Inge Teblick schreef op woensdag 18 maart 2009, 8:34:


Dan zijn we het eens als ik zeg dat alles wijkt voor de druk van het paard. Zelfs jij die het touw laat vieren.

Omdat de prioriteit voeten geven is.
Omdat ik haar wilde leren vastgebonden te staan en ze daarbij als eerste achteruit loopt en omdat ik wil dat ze met vaststaan geen problemen heeft als ze terug gaat naar de eigenaars, heb ik haar inderdaad eerst een stationary aangeleerd, al freeshapend, helemaal mee eens.


Ik heb nog een fotootje, dat zou ik nog wel kunnen plaatsen, waarbij ze het touw strak trekt. Haar reactie was 'geen'.
De paniek was weg. Vergeet niet dat ze in totaal misschien drie kwartier eerder als ze dat voelde aan het touw hing tot het halster brak.


Er zijn tig paarden die nooit iets anders dan wijken voor druk geleerd hebben en uit paniek hun trailer verbouwen of keihard tegen de druk van de ruiter ingaan.
Zoals Allegra nu achteraf het touw strak trok toen ik haar voet vroeg en ze wist dat het niet meer mee gaf, heeft ze zelf ( het principe kent ze natuurlijk allang), wijken voor druk toegepast. Op die plaats vast staan was niet meer eng.
Ik zou dit nog eens op een of twee andere plaatsen kunnen oefenen, zodat het gewoontedier het over neemt en is het onder normale omstandigheden een vastliggend feit. Daar waar het touw is, kan ik niet weg en hoef ik niet weg.
Wat er in dolle paniek zou gebeuren kan ik niet voorspellen, net zomin als jij, of wie dan ook, dat kunt omdat je het aanleert via de druk op het touw. Zeker niet als een paard zich al eens succesvol losgetrokken heeft.

muriel schreef op woensdag 18 maart 2009, 10:08:


Ja , daar heb je een punt, het zou nuttig zijn als daar gegevens over zouden zijn. 'kzal es zoeken.

Anja Seijn schreef op donderdag 19 maart 2009, 0:22:


Applaus!

Moniek schreef op donderdag 19 maart 2009, 0:57:


De getallen staan er gewoon om de mogelijke hoeveelheid fructaan aan te geven. Van nul naar misschien wel honderd.
10 is minder dan 20 en 40 is meer dan 20 en 40 is gevaarlijker dan bv.10.
Meer moet je er niet achter zoeken.

marjolijn schreef op donderdag 19 maart 2009, 11:17:


Juist,het is helemaal geen prioriteit. Zoals ik in mijn antwoord aan Inge schreef, kent ze wijken voor druk allang. Als ze het nog niet kon zijn er andere manieren om dat aan te leren dan via vaststaan aan iets. Maar ze reageert prima op druk.
Jezelf los willen trekken is gewoon heel wat anders.
Da's daar blijven staan en je niet los willen trekken Dus dat kun je aanleren. Of lijkt het nu wartaal?

marjolijn schreef op donderdag 19 maart 2009, 15:51:


Eigenlijk vind ik het nog veel meer 'meegaan', het volgen van druk.
Trek hem naar voren,paard volgt, duw em opzij, hij gaat, ook bij alleen lichaamsdruk, maar ach, what's in a name..
Vandaag naast andere dingen ook nog op voeten geven geoefend en gemerkt dat ze haar ene voorvoet makkelijker wil geven dan het andere, zal ongetwijfeld met haar scheefzijn te maken hebben. Maakt het dubbel lastig natuurlijk.
Ze werd even ongerust over 2 laag overscheurende straaljagers. Ging prima, de boel is heel gebleven en in een mum van tijd stond ze weer met een ontspannen touwtje.
Ik zie iedere keer beter wat een geweldig braaf beessie het eigenlijk is. Ze komt naar me toe gehold als ze me ziet, ze is ontzettend zacht met een beloning aannemen, je ziet haar genieten als je haar in de hals en rond de schoft krabt en ik vind haar onwaarschijnlijk slim. Hebben alle Andalusiers dat?
Een dubbele longeerlijn tegen haar kont en over haar rug was heel even oefenen, maar ging eigenlijk zonder problemen, Het 'wijken voor druk' had ze in geen tijd door, dus we hebben met haar voorop rondjes door de bak gewandeld, wat gestuurd, van hand veranderd. Daarna een kwartiertje samen gewandeld, hier en daar een hapje gras, zonder dat ze verder iets moest.
Het werken aan de lange teugel zal steeds lastiger voor haar worden, omdat ik, na overleg met Piet Bakker, haar zwakke kant extra wil gaan belasten om te zien of er verbetering in haar scheve heup, of in ieder geval de bespiering, zal komen.
Dan zal er best de nodige -therapeutische- druk gebruikt moeten worden, want prettig zal ze dat niet vinden natuurlijk.
Maar goed, heeel langzaam meer buiging vragen en scherp volgen of het werkt. Als ik binnen een paar weken geen verbetering zie is dat zinloos. Maar het zou ook zonde zijn om het niet te proberen....
Denk ik dan maar.