Britt Claeys schreef op zaterdag 14 maart 2009, 14:10:

knip


Amai zeg, krijg dat voor! Toch wel griezelig dat je weet dat het aan mensen ligt...
Ik zou daar inderdaad maar eens een paar nachten gaan kamperen... als het weer nu al eens wat beter was hé!

Onze paarden zijn op de boerderij ook eens allemaal uitgebroken. Op de weide ernaast stonden Brabantse merries met veulens. Die zijn voor 'iets' in paniek geraakt en door de draad langs de weide van de boerderij beginnen galopperen. Al onze paarden mee in paniek en ook door de draad, mee met de merries.
Heel die bende (3 merries met veulen + 6 (of 7 'k weet 't niet meer) warmbloeden) allemaal samen door het bos gestormd en op een of andere manier in een woonwijk terecht gekomen.
Daar hadden ook buren iets raar gehoord en verder gelijk verhaal: politie en de ganse toestand. Ze hebben de paarden daar ook op een miniweitje gezet, allemaal samen en dan is de politie beginnen rondbellen wie zoveel paarden zou missen...
Ze kwamen al snel bij de boerderij terecht en hebben de boerin uit haar bed gebeld.
Die is nog gaan kijken maar omdat ze intussen de merries waren komen halen, heeft ze onze paarden laten staan. Wij zijn die de volgende ochtend dan met een fikse wandeling gaan halen.
En dan passeerden wij de camion waarmee ze de merries gehaald hadden: die was in de berm vastgereden en hebben ze er toch de paarden moeten uithalen om te voet terug naar de wei te brengen, midden in de nacht!

't Zal je maar overkomen.

Tinne Verellen schreef op woensdag 11 maart 2009, 11:48:


Mijn persoonlijke ervaring: heel veel tijd bij het veulen doorbrengen en zo weinig mogelijk doen. Hij kan zo volledig aan jou 'gewoon' worden, je bent een stuk van het meubilair, zelfs al beweeg je dan af en toe. Ga in het begin niet te dichtbij staan en kijk het veulen niet teveel aan maar kijk in de richting waar hij naar kijkt.

Zet een stoeltje en ga erbij zitten, eerst ver genoeg uit de buurt, later in het midden.
Na een tijdje komt hij zeker naar je toe om je te onderzoeken. Niet direct zelf reageren, tenzij het gevaarlijk zou worden natuurlijk, dan moet je wel jouw ruimte opeisen maar doe dit zo zacht mogelijk!
Laat hem weggaan en ook zelf terugkomen. Verzet je stoeltje eventueel eens en neem een andere plek in.
Doe dit een aantal keer per dag zo'n 10-15minuutjes. Je zal al snel vorderingen zien dat hij je gaat vertrouwen.

Wacht altijd tot HIJ het initiatief neemt en laat hem dat verschillende keren doen vooraleer jij zelf een gelijkaardig initiatief neemt. Neem een of andere carrot stick mee en laat hem daar ook aan snuffelen. Stilaan hem daarmee aanraken, eerst 'toevallig', daarna ook bewust.

Heel zachtjesaan opbouwen. Hij bepaalt hoe snel het kan gaan, hangt af hoeveel trauma's hij met mensen heeft gehad.

Ik waarschuw je wel voor één groot gevaar: je krijgt een waanzinnige kick op het moment dat je voelt dat het vertrouwen er is.
Dit is een ervaring die je je hele leven zal bijblijven!

Ik heb zelf zo 2 superangstige merrie-jaarlingen op ongeveer 6 weken volledig handmak gemaakt. Daarna kon iemand anders ze ook op/van de wei zetten. Al bleven ze wel rustiger bij mij... (ikke fier natuurlijk)

Veel succes!

linda lou schreef op vrijdag 13 maart 2009, 8:13:


Zou de macht van de chemie- en pharmacielobby dan toch zo sterk zijn?
Ik kan het eigenlijk niet geloven.

Wat met de ganse bio-, kruiden- en wellness-industrie die nu toch eindelijk wat aan het groeien is?
Wat met de homeopatische geneeskunde, die nu stilaan meer ingang krijgt?

En wat met de groene partijen?
Of hebben die het weer te druk met te patronaliseren zodat ze niet zien wat er hier gaande is? Is ecotaks op blikjes weer het belangrijkste waar ze kunnen aan werken?

Wil schreef op zaterdag 14 maart 2009, 20:45:


Dat komt daar precies allemaal nog in orde bij jullie
Laat ons weten wanneer we naar de bruiloft moeten komen?
Dat is voorzeker een stoet met paarden, zou ik graag meemaken!