De 'paardentaal' is een taal die noch geschreven noch gesproken wordt.Wellicht daarom is ze zo moeilijk aan te leren voor de meesten van ons; mensen.
Dé belangrijkste kwaliteit die ik zoek in iemand om mijn paarden te begeleiden of zadelmak te maken, is dat hij(of zij)die taal kent, meer nog...hij/zij moet ervan doordrongen zijn.Of hij nu gestudeerd heeft in Amerika of achter mijnen hoek, interesseert mij geen lap.Of hij zijn verhaal kan neerpennen in foutloos proza of voor mijn part in poezie; interesseert mij ook geen ballen.
Wat mij wél interesseert, is wat ik van hem kan leren.En dàt lees ik in de gedragingen van mijn paarden als ik Eddy met hen bezig zie; hoe zij reageren op wat hij doet, zonder woorden.En als groentje moet je kijken en stelen met je ogen en hopen dat je ooit even goed wordt(in mijn geval gaat dat nog wel wat duren haha=zelfspot = altijd gezond mensen!!!).
Bij al diegenen die zoveel commentaar hebben op zijn persoon(bijna hatelijk met momenten?)vraag ik mij af waarom ze eigenlijk komen.
Om te leren ....of om zich te meten met iemand die wel degelijk het talent én de kennis heeft om deze dieren op de juiste manier te benaderen.Iets wat we allemaal zoooooooooo graag willen (en een beetje jaloers op zijn als we heel eventjes eerlijk zijn ?)!
En dan niet tegen je verlies kunnen ???
Misschien komt hij af en toe wat hevig over in zijn uitspraken maar dat is ook nét zijn sterkte.Ik schrijf dat toe aan zijn ontwapenend enthousiasme voor datgene waar hij mee bezig is.Iemand die je iets tracht bij te brengen, moet begeesteren,toch geen karakterloze grijze bloemzak zijn ?
Filter eruit wat voor jou werkt en haalbaar is!Als hij ziet dat het werkt voor je paard, dan is het ook ok voor hem;Daar ben ik van overtuigd!
Trouwens, zijn enthousiasme, heel af en toe word ik daar ook moedeloos
van hoor.Het lijkt net of alles vanzelf gaat bij hem en ik maar sukkelen....moe word ik ervan!!!Maar als ik hem bezig zie en ik zie mijn paardjes, geeft het me weer hoop.Ik word er vrolijk van, niet pisnijdig .Alles is te leren...en als hij af en toe aan mijn oren trekt;mij niet gelaten....als de resultaten er maar zijn....en die zijn er !
Verder wil ik erop wijzen dat ik deze site vooral bezoek om mij te informeren over paarden,weidebeheer, wormbestrijding ed meer .....niet over mensen.
Rest my case.

