eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 10 maart 2009, 0:19:


't Zijn natuurlijk geen Spanjaarden

Marianne

Ja, ik zit hier weer te mijmeren, Apache mijne kerel, die het bloed vanonder mijn nagels kon halen is nu alweer een jaar geleden gestorven. Koppig maar goudeerlijk
Ik gebruik nu "mensenwoorden", "paardenwoorden" ken ik niet...

En ik weet het, ons Indyke is héél lief en ons Couscouske is een vreed schoon arabiereke en Sela is juffrouw "cool" maar mijn Melleke, is mijn Melleke... Ik wist niet dat dit kon...
Als ik haar zie staan, smelt ik weg En zij heeft mij ook gekozen, dat is het toppunt, zij plakt aan mij, een hele dominante merrie, van Gerd of andere mensen moet ze niet veel hebben. Waar heb ik dat nu aan verdiend? Zij komt mij altijd tegemoet, "steekt" haar hoofd zelf in haar touwhalster, is altijd lief en zacht.
Wanneer ik met haar ga rijden, of ze nu rustig is of zenuwachtig, 't kan mij allemaal niet bommen, 't is allemaal goed. Ik voel mij altijd goed bij haar.

Marianne

Nadine Claessen schreef op woensdag 11 maart 2009, 20:23:


Als ik nu een poes was, dan zat ik te spinnen...

Marianne

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 13 maart 2009, 20:31:


Voor jou wél hé Eddy!
Maar voor 99% van ons niet... Vandaar al die "probleempaardjes"

Enneuh, dat van dat paard van de melkboer... een paard is ook een gewoontedier hé...
als wij met die van ons twee keer ergens stoppen, stoppen die daar de derde keer ook.
Ik denk niet dat er toen veel problemen waren om zo'n paard dat aan te leren.

Enneuh... ik denk dat de mens toen zowiezo veel duidelijker naar een paard toe was, en eigenlijk wil een paard toch vooral duidelijkheid? En niet al dat gepoezelewoezel en gefrutsel van nu.

Marianne

Anja Seijn schreef op vrijdag 13 maart 2009, 20:54:


Die van ons zijn er ook zot op, op die graszaadjes...
En op de wei, eten ze ook het liefst de halmen.
E, juni, was ook de maand dat Apache begon te schuren, soms dacht ik "dankzij die lekkere graszaden".

Marianne

Marianne