Peter Donck schreef op maandag 6 april 2009, 23:46:


Goh.... Uhhhh jaaaaa.... ik heb hoefnagels zeer vaak van dichtbij gezien en weet dus echt wel hoe ze eruit zien. Natuurlijk zijn ze mooi teruggeplooid alvorens ze eraf werden gehaald.
Als mijn smid te werk ging zoals jij omschrijft (vooroordeel?) kwam hij niet aan mijn paarden.

En wat is dat voor een idiote opmerking dat ik de ijzers er maar weer op moet leggen? Waarom denk je dat ik ze eraf heb gehaald?
Geen van mijn paarden loopt op ijzers. Ik moet geen ijzers onder de hoeven van mijn paarden.
(ook dat had je geweten als je de moeite had genomen om het goed te lezen)

Erg jammer dat jij, terwijl andere behulpzame forumleden met zinnige opmerkingen en goede tips komen, op deze kl** manier reageert, terwijl je niet eens schijnt te weten hoe de situatie verder is.-

Piet schreef op dinsdag 7 april 2009, 9:32:


hahaha... ok.
Dat kan natuurlijk ook.
Ze is overigens wel degelijk bekapt om op blote voeten te lopen. Misschien ook misleidend dat ik het over hoefsmid heb. Hij is dan wel hoefsmid, maar geen echte fan van ijzers. Beetje dubbel in dat beroep, maar hij ziet ook liever blote voeten. Hij is dan ook eigenlijk meer bekapper tegenwoordig en hij doet dat prima (ik heb een shet met wat kromme pootjes die de hoefjes scheef afslijt. Hij zet hem altijd weer opnieuw keurig recht op zijn blote voetjes.. paardje heeft nergens meer last van en is een echt racemonster)
Dat hij daarnaast zorgvuldig is en erg prettig met de paarden omgaat, vind ik ook erg belangrijk.
De buurman die het kwam controleren heeft al dertig jaar of zo een haflingerfokkerij. Hij was voorheen ook hoefsmid, maar ook hij heeft geen paard op ijzers staan (ook niet de rijpony's van de kids) Hij heeft dus ook veel blotevoeten ervaring.

Zelf had ik mijn eerste pony toen ik 12 was (inmiddels alweer 36 jaar geleden, vrees ik) Daarna altijd paarden gehad, stuk voor stuk op blote voeten....
'Ik had echter geen ervaring (misschien wel daardoor) met mogelijke zoolproblemen...
En wat doe je dan? Tja... je vraagt op een blotevoetenforum advies.
((Als ik ijzerfan was geweest, had ik dat advies wel ergens anders gevraagd)

Zo.... na mijn vorige vraag gooi ik er nog maar een nieuw probleem tegenaan...
(paard loopt overigens niet meer kreupel en doet het prima op blote voeten)

Zoals een aantal misschien nog weten heb ik, inmiddels 4 1/2 week geleden een draversmerrie gekocht van 17 jaar. Het was een erg introvert triest typje, dat daar op een postzegeltje land stond (snachts binnen), gescheiden met draadje van ander paard, twee dekens op, ijzers onder. Ze leek wel autistisch. Kontakt was bijna niet mogelijk
Nu loopt ze gezellig in de kleine kudde, uiteraard afgewend van dekens en ijzers en is het een compleet ander paard. Ze ziet er ontspannen en gezond uit. En ze komt naar je toe in de wei en zoekt contact.