Misschien een domme vraag voor kenners maar ziehier mijn probleem....
Ik zit in een tweestrijd over wat het beste zal zijn voor mijn hengst.Het zit zo:Wij kochten twee hengstenveulens toen ze zes maand oud waren.Mijn man vindt sowieso dat ze ruin moesten worden.Ik ook...toen!Het paardje van mijn man is gecastreerd toen hij 1,5 was.Dit paardje is het lastigste in de omgang en ik had gedacht dat dat beter zou gaan na de castratie maar eigenlijk is dat niet zo.Mijn 'hengst' is veel aanhankelijker en ik voel een hechte band met dit dier.Allez ja, ik zie hem heel graag en dan is dat castreren iets wat moeilijk ligt.Maar,ik wil dat mijn dier gelukkig is en dan vraag ik mij af...wat gebeurt er als hij nooit eens de kans zal krijgen om te kunnen dekken...want dit is geen bom van een hengst, met luxe papieren ed.Wie zal hem willen om zijn merrie te dekken(hij heeft wel een gouden karakter ?En nog een merrie bijkopen om dan veulens te hebben, dat kan ik mij financieel niet veroorloven...En wat als er in de weide naast ons een merrie zou gezet worden(of een andere hengst)?Zal hij er dan niet gefrustreerder uitkomen dan dat ik hem gewoon wel laat castreren.Ik krijg veel tegenkanting over zijn hengst zijn.Mijn man heeft veel vrienden in de reguliere paarden sport en die verklaren mij allemaal zot, ze zeggen dat ik mezelf voorbereid op een hoop miserie.Wie zijn gat verbrandt, moet maar op de blaren zitten.Dus ik ben wel wat bang voor de toekomst...ik ben ook geen krak in de omgang met paarden...heb veel begeleiding nodig want heb dikwijls schrik, ben ik dan wel een persoon om met een hengst om te gaan?...maar deze hengst...i..hij is niet dominant of agressief, hij is ondertussen toch ook 3 jaar, dan moest ik het toch al geweten hebben, denk ik dan...of kan zijn gedrag nog veel veranderen...?Ik heb de castratie tot hiertoe altijd tegengehouden, omdat ik er zelf nu eigenlijk het nut niet van inzie.De ene is gecastreerd maar ik vind hem nog steeds niet erg aangenaam in de omgang.De hengst is altijd al een vriendelijk dier geweest.Dus...Maar als hij ouder wordt,en het zou toch nodig moeten zijn, wordt dit dan geen gevaarlijke operatie?Ik wil ook niet eindigen met een geflipt, gefrustreerd dier want dat kan toch ook niet de bedoeling zijn!?
Ik doe er alles aan om ze zo natuurlijk mogelijk op te voeden en te trainen, wandelen, verkeersmak en zadelmak ( laten) maken, geen hoefijzers, bitloos etc
Ondertussen word ik gek van dat gepieker en de klok tikt... (zeggen sommigen...)...

oei, als ik zo de reakties onder het onderwerp vasectomie lees, ziet het er niet goed uit voor de balletjes van mijnen Sam...

Ja, inderdaad Cindy, jij kent hem hé!Jij hebt , dacht ik,ook een hengst thuis hé, dacht ik.Maar als ik dat zo allemaal lees ,die wedervaren met hengsten, dan denk ik echt zo'n hele brave hengst te hebben.Zijn balletjes zijn ook lang heel klein gebleven, misschien heeft dat er iets mee te maken.Ik vind het echt een moeilijke beslissing...Hij wordt ook nog niet bereden hé.Vind hem daarvoor nog te frele...wil nog wachten daarmee...heeft wel al zadel opgehad, geen probleem...

Vertel dat aan mijn man...hij kocht de veulens...ik ben ook de mening toegedaan dat een beginneling moet leren van zijn paard en niet andersom.Mijn man ziet het niet zo.Hij zegt; nu weten we tenminste wat deze paarden hebben meegemaakt...ze zitten goed in hun hoofd en zo komen we niet voor verrassingen te staan;daar valt ook iets voor te zeggen misschien he maar ondertussen is het wel al 2,5 jaar zo dat ik heel hard mijn best doe om ze goed op te voeden.Ze zijn er.Ik had geen keuze.Heb al dikwijls voorgesteld om er een brave welopgevoede ruin bij te zetten...
oh en mijn pseudoniem ????Vraagt dat maar eens aan den Eddy ( het is zijn uitvinding haha)

'Anyone who does not know how to start a horse cannot know how to finish one'...Ewel, dat is nu een waarheid als een...euh.;;paard!!!!

Bedankt Danielle, ik ben blij met de meningen en raad van iedereen die gereageerd heeft.Ik denk dat ik nu wel een beslissing kan maken die goed zit in mijn hoofd en in mijn hart.

ge moogt op mijn tenen trappen hoor, als mijn paarden er beter van worden, zal mij dat worst wezen(zoals ze da in Belgie zeggen).
Wat bedoel je met sociaal slechte omstandigheden?
Zij hebben 24/24 weidegang, er wordt mee gewandeld in bos op straat ed, ze staan bijeen, (niet altijd)....naast hun weide staan er nog twee ruinen op de wei...ze zijn gewoon aan honden, er slaapt een kat bij hen in de winter(haha)...natuurlijk kan je dat geen kudde noemen....is het dat wat je bedoeld met sociaal slechte omstandigheden? Ik wilde er deze zomer een oudere ruin bijzetten gedurende een tweetal maanden, maar spijtig genoeg is het dier intussen overleden...

