de paarden niet toesta om tijdens werk te gaan grazen, dat hoort ook in dat rijtje thuis. Het is mijn ervaring dat paarden heel goed in staat zijn het onderscheid tussen werken en vrije tijd , en tussen mij en hun groep kunnen maken.
Ook hier spreek ik, misschien geheel tegen principes van anderen in, over
mijn leiderschap dat nooit ter discussie mag staan.
Ik wil 'veilig' met 5 voeremmers tussen mijn paarden kunnen rondlopen, en ook met een volle kruiwagen hooi, zonder dat er één het in de kop krijgt om alvast zijn kop in de emmer of kruiwagen te steken !
Ten tweede ben ik van mening dat je een paard niet kunt gaan staan opvoeden tijdens een crisissituatie. Op dat moment reeds dient duidelijk te zijn wie het voor het zeggen heeft. En dat ben ik in dit geval.
Waar je, zoals in het eerste geval, bezig bent met "opvoeden", ga je uiteraard zachtzinniger te werk, no matter welke methode je kiest.
Ik werk echter dus wel met druk, of ik blok met mijn ellebogen, zwiep met het touw of geef een ruk aan het halster als ze toch overal doorheen denken te gaan en willen grazen. Paar keer een goede back-up laten maken werkt echt hoor, en consequent zijn, ja, met druk in dit geval.
Ben je echter toch aanbeland in een crisissituatie, bijvoorbeeld wanneer je daar tussen die club in zou staan met je voeremmertjes (nou zou ik dat nooit zomaar doen als de rollen niet uitgespeeld zijn....) en er maakt er een amok dan zou ik de confrontatie aangaan.
Ik heb de paarden zo opgevoed dat ik ze onder alle omstandigheden kan "wegzenden" en dat doe ik dan ook en ja, dat kan wel eens op een iets minder vriendelijke manier zijn ja.
En ik heb inmiddels van mijn paarden geleerd vliegensvlug achteruit te trappen en ze vaak nog te raken ook.
Daarbij heb ik puntige ellebogen die nogal zwieperig kunnen zijn, tja, daar kan een paard dan wel eens tegenaan lopen.
Bah , wat ben ik toch gemeen he, maar ik ga uit van het principe : "Meet resistance with resistance"......daar doe ik niet moeilijk over.
Voordat ik nu het hele forum over mij heen krijg : Ik doe precies dat wat mijn paarden ook doen. Alleen kan ik niet bijten......en zou ik nooit een zweep gebruiken. (Hoeveel van jullie durven de wei niet in te gaan zonder zweepje, om een paard van zich af te houden?) Nou, dat heb ik niet nodig.
600 kilo op zo'n moment wegduwen helpt echt niet, tenzij ze
wijken voor druk 
. En meestal doen ze dat niet in zo'n situatie.
Het gaat om de basis. Daarmee kun je voorkomen dat je in een zulke situatie belandt.
Overigens : Ik respecteer hun rangorde. Bij mij is het zo dat de leider het eerst haar voer krijgt en vervolgens de rest in volgorde van onderlinge belangrijkheid. Zo heb ik nooit problemen. En ik ga niet staan frunnikken terwijl ze eten. Eten is eten, heel basaal.
Cherokee wil nog wel eens op de anderen jagen (zij is de baas in de groep) , maar echt waar "één woord van J a c k of mij, en plop : Oortjes naar voren.......". Groet, Pien
Warboel
