Geertje schreef op donderdag 22 januari 2009, 23:15:


Je redenering gaat inderdaad een beetje mank. Wat jij beschrijft is wat er gebeurt wanneer de alvleesklier het niet meer kan bijbenen. Bij mensen is dat al vrij snel het geval.

Paarden kunnen echter behoorlijk grote hoeveelheden insuline aanmaken. Ze maken net zoveel insuline aan tot het glucosepeil toch rond het normale uitkomt. Al is er 100 keer zoveel insuline voor nodig als normaal, dan maken ze gewoon 100 keer zoveel, zodat het dan toch lukt om het glucosepeil naar beneden te krijgen.

Bij paarden zul je dan ook praktisch nooit een echt te hoog glucosepeil aantreffen. Dit in tegenstelling tot bij mensen, waarbij de insulineafgifte redelijk gelimiteerd is, en je bij verminderde gevoeligheid voor insuline daardoor juist wel verhoogde glucosewaarden aantreft.

Bij paarden zal bij verminderde gevoeligheid voor insuline dus veel meer insuline aangemaakt worden dan normaal, waarbij het glucosepeil dankzij die enorme hoeveelheden insuline toch binnen de perken blijft.

Aan de ene kant een geluk bij een ongeluk: Bij paarden zal het praktisch nooit nodig zijn om insuline te moeten bijspuiten (wat bij menselijke diabetici dan juist weer wel nodig is), maar die hoge insulinegehaltes hebben daarentegen dan wel weer het nadeel dat ze wat problemen veroorzaken, met name in de hoeven.

Hoe dit laatste werkt is vrij recent geleden ontdekt door Prof. Pollitt. Het blijkt niet rechtstreeks de suiker te zijn die hoefbevangenheid veroorzaakt, maar de bijbehorende insulinepiek die dat veroorzaakt. Lood om oud ijzer, dat wel, want hoe meer suiker/zetmeel een paard eet, hoe meer insuline hij nodig heeft. In alle gevallen gaan die twee suiker-insuline hand in hand. Alleen de laatste iets meer bij paarden met insulineresistentie.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

Unartica schreef op vrijdag 23 januari 2009, 10:53:


Ik hoop dat je verstandig genoeg bent om ze nooit te gaan gebruiken.

Voor de zoveelste keer maar weer: Hooi kun je bewaren tot je een ons weegt, maar het suikergehalte zal niet dalen. Het suikergehalte en de calorieen zijn na 10 jaar nog steeds in dezelfde hoeveelheid aanwezig als in het eerste half jaar.

Was het maar zo, dat suiker vergaat, dan zou ik nu aan de overjarige chocolade zitten. Maar helaas, de smaak wordt wat minder, maar je wordt er nog steeds even dik van. De suiker blijft het langste over.

Bij hooi is dat precies eender.

Het ENIGE waaraan oud hooi armer is, zijn vitaminen. Ik kan dat niet genoeg benadrukken.

Ik kan geen enkele zinnige reden verzinnen waarom je een paard met opzet vitamine-arm hooi zou willen voeren.

Het is een hardnekkig en schadelijk misverstand dat oud hooi minder "rijk" zou zijn dan vers hooi.
Helpen jullie mee om dit schadelijke misverstand de wereld uit te helpen?

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."