van lennep schreef op dinsdag 28 april 2009, 12:56:
> Marije Huijsmans schreef op dinsdag 28 april 2009, 12:30:
>
>> Piet schreef op dinsdag 28 april 2009, 10:57:
>>
>> Marije
>
> Gr Esther
Pssst.... ik stapte eergisteren op Catcher. Het waaide stevig dus zijn ze dan wat drukker als normaal. Juultje erbij, (die notabene het zadel verkeerd om had gelegd!!!) die ik ook in de gaten moest houden... want zó ervaren is ze nu eenmaal nog niet.
Natuurlijk voel ik dan een beetje spanning.... en denk echt wél: ow shit... hoop niet dat er gekke dingen gebeuren. Dat is spanning die uit mijzelf komt.
Kan ik me druk ommaken..... maar ik doe als volgt: neutrale houding, zelfverzekerd: dit gaat helemaal lukken - leuk he??
En ik ga nog zitten neuriën ook onderweg.
Dus ging het natuurlijk goed. Soms moet je gewoon iets meer op je dieren vertrouwen, ook al voel je het zelf misschien niet zo.
Wat ik me afvraag bij jou verhaal.... je schrijft dat je nog steeds niet kilometers kunt wandelen met die paarden. Is het niet zo dat je een negatief zelfbeeld hebt en dat uitstraalt naar je dieren?
Ow, en troost je... Chaser draait al 10 jaar z'n kont naar me toe en smeert 'm.
) Ik heb me er vroeger wel druk over gemaakt, en soms wel balen ook.
Dit is kennelijk iets uit z'n verleden en het ligt gewoon niet aan mij.
Hij is nu eenmaal zo, en dat moet ik accepteren.
Je hebt snel de neiging om een schuldvraag maar bij jezelf te leggen, maar IS dat ook wel zo?
En soms moet je idd. wat meer de nadruk leggen op: en nu gaan we dít doen.... en niets anders!
Ik denk altijd maar: ze hebben 23 uur per dag de tijd om hun eigen ding te doen, en als jij daar bent... mogen ze best iets voor jou doen als dat gevraagd wordt.
Groetjes,
Wil.
Warboel
