Kunnen jullie mij iets vertellen uit eigen ervaring over een harde manenkam.
Zit nog wel eens te dollen met Zalitha tijdens al onze wandelingen, en merk dat zij het heel niet fijn vind als ik aan de manenkam kom, (die wil ik dan nog wel eens heen en weer schudden).
Ik vind hem hard en heb het met de andere paarden vergeleken, die zijn soepeler.
Nu staat zij door haar blessure al alleen op voordroog hooi, de gehele dag.
Ze ziet er erg mooi uit kwa glans vacht en gewicht ook prima.
Ze werd tijdens werk op alleen hooi te dun, nu is ze erg mooi, Marinus geeft haar wel af en toe een beetje
Muesli (krijg het er niet uit).
Hoefbevangen en exceem lijkt me niet het geval, ze is niet geheel ontspannen "kan ik wel zeggen", een braaf bommetje kan je haar mee vergelijken, je ziet op bepaalde momenten gewoon de energie die er niet uit kan.
(maar dat lijkt me niet gek als je niet lekker in een ruime omgeving en bij je maatjes kan staan).
Waar zou die harde manenkam aan kunnen liggen?
Zou ze toch een magnesium tekort kunnen hebben?
Anita
Warboel