Ze heeft een verleden, waarvan ik slechts een paar dingen weet: de eerste twee jaar drafbaan -begon goed, maar er gebeurde blijkbaar iets want een race werd afgebroken omdat ze dierenartszorg nodig had. Daarna nog ong 1 jaar geraces en niets meer gemaakt. Diverse menners hebben het nog verzocht (wil niet weten hoe) en ze is in die tijd nog een keer van eigenaar verwisseld. Daarna gebruikt voor de fok en daarna 9 keer van eigenaar verwisseld tot nu. (waarvan minstens 2 haar niet moesten)
Ze stond te koop als beginnerspaard. Wat ik zag was een paard wat het bit verschrikkelijk vond. Mond open, tong eruit, protest, neus in de lucht... Ik vroeg ernaar bij de eigenaresse. Tja... bit vond ze idd niet leuk, maar ja... je kon toch moeilijk zonder bit rijden......
Juist ja,.
Overigens werd het verholpen door een extra riempje om de snuit te spannen. Mond dicht, protest gedoofd (weet de smileys nog niet te vinden, anders stond hier dus een hele boze)

Daarnaast zag ik dat het zadel erop werd gelegd en in een keer strak werd aangesingeld. Paard oren naar achteren, slaan met hoofd, maar gezien ze de eigenaar niet voor zijn hol schopte, werd er verder niets mee gedaan.
Mee naar de bak, nog een flinke ruk aan de singel en meteen erop.
Natuurlijk een klein bokje als protest. Niet meer.
(hoorde later dat ze een tijd met een kapot westernzadel werd gereden)

Lopen deed ze met veel de neus in de lucht en gespannen. Op mijn vraag om de teugels eens los te laten werd wat verbaasd gereageerd, maar ze deed het wel. Een beetje.

Zelf toch even met haar gelopen en onder de zadel gestapt, puur om te kijken wat er aan de hand was. Als ik de teugels helemaal met rust liet en zelf ontspande, slaakte ze letterlijk een zucht van verlichting en ontspande. maar owee als je de teugels ook maar een beetje aanraakte.

Ik kocht haar toch. Ik rij toch al zonder bit en had het gevoel dat we dit best samen konden oplossen.

We doen nu rustig aan en alleen grondwerk in stap. Leuke oefeningen, met weinig druk, die haar moeten leren een beetje eigen iniatief te nemen/meer zelfvertrouwen te kweken.
Nadat ze aanvankelijk steeds een gevecht leek te verwachten, ging ze het leuk vinden toen het niet gebeurde.
Maar nu is ze dus begonnen met headsheaken. En nog niet zo zuinig.
Zodra ze lol krijgt in een oefening, begint het briesen en slaan met hoofd. Eerst nog een beetje , maar al snel wordt het zo erg dat ze niet meer kijkt waar ze loopt en helemaal van streek raakt.
Ik doe grondwerk met touwhalster. Heb het nog geprobeerd met alleen een leadrope om haar hals, maar het maakt niets uit.
Als ik haar dan daarna in de wei zet, blijft ze nog een hele tijd ernstig briesen (krijgt zo een emmer snot over je heen), schudden, schrapen, onrustig op en neer lopen, rollen, enz enz. Later gaat het dan weer beter. Op de wei doet ze het slechts zeer zelden.

Ik kan wel wat oorzaken voor het syndroom vinden op het net, maar het is zo typisch dat ze het op de wei nauwelijks doet en dat het eigenlijk begint als ze er zin in krijgt (oortjes naar voren, meer energie)
Kan dat evengoed bij een lichamelijke oorzaak?
Kan het bit schade hebben aangebracht wat dit veroorzaakt?
Kan het psychisch zijn? (denkt mijn man... en ben zelf ook wel geneigd om hem daarin gelijk te geven)

Nog ideeën wat uit te proberen? Te doen? andere tips?

Vast bedankt....

clarissa ruijgrok schreef op donderdag 7 mei 2009, 11:10:


In die richting heb ik ook gedacht, maar ik wist dus niet of headsheaking idd psychische oorzaken kon hebben. Zal mij eens in cranio verdiepen.
Overigens rij ik nog niet op haar.
Niet zolang ik nog tegen dit soort problemen aan loop...eerst maar eens haar psyche op orde krijgen.
Idd een aardig projectje.. hihi.