Dat was ik dus ook al een tijdje aan het denken maar (alweer) mijnen man vindt dat geen goed idee.Hij zegt dat er ongelukken van komen.Nu is het zo dat vorige zomer, Sam uitgebroken was en in de weide naast ons terecht gekomen was, met de twee ruinen.Daar heeft hij klop gekregen.Op zijn borst was er ook een heel stuk vlees uitgebeten en hij had verschillende beten ook op zijn benen.Hij deed niks terug en stond daar maar totaal verslagen te staan(ja, nu hoor ik het je al zeggen, nen echte komkommer).Ik ben hem daar rap gaan weghalen want hij had in frut vaneen gelegen.En dus zei Leo: ziede nu wel wat er gebeurd als ge d'er ene moest bijzetten.Maar, mss dacht ik, zo'n (oud) sociaal dier erbij....dat gaat toch beter verlopen niet?of kan je dat altijd voorhebben dat er wat gebeten en gestamt wordt?Nu dat is natuurlijk wat paarden wel doen, dat weet ik wel, maar als de vleesklodden eraf hangen...?

inderdaad Karen, dat vraag ik mij ook af...

Karen, ja ,ik denk ook wel dat wat Frans zegt steek houdt.Natuurlijk, wat moet ik bijhebben om mijnen Sam af te leiden als het ooit zover zou komen.....ik ga hem nog wat moeten bestuderen, nen tennisbal, dat gaat niet lukken haha

'voorzienbare echte paardenproblemen waar mijn paard dan feitelijk niks aan kan doen'......Wel 'E.M.Kraak, dat is waar ik dan van wakker lig....er niet genoeg van weten en dan van mij afhankelijke dieren totaal verprutst zien eindigen...dat is een nachtmerrie en meer dan ik op mijn geweten wil.Daarom tracht ik mij zoveel mogelijk te informeren.Ik probeer al heel mijn leven het wezen' paard ' te doorgronden.Voor mij.....heel moeilijk.....Ik heb een hele tijd les gehad van Eddy, hij legde de basis voor alles , vooral in mijn hoofd.En ik werk verder zolas hij het gezegd heeft( ik weet dat hij tegen castratie is)Mijn nieuwe begeleider werkt volledig in dezelfde richting, ook hij is tegen de castratie, ik mag er geen ' weidejanet' van maken, zoals hij het zegt .Ge verstaat dat ik tussen twee vuren zit....maar als puntje bij paaltje komt, moet ik er staan naast mijn hengst.Ik zal het zijn, net zoals nu, die alle dagen met hem omgaat, hem verzorgt, hem gaat berijden.....dilemma dilemma, typisch vrouwelijk zeker

Dus Kraak, als ik het goed begrijp zou mijnen Sam wel eens dé STUD van het milennium kunnen worden haha!!!Ik heb het altijd al geweten hé!!!Neen, serieus, alle gekheid op een stokje, meen je dat van die sexbal??Ik heb daar nog nooit van gehoord.....

Zeg onder ons gezegd en gezwegen, ik heb toch ook zo mijn twijfels....hengsten die voor blauwe sexballen gaan en honden voor gele tennisballen????Hm, ik weet niet....maar mijnen hond (reu en wordt dit jaar in septempber 21jaar als het God belieft) en mijnen hengst....op zo'n blauwe bal, allez,....,ik zie het niet gebeuren....En als het zou gebeuren.....dan EUH...maak ik me zorgen...?

Zo is het Karen....je kan niet altijd overal alles hebben wat en hoe we het zouden willen maar we kunnen wel streven naar een ideaal , dat doen we met zen allen, denk ik ! En dit naar eigen kunnen en bagage maar nooit ten koste van onze dieren, als het effe kan.

Gr,
Nicole