van lennep schreef op dinsdag 3 maart 2009, 15:52:

Esther, ik begrijp je totaal.
Voor Tachat heb ik een vergelijkbaar verhaal met zijn hanetred. Alle mogelijke therapieën geprobeerd. Uiteindelijk is hij wel een heel stuk beter dan toen ik hem 7jr geleden kocht, maar helemaal goed zal hij nooit meer worden. Sommige dagen stapt hij zelfs redelijk normaal maar soms gaat het zo slecht dat ik denk dat hij zal omvallen.
Er zijn inderdaad limieten tot hoever je kan gaan, zowel financieel als emotioneel maar ook om een juist evenwicht te houden tov de rest van je gezin (inclusief jezelf). Gelukkig is daar dan onze partner om ons een beetje tegen onszelf te beschermen...

Op een bepaald ogenblik beslis je dan inderdaad om er niets meer aan te doen, tenzij je echt zware pijn zou opmerken. Dan moet je definitief beslissen.
Maar je mag niet gaan twijfelen of je nu ver genoeg bent gegaan of niet. Je hebt gedaan wat je kon, dat weet jij en dat weet je paard. Een invalide (mens of dier) kan maar zoveel beter worden, dan stopt het verhaal en is het kwestie van 'ermee te leren leven'.

Tachat is voor mij dus ook zoals hij is. Ik zal hem niet overvragen (rijden doen we sowieso al een tijd niet meer) maar hem verder 'gewoon' behandelen zoals de andere paarden. Dat werkt nog het beste.
Stoppen met denken en twijfelen.
Weten dat je goed gedaan hebt en zo voortdoen.

Vele andere sukkelaars kunnen maar dromen van zo een baasje...

Sterkte!

Anne Marie

van lennep schreef op donderdag 5 maart 2009, 11:14:


Is inderdaad k*t, maar nu eenmaal wel de realiteit.....
Wacht op je mailtje Esther.
Groeten,
Monique

AMA schreef op donderdag 5 maart 2009, 12:49:


Het zit een beetje in mij , ik kan me niet zomaar neerleggen bij iets. Dat is ook wel eens lastig in mijn werk...

Je hebt gelijk hoor! Vooral met dat , je mag niet gaan twijfelen!

Het leven zou een stuk makkelijker zijn zonder de woorden ;ja maar....

Ja maar............. zucht,[van moedeloosheid].................je weet nooit of je echt het onderste uit de kan hebt getrokken , er onstaan nieuwe therapieen , de ''alternatieve'' hoek is groot , de medische wetenschap staat niet stil , het paard word ouder , veranderd zelf , misschien slaat er nu wel iets aan ,..............hoop op verbetering na het lezen van verhalen over therapieen........etc.

De titel van het topic , beetje luguber nu...

Ik ben gisteren weer met Maike op stap geweest , had Michiel gewaarschuwd voor een brullend paard , die echt gek zou doen , nou bijna niets van dit alles.Gewoon te mak , niet zoals vorige week in Putten heerlijk de macho uithangen.
Ik was best een beetje teleurgesteld....je hebt een cadeau gekocht , waarvan je zeker weet dat de ander het leuk vind!Je hebt er best veel moeite voor gedaan , en dan....vind de ander het helemaal niet leuk! Zo voelt het een beetje...
Ik weet zo langzamerhand echt niet meer waarmee ik hem een plezier doe...ja misschien wel...nooit meer in de trailer ergens heen moeten en inderdaad zoals jij schreef , hem gewoon lekker aan laten sukkelen.

Thanks voor je hart onder de riem!!

Gr Esther

AMA schreef op donderdag 5 maart 2009, 12:49:


Eej, komaan!
Er zijn nog dingen die je kunt proberen en die kosten alleen geld als diejen Ollander meekomt
Maar meer niet als wel komt ie , toch?

Piet schreef op donderdag 5 maart 2009, 17:17:


ik nie snap nie....

Gr Esther

Piet schreef op donderdag 5 maart 2009, 17:17:


We zullen dat morgen wel eens zien hé, stukjen Ollander.
Doe maar goe uw best, misschien krijgt ge dan nog een 'medolle'.