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 7 mei 2009, 12:42:


Tja.. ik weet dat dravers vaak niet erg vriendelijk worden getraind (erg voorzichtig uitgedrukt) Ik heb hier een keer meegelezen op een fanatiek draversforum om meer achtergrondinfo te winnen en werd soms kotsmisselijk van bepaalde praktijken.
Wat dacht je van tong vastbinden en stevig neus dichtsnoeren bij een merrie die haar mond open deed en tong eruit stak (gaat dus over jonkies met wisselende tanden net in opleiding) en in een zure merrie veranderde waarbij haar ogen zwart werden als ze dat deden en dat werd op het forum grappig gevonden (ze noemden haar nu zwartoog) Of van iemand die vroeg welke kunstgrepen je nog meer kon uitoefenen om een paard met letsel toch races te laten lopen (ze had al veel uitgeprobeerd)
Of een paard wat door de verzekering was gemerkt als ongeschikt om te werken vanwege lich. problemen niet toch kon laten racen
Of hoe je bijgeluiden van stembanden met luchtwegverlamming tijdens de race kon laten verdwijnen
enz enz enz.

Maar goed... mijn paard redde het niet meer op de baan na doktersbehandeling na raceonderbreking (weet niet wat er is gebeurd maar ze heeft littekens op de voorbenen. Een val lijkt niet uitgesloten) en zoals alle paarden die niet meer bruikbaar zijn in de draf worden ze voor een prikkie verkocht(of weggegeven) om als recreatiepaard te voldoen, waarbij ze dan vervolgens van de een naar de ander worden doorgeschoven omdat ze vaak een verleden meedragen waar de gemiddelde recreant niets mee kan.

Tel de manier daarbij op waarop ze werd behandeld (weer dat dichtsnoeren van de mond ed) en dan kun je idd zeggen dat we nog wel heel wat op de weg tegen zullen komen.

Tot zover begrijp ik je reactie en kan ik mij erin vinden. Komt echter de vraag hoe je dit gedrag moet veranderen.
Straffen lijkt mij geen optie. Nog afgezien dat ik dat toch al niet zie zitten, denk ik dat ze dan weer direkt terugkruipt in haar schulp en haar autistische gedrag weer boven komt (aan de andere kant... dit kan ook autistisch gedrag zijn... heb ervaring met autistische kinderen) Bovendien verwacht ze steeds een gevecht en daar wil ik niet eens op ingaan. Daardoor is ze al veel vrolijker geworden.
Punt is echter dat het headshaeken dusdanige vorm aanneemt dat ze uiteindelijk alleen nog maar daardoor in beslag wordt genomen en overal tegenaanknalt (incl mij, waardoor ik zeer actief mijn eigen ruimte moet vrijhouden op zo'n moment) Het is dan net of ze een beetje doordraaid. En dat gedrag blijft dus als ze daarna weer ingaat, incl briesen, rollen, op en neer lopen etc. Pas na een kwartier/twintig minuten wordt het minder...
Vraag is natuurlijk hoe hiermee om te gaan.

Om te beginnen ga ik morgen iig proberen om oefeningen rondom de leidmerrie te doen (paard van mijn man, hij houdt haar dan bij zich) om te kijken of een veiligheidsissue meespeelt. Zaterdag overwegen we even een partnerruil. Dan neem ik het paard van mijn man om wat grondwerk mee te doen en hij mijn paard. Ook al om te zien hoe ze dan reageert. Bovendien zie je met twee man meer. Vrijdag kan mijn man kijken wat er precies gebeurt en zaterdag ik.

Maar meer suggesties over aanpak zijn meer dan welkom.

Ik neem aan dat ik een lich.probleem nog niet kan uitsluiten, maar het is typisch dat ze het op de wei nauwelijks doet. En als ze nog geen zin heeft om iets te doen, ook niet
Pas als ze enthousiast wordt. (Toch autistisch????)

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 7 mei 2009, 14:18:


Goed... klinkt niet onlogisch.
Wat de duivels in het zadel zijn, weet ik nog niet, want ik heb haar dus nog niet gereden (behalve heel even bij de verkoper)

Voor mij is beginnen met grondwerk een logisch iets om het paard te leren kennen en het paard de basis bij te brengen (wat nogal eens ontbreekt)
Tot nu toe is mij dat altijd erg goed bevallen.
Vandaar ook mijn keuze om eerst grondwerk te doen met dit paard.

Zoals ik al zei hadden we twee experimenten in de planning, om haar gedrag goed in kaart te krijgen (wanneer doet ze het? Kunnen we uitvissen waarom?) Oefening vragen op het moment dat ze met headsheaking begint kan natuurlijk ook op de grond (zijwaarts, schouder binnenw/buitenw, etc) maar ik ben ook best bereid om erop te stappen en het dan te doen.

Blijf ik mij echter afvragen... als dit het punt is, (dus toch bewust gedrag) waarom blijft ze het dan nog zo lang doen als ze na de oefeningen in de wei is gezet? Het lijkt wel of het dan nog heel even erger wordt (dan wordt het gecombineerd met rollen, neus door de grond halen, schuren, ernstig headshaken -niet kijken waar ze loopt- op en neer lopen en ander vreemd gedrag)?

Arabesk schreef op donderdag 7 mei 2009, 22:22:


Hmmmmm lijkt me toch niet helemaal normaal, gezien ze het dusdanig ernstig doet dat ze werkelijk niet meer ziet waar ze loopt en emmers snot uitproest. Ik heb het niet over ff de neus uitslaan, maar over echt ernstig slaan met het hoofd, aan een stuk door, als ze eenmaal op gang komt.

Af en toe slaan met het hoofd doet onze koudbloeddraver ook als haar iets niet zint. Maar dat is heel anders en ze heeft zichzelf verdraaid goed in de hand.
'Dit paard niet. Die wordt op een bepaald moment volledig in beslag genomen door dat wat zich in zijn hoofd afspeeld en hoort of ziet niets meer.

Toevallig heb ik via mail een van de vorige eigenarenaars gesproken omdat het paard nog overgeschreven moest worden en nog steeds op haar naam stond. (stuk of 3 eigenaars geleden) Amber was van dochterlief. Paard kon de galop nog niet, maar in het jaar dat die meid ermee reed, nam ze deel aan een boel springwedstrijden. Na dat jaar had ze er geen zin meer in en liet paard staan.
Hoefsmid meende dat er in de rug iets niet goed zat, maar verkoopster kwam kijken en ontkende dat, kocht haar terug, en verkocht haar door.
Betr dame dacht wel dat Amber een allergie had.

Aan een allergie heb ik ook gedacht, maar het lijkt onlogisch als ze in de wei geen last heeft.
Allergisch voor mensen wellicht????
Rugklachten kan. Ik vond haar stijf in de nek.
Maar dan? Over osteopaten verschilt nogal de mening en met de goede beweging kom je ook een eind. Twijfelpunt dus voor mij...
Dierenartsen zijn niet altijd even goed onderlegd mbt bewegingsstelsel. Die van mij zou trouwens zeggen: Vijf tot zes keer in de week rijden. Bewegen met die hap. (boerke van paardenkliniek, verder kundig en sympathiek. En nuchter.)

Gezien haar vastzittende bespierde onderhals en zeer zwakker bovenhals, kun je veilig aannemen dat ze nu niet echt goed is gereden.

Eddy... jammer dat je geen filmpje hebt met die merrie. Dat had ik erg graag gezien. Leerzaam. Jouw ideeën voor aanpak vind ik wel logisch eigenlijk. Omdat ik toch het idee heb dat het een patroon is wat onderbroken moet worden.

Piet... hoe ga jij met zoiets om?

Foto's en filmpjes????? Heel graag.....